Υπήρχε κάποτε... Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού!

Γράφει η  Φλώρα Παπαδέδε (γεν. γραμματέας ΣΕΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ)

 

«Υπήρχε κάποτε μια χώρα, η Γιουγκοσλαβία…» Έτσι ξεκινούσε, για όποιον θυμάται, η ταινία “Underground” του Κουστουρίτσα. Με τα ίδια λόγια μπορούμε να περιγράψουμε το κατάντημα της στρατηγικότερης υποδομής της χώρας μας, της μοναδικής της βαριάς βιομηχανίας: Υπήρχε κάποτε μια Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού…

Από τον Οκτώβριο του 2003, η ΔΕΗ έπαψε να είναι Δημόσια!

Όχι μόνο γιατί εκποιήθηκε σε ιδιώτες το 49% του μετοχικού της κεφαλαίου. Αλλά κυρίως γιατί η ΕΕ και οι εγχώριές της κυβερνήσεις «απελευθέρωσαν» την ηλεκτρική ενέργεια από κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και κοινωνικού αγαθού. Η ΔΕΗ ιδρύθηκε «σκοπόν έχων τον εξηλεκτρισμό καθ’ άπασαν την χώραν» και με βασική της υποχρέωση να «παρέχει την παραγομένην ηλεκτρικήν ενέργειαν προς τους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς εις την ευθηνοτέραν δυνατήν τιμήν». Στον αντίποδα ακόμα και του Β.Ν.Δ. 1468/1950, η «ελεύθερη αγορά» την υποβάθμισε σε μια επιχείρηση με σκοπό να ξεζουμίζει τη λαϊκή κατανάλωση με συνεχείς αυξήσεις, προκειμένου να διευκολύνει την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά της, να τους επιδοτεί πλουσιοπάροχα από το ταμείο της και «να προσφέρει αξία στους μετόχους της» -όπως δήλωνε το 2008 ο Π. Αθανασόπουλος, τέως CEO της ΔΕΗ και ως χθες Πρόεδρος του Ταμείου Εκποίησής της (ΤΑΙΠΕΔ). Οι μνημονιακές χούντες την έχρισαν ακόμα και σε εκβιαστή-φοροεισπρακτικό μηχανισμό για τα χαράτσια σε βάρος «των αγροτικών και αστικών πληθυσμών».

Από το Μάιο του 2012, η ΔΕΗ έπαψε να είναι Επιχείρηση!

Η «απελευθέρωση» απαίτησε τη διάσπαση της ενιαίας και καθετοποιημένης δομής της ΔΕΗ που της επέτρεπε οικονομίες κλίμακας και συντονισμένη λειτουργία κι άφησε στη θέση της τρεις –για την ώρα- εταιρείες: ΔΕΗ Παραγωγή-Εμπορία (ορυχεία-σταθμοί παραγωγής, πωλήσεις), ΑΔΜΗΕ (διασυνδεδεμένο σύστημα Μεταφοράς Υψηλής Τάσης) και ΔΕΔΔΗΕ (δίκτυο Διανομής Μέσης και Χαμηλής Τάσης). Καθεμιά με αυξανόμενα κόστη λειτουργίας, επενδύσεων, δανεισμού κτλ. λόγω της συρρίκνωσης του μεγέθους και με συμβόλαια πώλησης στη θέση της προηγούμενης λειτουργικής συνεργασίας. Καθεμιά να προσθέτει για τις δραστηριότητές της το δικό της 13% ΦΠΑ και 6%-8% «εύλογο κέρδος» στο λογαριασμό του ρεύματος. Και οι τρεις μαζί με «προβλήματα ρευστότητας» λόγω επιδότησης των «ανταγωνιστών» (μόνο τα φέσια των ιδιωτών «παρόχων» Energa και Hellas Power ξεπερνούν τα 300 εκ. € και οι απλήρωτοι λογαριασμοί του Μυτιληναίου τα 140 εκ. €). Και οι τρεις οδεύουν για ξεπούλημα… Τα κοράκια της αγοράς ήδη διαγκωνίζονται: να πωληθεί πρώτα η «μικρή ΔΕΗ», το 17% του Ομίλου ή ο ΑΔΜΗΕ;

