ΣΕΠΗΔ:Αλήθεια, θα μπορούσε ο υπουργός να υποχρεώσει μία εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων να πουλάει επί ζημία, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της χώρας;

Σχετικά με την απόφαση της κυβέρνησης και συγκεκριμένα του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών  κυρίου Στουρνάρα, ο οποίος – με την ιδιότητα του βασικού μετόχου της ΔΕΗ – αποφάσισε τη μείωση των τιμών πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας στις επιχειρήσεις που είναι συνδεδεμένες στο δίκτυο Υψηλής Τάσης (ενεργοβόρες βιομηχανίες), θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένα σημεία τα οποία είναι ασύμβατα όχι μόνο με τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ, αλλά ακόμα και με την κοινή λογική.

Είναι εντυπωσιακό ότι η απόφαση αναγκάζει τη ΔΕΗ να πουλήσει επί ζημία, με μοναδικό επιχείρημα, από την πλευρά του υπουργείου, ότι: «η έκπτωση επί των τιμολογίων για τη βιομηχανία θα αντισταθμιστεί ευθέως από την αύξηση της κατανάλωσης που θα φέρει η επανεκκίνηση παραγωγικών μονάδων». Όμως είναι αυτονόητο ότι όταν πουλάς με τιμή κάτω του κόστους, όσο αυξάνεται η κατανάλωση μεγαλώνει και η ζημιά.

Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι όταν ο υπουργός δέχεται αιτήματα από μισθωτούς, επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες, για ελαφρύνσεις φόρων – ενέργεια που θα μειώσει το κόστος και θα αναθερμάνει την οικονομία – ζητάει ισοδύναμα μέτρα με τεκμηριωμένες μελέτες, όταν όμως αποφασίζει για ελαφρύνσεις στη μεγάλη βιομηχανία και εις βάρος της ΔΕΗ, η οποία αποτελεί δημόσια περιουσία, στηρίζεται σε προσδοκίες και ευχές.

Όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο υπουργός, με την απόφασή του, ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι η ηλεκτρική ενέργεια, εκτός από απαραίτητο αγαθό για την επιβίωση των πολιτών, είναι και αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της χώρας. Επιβεβαίωσε επίσης ότι η ΔΕΗ είναι απαραίτητο εργαλείο και στρατηγικός μοχλός ανάπτυξης, που φυσικά μόνο ο δημόσιος χαρακτήρας της μπορεί να εξασφαλίσει.

Αλήθεια, θα μπορούσε ο υπουργός να υποχρεώσει μία εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων να πουλάει επί ζημία, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της χώρας; Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να υποχρεώσει ούτε καν τις επιχειρήσεις που θα επωφεληθούν από την μείωση του κόστους, τουλάχιστον να μετακυλήσουν το... όφελος στην τιμή των προϊόντων τους.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η ΔΕΗ, από την ίδρυσή της, κατάφερε να υποστηρίξει την ανάπτυξη ολόκληρης της οικονομίας, αφενός με την παροχή φθηνής ενέργειας και αφετέρου με την εύκολη δυνατότητα χρησιμοποίησης (εύκολη πρόσβαση, επάρκεια, ποιότητα).

Είναι βέβαιο ότι, όπως η ΔΕΗ βοήθησε στο παρελθόν στην ανασυγκρότηση της χώρας, μπορεί και σήμερα να βοηθήσει ουσιαστικά. Άλλωστε, τηρουμένων των αναλογιών, η χώρα μας έχει και πάλι την ανάγκη ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και φυσικά χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν «εργαλεία» τα οποία να επιδρούν σ’ ολόκληρη την κοινωνία, την οικονομία και ευρύτερα στη χώρα. Η ΔΕΗ στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε ως τέτοιο εργαλείο και το ιστορικό προηγούμενο είναι απόλυτα επιτυχημένο.

Όμως ο κύριος υπουργός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το οικονομικό μοντέλο αλλά και το νομικό πλαίσιο στο οποίο η ΔΕΗ λειτουργούσε ως μοχλός ανάπτυξης έχει αλλάξει. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι έχει αλλάξει ακόμα και ο σκοπός της εταιρίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η φράση που αναφερόταν στον ιδρυτικό της νόμο, 1468/1950: «Παρέχη τήν παραγομένην ηλεκτρικήν ενέργειαν εις τήν ευθυνοτέρα δυνατή τιμή», μετατράπηκε με το νόμο 2773/1999 σε: «οικονομικώς προσιτής ηλεκτρικής ενέργειας». Αλλά ακόμα και η φράση: «χάριν του δημοσίου συμφέροντος» έχει αλλάξει με την φράση: «την επίτευξη ανταγωνιστικής αγοράς».

Ας αποφασίσει λοιπόν η κυβέρνηση και ο κύριος υπουργός: θέλουν μία ΔΕΗ που θα λειτουργεί ως μοχλός ανάπτυξης και υπέρ του δημοσίου συμφέροντος ή μια ΔΕΗ διαμελισμένη και εκχωρημένη σε ιδιωτικά συμφέροντα που θα λειτουργεί με σκοπό το κέρδος;

Αν ισχύει το πρώτο, αποφάσεις που αφορούν την πώληση του ΑΔΜΗΕ, τον διαμελισμό της ΔΕΗ (τύπου μικρή ΔΕΗ) και την πώλησή της σε κομμάτια, στερούν εσκεμμένα κάθε εργαλείο που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Αν ισχύει το δεύτερο, αποφάσεις να λειτουργεί επί ζημία μία επιχείρηση εισηγμένη στο χρηματιστήριο που έχει σκοπό το κέρδος, προκαλούν εσκεμμένα τον μαρασμό και την καταστροφή της και την οδηγούν σύντομα – και με μαθηματική ακρίβεια – στην εκποίηση της και μάλιστα ως ζημιογόνο, με ότι αυτό σημάνει. Μάλιστα, στο σημείο αυτό, θα πρέπει να προσθέσουμε το κρίσιμο στοιχείο ότι πολλοί από αυτούς που επωφελούνται από τις μειώσεις των τιμών της ΔΕΗ είναι συγχρόνως ανταγωνιστές της και υποψήφιοι αγοραστές της.

Πρέπει όμως να γίνει σαφές στην κοινωνία ότι, εάν ιδιωτικοποιηθούν ή εκποιηθούν οι υποδομές, οι κοινωφελείς επιχειρήσεις και οι στρατηγικές δραστηριότητες της πατρίδας μας, υπεύθυνοι θα είμαστε όλοι μας, αφού οι πολίτες είναι αυτοί που αποτελούν την άμυνα μίας χώρας σε περιόδους οικονομικών πολέμων με υποχρέωση την προστασία της από τους εισβολείς.