Πώληση μιας «μικρής ΔΕΗ» ή ίσως και μιας μικρής Ελλάδας;

Η «ελληνική» κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώσει πλήρως την ηλεκτρική ενέργεια από τα «δεσμά» της, επιλέγοντας το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Ιταλική ENEL. Θα αποσχίσει από τη ΔΕΗ Μονάδες Παραγωγής με «αντιπροσωπευτικό μίγμα καυσίμου» (Λιγνιτικοί Σταθμοί Μελίτης και Αμυνταίου, Σταθμός Φυσικού Αερίου Κομοτηνής και Υδροηλεκτρικό Συγκρότημα Νέστου, συνολικής ισχύος 2660 MW) και θα τις πουλήσει σε ιδιωτικό μονοπώλιο. Όμως η Κομισιόν και οι αγορές διψούν σήμερα για περισσότερο «αίμα» απ’ αυτό που έχυσε πριν 10 χρόνια η ENEL. Μαζί με τις Μονάδες θα πωληθεί στον ιδιώτη και το 20% της αγοράς της, δηλαδή 1.500.000 πελάτες ή αλλιώς το σύνολο των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων σε Μακεδονία-Θράκη! Η δουλοπαροικία του χρέους που επέβαλλαν στο λαό μας σε όλη της την ωμότητα: Εκποίηση πλουτοπαραγωγικών και… ανθρώπινων πόρων!!!

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η «ΜΙΚΡΗ ΔΕΗ»
ΜΟΝΑΔΕΣ
ΑΗΣ ΜΕΛΙΤΗΣ Ι, ΙΙ (Φλώρινα)	810MW	ΜΕΛΙΤΗ Ι 330MW. Ήδη κατασκευασμένη υποδομή για τη ΜΕΛΙΤΗ ΙΙ 480MW
ΑΗΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ Ι, ΙΙ (Φλώρινα)	600MW	Λιγνίτης
ΑΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ (Ροδόπη)	480MW	Φυσικό Αέριο
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΝΕΣΤΟΥ (Δράμα)	500MW	ΥΗΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥ 384MW, ΥΗΣ ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗΣ 116MW
ΣΥΝΟΛΟ	2660MW
ΟΡΥΧΕΙΑ
ΒΕΥΗ (Φλώρινα)	270Mt	Ορυχείο ξυλίτη που τροφοδοτεί τον ΑΗΣ Μελίτης
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ	2.000	Το προσωπικό των Μονάδων συν 20% του υπόλοιπου προσωπικού της ΔΕΗ
ΠΕΛΑΤΕΣ (νοικοκυριά & επιχειρήσεις)	1.500.000	Το 20% της «αγοράς» της ΔΕΗ
ΣΥΝΟΛΟ	ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ

 

Κι ενώ η δυνατότητα αλλαγής προμηθευτή αναγορεύτηκε σε πεμπτουσία του δόγματος της «απελευθέρωσης των αγορών», οι καταναλωτές της Βόρειας Ελλάδας παραδίδονται δεμένοι στο ιδιωτικό μονοπώλιο. Φεουδαρχικό δίκαιο επί «ελεύθερης αγοράς» προκειμένου όχι μόνο να εξασφαλιστεί  πελατεία, αλλά και «να κουμπώσει γεωγραφικά με την υπόλοιπη δραστηριότητα της νέας εταιρείας» -όπως αναφέρει η μελέτη του ΤΑΙΠΕΔ!!

Ας μην σταθούμε καν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΕΝΟΠ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ) που στήριξαν  την «απελευθέρωση» και παραπλανούσαν τους εργαζόμενους πως η μετοχοποίηση-ιδιωτικοποίηση θα φέρει «φθηνό χρήμα για επενδύσεις». Που το 2010, τους εκβίαζαν πως αν δεν δεχθούν τη διάσπαση της ΔΕΗ σε θυγατρικές, θα πωληθούν Μονάδες. «Θα γίνουμε ENEL», έλεγαν… Και σήμερα ακόμα, επιμένουν να διεκδικούν… «υγιή απελευθέρωση»! Τι να πει κανείς; Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι… Τα καθεστωτικά ΜΜΕ τους πλασάρουν και για αντιμνημονιακούς επαναστάτες!

Ας μην σταθούμε στις γελοίες προφάσεις: πως η πώληση της «μικρής ΔΕΗ» εξυπηρετεί τη χρηματοδότηση της κατασκευής της Μονάδας Πτολεμαΐδα V, αφού η ΔΕΗ δεν έχει πια κέρδη και ρευστό για να την κάνει. Ποιος πουλά 2660 MW για να...
φτιάξει 660 MW; Ποιος πουλά 20% μιας περιουσίας πολύ πάνω από 16 δις €, για να εισπράξει 500 εκ. €; Μόνο όποιος συνειδητά έχει επιλέξει να ισοπεδώσει τις ζωές ενός ολόκληρου λαού για να πλουτίζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα μονοπώλια που συνδέονται μαζί τους: Οι πολιτικές δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ευρώ. Από τη μετοχοποίηση του 49% της ΔΕΗ, το ελληνικό δημόσιο εισέπραξε το «τρομερό» ποσό των 1,4 δις €. Τα μερίσματα μόνο που έδωσε η ΔΕΗ το 2001-2009 ήταν 1,1 δις €. Την ίδια περίοδο και με χρήματα του ελληνικού λαού επιδότησε τους «ανταγωνιστές» της με 10,4 δις €! Κι αυτό, όταν από το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων 1998-2009 το δημόσιο εισέπραξε μόλις 22,6 δις €. Αυτό είναι το κόστος της «απελευθέρωσης των αγορών». Αυτές είναι οι πολιτικές που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος. Δεν χρειάζεται κανείς ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί που μας οδηγεί η συνέχιση και η ένταση της εφαρμογής τους, ακόμα και Στουρνάρας να είναι…

Ας σταθούμε σε κάτι πολύ σοβαρότερο: Όλες οι προς πώληση Μονάδες και οι καταναλωτές βρίσκονται στο Βόρειο Σύστημα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα απόσυρσης των λιγνιτικών Μονάδων της ΔΕΗ: ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 540 MW θα κλείσει οριστικά το 2014, ο ΑΗΣ Καρδιάς 1200 MW το 2023, όπως και ο ΑΗΣ Αμυνταίου 600 MW. Σε μια 10ετία από λιγνιτικές Μονάδες μένει μόνο ο ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου 1550MW και η Πτολεμαΐδα V 660 MW –αν τελικά κατασκευαστεί και εφόσον ανήκει στη ΔΕΗ. Παρεμπιπτόντως, το σχέδιο «μικρή ΔΕΗ» στάλθηκε για έγκριση στον πραγματικό εντολέα της μελέτης, την Κομισιόν, που ζητά επί 5ετία να πωληθεί ο Αγ. Δημήτρης κι όχι το Αμύνταιο… Την ίδια πρόθεση έχει ανακοινώσει και η RWE, επί εποχής Αθανασόπουλου ακόμα και «μνημόνιου συνεργασίας» με τη ΔΕΗ. Να μαντέψουμε ποια θα είναι η τελική σύνθεση Μονάδων της «μικρής ΔΕΗ» και ποιο το ιδιωτικό μονοπώλιο που θα την «αγοράσει»;;

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι σχεδιάζεται η κατάτμηση του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας και η απόσχιση του βόρειου τμήματός του, προκειμένου να «κουμπώσει» με το Target Model της ΕΕ για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας το 2014 και τη δημιουργία περιφερειακών χρηματιστηρίων και αγορών. 

Η περιφερειακή αγορά που σχεδιάζει για μας η ΕΕ, σύμφωνα με επίσημα έγγραφα της ΡΑΕ, είναι αυτή των Δυτικών Βαλκανίων. Δηλαδή, όλων των επίσημων και ανεπίσημων προτεκτοράτων που δημιούργησαν ΗΠΑ και Γερμανία, μετά τη διάλυση της χώρας που λεγόταν κάποτε Γιουγκοσλαβία… Η «μικρή ΔΕΗ» δεν είναι απλά ένα ακόμα ξεπούλημα μέσα στην ολοκληρωτική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η απόσχιση τμήματος της στρατηγικότερης υποδομής μιας χώρας, της ηλεκτροδότησής της, και η παράδοσή της στον απευθείας έλεγχο των επιχειρηματικών μονοπωλίων αποτελεί θρυαλλίδα στην ίδια την εδαφική της ακεραιότητα. Η επίθεση της τρόικας και των αγορών είναι σαφής: δεν πρέπει να υπάρχει ΔΕΗ γιατί δεν πρέπει να υπάρχει ενιαία αγορά ενέργειας στη χώρα. 

 Γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν ενιαίοι κανόνες, ενιαία δικαιώματα, κανένας στοιχειωδώς ενοποιητικός όρος ζωής. Γιατί μόνο σε τέτοιες συνθήκες επιβάλλονται και «ανθούν» οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Και η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης είναι η πρώτη στο σχεδιασμό εγκατάστασής τους…

Είκοσι χρόνια παραμυθιάζουν το λαό μας με ενεργειακούς κόμβους, αγωγούς και πακτωλούς επενδύσεων. Τόσο, που πολλοί το πιστεύουν ως και στην αριστερά… όπου κατασκευάζονται περισπούδαστες αναλύσεις για πεδία κερδοφορίας που θα ανακόψουν την πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους. Ματαίως, τίποτα από αυτά δεν έγινε. Έγιναν όμως πόλεμοι και κάμποσα προτεκτοράτα… Κάθε τόσο κι ένα, πάνω στους υποθετικούς δρόμους χάραξής τους. Να τους βρίσκονται για όταν και άμα ποτέ «επενδύσουν». Γιατί έτσι σχεδιάζει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι «αγορές», η «παγκοσμιοποίηση»… Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι καθησυχάζουν εαυτούς αναφερόμενοι στο «μικρό ιμπεριαλιστή των Βαλκανίων», σε άλλη διάλεκτο η αλήστου μνήμης «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη! Όμως οι καιροί απαιτούν απ’ όλους να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αναρωτηθούμε: Αυτό το μέλλον θέλουμε για τον τόπο μας;

Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, ο πρώτος στόχος που βομβάρδισαν οι Αμερικάνοι δεν ήταν αεροδρόμια ή αποθήκες πυρομαχικών, αλλά το Κέντρο Ελέγχου Ηλεκτρικής Ενέργειας! Ο λαός μας αντιμετωπίζει τρία χρόνια τώρα οικονομικό πόλεμο και κατοχή από ΕΕ και ΔΝΤ με όχημα το χρέος και το ευρώ. Πρέπει να παλέψει για την κυριαρχία του, να υπερασπιστεί τα στρατηγικά του όπλα. Πώς; Αντιστεκόμενος στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, της κοινής μας περιουσίας. Διεκδικώντας ανάμεσα στα άλλα, Εθνικοποίηση ολόκληρου του ενεργειακού τομέα της χώρας και βάζοντάς τον να λειτουργήσει για ανάπτυξη σε όφελος του λαού.

Αντιμέτωποι με τον πλήρη ανορθολογισμό των απελευθερωμένων αγορών.

Η απόλυτη κερδοσκοπική φούσκα που ονομάστηκε «πράσινη ανάπτυξη», σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησε τη χώρα μας, αλλά και κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν, στο πιο αντι-οικονομικό, ενεργοβόρο, δαπανηρό και περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο ηλεκτροδότησης στα παγκόσμια χρονικά. Κι ενώ πάνω από το 60% των ελληνικών νοικοκυριών υποφέρουν από ενεργειακή φτώχεια -ένας νέοκοπος όρος που εμφανίστηκε μαζί με τις «απελευθερώσεις» στη χώρα-μοντέλο τους, τη Βρετανία- Τρόικα, κυβέρνηση και «παράγοντες της αγοράς» κραυγάζουν και συναποφασίζουν ακόμα περισσότερη «απελευθέρωση»!!

Δεν είναι μόνο τα πάνω από 1 δις € χρέη που έχει σωρεύσει η επιδότηση των ιδιωτών ηλεκτροπαραγωγών σε όλους τους ημιδημόσιους, υπό εκποίηση φορείς (ΔΕΗ Μητρική, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΛΑΓΗΕ) που δημιούργησε η «απελευθέρωση» στη θέση του «επάρατου» κρατικού μονοπωλίου της ΔΕΗ. Το 2008 η συνολική εγκατεστημένη ισχύς στο διασυνδεδεμένο σύστημα ήταν 11.000 MW. Μετά από 4 χρόνια κρίσης και μείωση της ζήτησης 11,1% η εγκατεστημένη ισχύς έφτασε τα 16.400MW! Και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο από τη συνεχή εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ!! Παράγει όμως όλη αυτή η ισχύς; ΟΧΙ. Οι ΑΠΕ –ειδικά τα αιολικά- δεν παράγουν αδιάλειπτο, ασφαλές ρεύμα που έχει ανάγκη ένα ψυγείο, πόσο μάλλον ένα χειρουργείο. Απλώς εγχύουν στοχαστικά: όταν και όσο φυσάει, όταν και όσο έχει ήλιο… Το 2012, τα 3238 MW εγκατεστημένης ισχύος από ΑΠΕ «παρήγαγαν» το 6,38% της συνολικής ηλεκτροπαραγωγής, ενώ τα 4220 MW λιγνιτικών Μονάδων το 56,5%. Με 108,5% αύξηση έγχυσης από ΑΠΕ μεταξύ 2008-2012, η «βρώμικη» λιγνιτική παραγωγή μειώθηκε μόλις κατά 3%. Και αυτό όχι λόγω ΑΠΕ, αλλά λόγω κράτησης των Μονάδων της ΔΕΗ για να μπορούν να πωλούν οι πανάκριβες ιδιωτικές Μονάδες φυσικού αερίου. Οι ΑΠΕ δεν υποκαθιστούν θερμική ισχύ. Η μόνη αξιόπιστη παραγωγή βάσης στη χώρα μας παραμένει ο λιγνίτης.

Η ανορθολογική κατασκευή της απελευθερωμένης κερδοσκοπίας δεν κρύβεται πια. Το παραδέχεται επίσημα μέχρι και ο εκπρόσωπος των ιδιωτικών μονοπωλίων, η ΡΑΕ: «Η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ αλλάζει τη δομή και λειτουργία της εγχώριας αγοράς:

Μειώνονται σημαντικά οι ισοδύναμες ώρες λειτουργίας των συμβατικών σταθμών, χωρίς να μειώνεται αντίστοιχα η ανάγκη σε εγκατεστημένη ισχύ τους. Συνεπώς το σύστημα παραγωγής καθίσταται συνολικά ακριβότερο, λόγω μεγαλύτερης εγκατεστημένης ισχύος (συμβατικής και ΑΠΕ), που χρησιμοποιείται με μικρότερο βαθμό φόρτισης, άρα με μεγαλύτερο κόστος κεφαλαίου.

Διαφοροποιούνται σημαντικά τα χαρακτηριστικά λειτουργίας των συμβατικών μονάδων, ώστε να επιτυγχάνεται η αναγκαία τεχνική συμβατότητα μεταξύ των τεχνολογιών ΑΠΕ και των συμβατικών σταθμών». (Δηλαδή, χρήση πανάκριβων, ενεργοβόρων αεριοστροβίλων φυσικού αερίου, που είναι οι μόνοι που μπορούν να ακολουθήσουν τις συνεχείς, τυχαίες αυξομειώσεις φορτίου των ΑΠΕ.) «Δημιουργείται η ανάγκη για σημαντικές νέες υποδομές σε δίκτυα, ώστε να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά η στοχαστικότητα της παραγωγής ΑΠΕ». Δηλαδή, νέες γραμμές Υψηλής Τάσης και διασυνδέσεις, χιλιόμετρα κομμένων δασών και τσιμέντου στο περιβάλλον… Η νέα γραμμή μεταφοράς 150 kV που συνδέει τα αιολικά της Εύβοιας με την Αττική κόστισε 82 εκ. €. Η διασύνδεση για «προσέλκυση επενδύσεων ΑΠΕ» των Κυκλάδων προϋπολογίζεται σε 605 εκ. € και της Κρήτης 1,69 δις €. Κι ο κύκλος εργασιών του ΑΔΜΗΕ (Χρήση 2011) είναι μόλις 321 εκ. €! Ποιος πληρώνει για όλα αυτά; Οι ιδιώτες «επενδυτές»; Φυσικά και όχι. Αυτοί έρχονται να βγάλουν και ποτέ για να βάλουν. Η ΡΑΕ απαντά ωμά: «η προφανής λύση είναι το σύνολο πλέον της πληρωμής των ΑΠΕ να προέρχεται από το Λογαριασμό του Ειδικού Τέλους (ΕΤΜΕΑΡ)», δηλαδή απευθείας από τους λογαριασμούς της λαϊκής κατανάλωσης!

Ο ηλεκτρισμός δεν αποθηκεύεται, δεν μεταφέρεται με τρένα, δεν εξάγεται σε κοντέινερ και ανταλλάσσεται πραγματικά μόνο σε χώρες που συνορεύουν. Γι’ αυτό τα φαραωνικά σχέδια τύπου DESERTEC και Helios ξόφλησαν ήδη. Η «πράσινη ανάπτυξη» ρημάζει δάση, αιγιαλούς, βουνά, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ζώνες NATURA, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο πεδίο κερδοσκοπικής αρπαχτής. Σαν τα «υβριδικά» συστήματα που θέλει να εγκαταστήσει η EdF στην Κρήτη: με τις ανεμογεννήτριες στα Χανιά και τους υδροστρόβιλους στο Λασίθι! Αρκούν γυμνασιακές γνώσεις φυσικής για να καταλάβει κανείς ότι η «παραγωγή» των ανεμογεννητριών δεν θα φτάσει ποτέ στους υδροστρόβιλους. Θα αντλούν ρεύμα από τις «βρώμικες» Μονάδες της ΔΕΗ και θα το «πρασινο»πωλούν 99,45 €/MWh!!!

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΑΜΕΣΩΝ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ
	2009		2010	2011	2012
ΑΠΕ & ΣΗΘΥΑ
ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΙΣΧΥΣ MW	1320		1555	2141	3238
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ	25,40%		23,90%	21,10%	20,05%
ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΤΙΜΗΣ εκ €	269,23		396	541,52	1062
ΜΕΣΟΣΤΑΘΜΙΚΗ ΤΙΜΗ €/MWh	91,7		121,26	136,7	186,7
ΙΔΙΩΤΕΣ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΙΣΧΥΣ MW	881		1736	2181	2616
ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΔΙ εκ €	30,83		60,76	98,15	117,72
ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ 10% ΜΑΜΚ εκ €	0		29,48	131	301,59
ΣΥΝΟΛΟ εκ €	30,83		90,24	229,15	419,31
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 2009-2012		3,038 δις €
ΠΗΓΗ: ΛΑΓΗΕ, ΕΤΗΣΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΔΕΗ Α.Ε.

 

Μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια, οι άμεσες επιδοτήσεις στους ιδιώτες επιχειρηματίες (δηλαδή χωρίς κίνητρα επένδυσης, νομοθετικά υποχρεωτική προτεραιότητα έγχυσης, σκάνδαλα με την Οριακή Τιμή Συστήματος, κ.λπ.) έφτασαν τα 3 δις €! Τα χρήματα που εξοικονόμησαν όχι οι «έλληνες φορολογούμενοι», αλλά οι μέτοχοι της ΔΕΗ Α.Ε., από το κόψιμο στη μέση των μισθών 22.000 εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν λιγότερα από 700 εκ. €!!

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να βάλει τέρμα σε αυτόν το παραλογισμό.

Η χώρα διαθέτει αξιόλογη πηγή ενέργειας: το λιγνίτη. Η συστηματική εκμετάλλευσή του συμβάλει καθοριστικά για την ανάπτυξή της, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας.

Υπάρχει περιβαλλοντικό ζήτημα; Υπάρχει ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας; ΝΑΙ. Η απάντηση όμως δεν μπορεί να είναι η χρυσοπληρωμένη «πράσινη» οικολογική καταστροφή. Ούτε η ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο για να αποσβαίνουν γρήγορα οι ιδιώτες «επενδυτές» και να κερδίζει γρηγορότερα η κάθε Gazprom. Το φυσικό αέριο όταν καίγεται για θέρμανση, μαγείρεμα ή απευθείας στη βιομηχανία έχει απόδοση 98%. Όταν καίγεται στα καζάνια για να παραχθεί ηλεκτρισμός, ακόμα και στις πιο σύγχρονες Μονάδες Συνδυασμένου Κύκλου, αξιοποιείται μόνο 55%, δηλαδή το μισό πετιέται στον αέρα! Μαζί με τα οξείδια του αζώτου (ΝΟx) και το «κακό» όζον της τροπόσφαιρας που σχηματίζει η καύση του…

Η ανάπτυξη ολοκληρωμένων υποδομών φυσικού αερίου και δικτύου πόλεων για απευθείας κατανάλωσή του, θα αξιοποιούσε στο έπακρο αυτό το σπάνιο φυσικό πόρο που αποτελεί ισοδύναμη μορφή ενέργειας με τον ηλεκτρισμό. Θα υποκαθιστούσε πραγματικά λιγνιτική παραγωγή, μακραίνοντας τη ζωή του εγχώριου πόρου. Θα συνέβαλε σε ένα οικονομικότερο, ασφαλές και αποδοτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής με πραγματική ωφέλεια για το περιβάλλον, και όχι χρηματιστηριακές αποδόσεις στο εμπόριο «δικαιωμάτων ρύπων». Η πρόταση δεν είναι καινοφανής. Την ανέπτυξε και την ανέδειξε το ΚΚΕ τη δεκαετία του ’90, τότε που νοιάζονταν ακόμα για τον τόπο και τους ανθρώπους του και άνοιγε ουσιαστικές προοπτικές…

Αποκλειστικά Δημόσια Αγαθά = Δικαίωμα στην Αξιοπρέπεια

Σήμερα, 1.260.000 νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα τους. Καθημερινά γίνονται 1.000 αποκοπές. Το Target Model της ΕΕ για την ηλεκτρική ενέργεια που θα εφαρμοστεί το 2014, προκρίνει τα διμερή συμβόλαια μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Δηλαδή, οι βιομηχανίες και οι μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις θα συνάπτουν απευθείας συμφωνίες με τις εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής και θα καθορίζουν μεταξύ τους την τιμή. Για όσους «αδυνατούν να εκπροσωπηθούν», δηλαδή το σύνολο της λαϊκής κατανάλωσης, αυτοί θα συνεχίσουν να αγοράζουν μέσω εταιρειών Εμπορίας από το Σύστημα, αλλά στις τιμές της αγοράς πλέον. Καμαρώστε τις σε €/MWh στον Πίνακα ΙΙ. Η ΔΕΗ πουλά σήμερα, πανάκριβα, 72€/MWh… Τα τιμολόγια «απελευθερώνονται» από τα δεσμά της κρατικά ρυθμιζόμενης και ενιαίας γεωγραφικής τιμής, την 1.7.2013. Αν σας φέρνει στο μυαλό τις δεκαετίες του ’60 και πριν, που στα μακρινά, στα ορεινά και στα νησιά δεν υπήρχε ρεύμα, η ομοιότητα δεν είναι συμπτωματική.

Η αντιφασιστική νίκη του 1945, οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες επέβαλλαν τα μαύρα χρόνια του ’50 τη δημιουργία της ΔΕΗ και την υποχρέωση να αντιμετωπίζεται το ηλεκτρικό ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό. Γι’ αυτό και το ιδρυτικό Βασιλικό Διάταγμα του 1950, ανάγκαζε τη ΔΕΗ να: «Αποφεύγη τας διακρίσεις κατά την παροχήν ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ των διαφόρων περιοχών της Χώρας και κατά τον καθορισμόν των τιμολογίων μεταξύ καταναλωτών της αυτής κατηγορίας». Σήμερα οι απελευθερωμένες αγορές επιζητούν την ιστορική ρεβάνς, καταργώντας κάθε έννοια κοινωνικού αγαθού, καταδικάζοντας σε οπισθοδρόμηση περιοχές και χώρες, απειλώντας χιλιάδες ανθρώπους με σκοτάδι.

Ο σημερινός καπιταλισμός δεν κατασκευάζει πελάτες. Δεν βάζει λεφτά σε μια ιδιωτικοποίηση δημόσιας εταιρείας. Μόνο βγάζει. Πιο παρασιτικός από ποτέ, λεηλατεί και καταστρέφει κάθε επένδυση που έγινε και κάθε υποδομή που φτιάχτηκε μεταπολεμικά από το λαό μας. Δεν δημιουργεί εξατομικευμένη ζήτηση αναζητώντας νέα πεδία επιχειρηματικής κερδοφορίας. Αυτά έγιναν την προηγούμενη εικοσαετία, άσχετα αν κάποιοι τα ανακαλύπτουν τώρα, και είχαν μέγιστη συμβολή στην εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Οι δημιουργοί της απαντούν πλέον με κατάργηση και στέρηση κάθε δικαιώματος στη ζήτηση, στα κοινωνικά αγαθά, στην ικανοποίηση βασικότατων αναγκών σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πρώην εξατομικευμένοι πελάτες των απελευθερωμένων αγορών πετιούνται μαζικά στα αζήτητα. Για τις αγορές αποτελούν απλά περιττούς ανθρώπους που δεν δικαιούνται πρόσβαση σε τίποτα. Η αντίστοιχη κρίση του Μεσοπολέμου «απαλλάχθηκε» από αυτούς στο σφαγείο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και στα Άουσβιτς…

Αυτή είναι η ΕΕ και οι «απελευθερώσεις» της, κι όχι ότι θα ήθελε ή ονειρεύεται κανείς. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα δεν χωράνε θέσεις τύπου «διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα» ή «επαναφορά στο δημόσιο όσων ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιήθηκαν», που αφήνουν ανέγγιχτη την πολιτική των απελευθερώσεων και τα ιδιωτικά μονοπώλια. Ούτε ο αναχωρητικός κυνισμός του «έτσι είναι ο καπιταλισμός».

Όποιος δεν θέλει να συγκρουστεί υπερασπίζοντας τη χώρα του και το δικαίωμα στην επιβίωση και την ευημερία του λαού της, βρίσκει 9+1 τρόπους να «εξυγιαίνει» την ΕΕ ή/και να μεταθέτει το ζήτημα σε φαντασιακές «κοινωνικοποιήσεις των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής» στο σοσιαλιστικό επέκεινα.

Σήμερα χρειάζεται το πλατύτερο δυνατό μέτωπο για την υπεράσπιση των κοινωνικών και γι’ αυτό δημόσιων αγαθών, των βασικότερων αναγκών διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου.

Δεν είναι υπόθεση ενός κλάδου ή ενός τμήματος εργαζομένων. Είναι άμεσο ζήτημα επιβίωσης του λαού.

Η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλιση, το νερό, το ρεύμα, η θέρμανση, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες, ή θα είναι αποκλειστικά δημόσια αγαθά, δηλαδή εθνικοποιημένα κρατικά μονοπώλια, ή απλά δεν θα υπάρχουν.

 

http://aristeroblog.gr/

 

Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