"Γκρίζες ζώνες" στο Μηχανισμό Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους

Στο επίκεντρο αντιπαραθέσεων φαίνεται ότι θα βρεθεί εκ νέου ο Μηχανισμός Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (cost recovery) μέσω του οποίου οι μονάδες φυσικού αερίου «αμείβονται» για τη διαθεσιμότητά τους, καθώς η ΔΕΗ υποστηρίζει ότι της κοστίζει τεράστια ποσά, η ΡΑΕ προτείνει την κατάργηση και αντικατάστασή τους, ενώ οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί κάνουν λόγο για εντελώς εσφαλμένη εικόνα όσον αφορά την επιβάρυνση που προκαλεί.
Βάσει του συγκεκριμένου μηχανισμού, ο οποίος είχε εισαχθεί ως μεταβατικός στο σύστημα για την προστασία των νεοεισερχόμενων μονάδων των ιδιωτών από στρεβλώσεις της χονδρεμπορικής αγοράς, οι παραγωγοί αμείβονται, προκειμένου να είναι διαθέσιμοι, με βάση το μεταβλητό τους κόστος, προσαυξανόμενο με 10%. Το cost recovery έχει βρεθεί στο στόχαστρο της ΔΕΗ η οποία υπολογίζει, όπως ανέφερε και ο κ. Αρθούρος Ζερβός στην Γενική Συνέλευση της επιχείρησης, ότι εάν δεν τροποποιηθεί επειγόντως ο σχετικός κώδικας, τότε το 2012 το κόστος για τη ΔΕΗ εξαιτίας αυτού του μηχανισμού θα φτάσει τα 270 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα ωστόσο με τα δεδομένα που κατέγραψαν οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, ο υπολογισμός αυτός που κάνει η ΔΕΗ είναι εσφαλμένος και στην πραγματικότητα η επιχείρηση δεν επιβαρύνεται παρά ελάχιστα, ενώ, εάν θεωρήσει κανείς ότι δεν υπήρχαν καθόλου οι ιδιωτικές μονάδες και η ΔΕΗ κάλυπτε τις ηλεκτρικές ανάγκες με το κόστος που έχουν οι δικοί της σταθμοί, τότε η ίδια θα επιβαρυνόταν με σημαντικά μεγαλύτερα ποσά.
Ο βασικός παράγοντας που δημιουργεί την τεράστια απόσταση ανάμεσα στους υπολογισμούς που κάνει η ΔΕΗ και σε εκείνους που κάνουν οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί είναι το ότι, συστηματικά απ΄ότι φαίνεται, η ΔΕΗ δηλώνει στον Ημερήσιο Προγραμματισμό υπερβολικά νούμερα για την  παραγωγή που θα έχουν την επόμενη ημέρα οι (φθηνές) λιγνιτικές  μονάδες της, ενώ στην πράξη αυτό δεν επιβεβαιώνεται ποτέ. Η διαφορά ανάμεσα στη δηλωθείσα και την πραγματική παραγωγή είναι κατά μέσο όρο 250 MW!  Έτσι, διαμορφώνεται (τεχνητά αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι αυτό γίνεται κάθε μέρα), μια χαμηλή τιμή στον Ex Ante Ημερήσιο Ενεργειακό Προγραμματισμό (ΗΕΠ) και μια σημαντικά υψηλότερη τιμή Ex Post, αφού δηλαδή ληφθεί υπόψη η πραγματική και όχι η δηλωθείσα λιγνιτική παραγωγή.
Η ΔΕΗ κάνει τους  υπολογισμούς της με τη χαμηλή Ex Ante τιμή και έτσι βγάζει την επιβάρυνσή της από το cost recovery στα 270 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Αντίθετα, υποστηρίζουν οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, ο σωστός υπολογισμός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την Ex Post τιμή που στηρίζεται στην πραγματική παραγωγή. Σε αυτή την περίπτωση, υποστηρίζουν, η επιβάρυνση της ΔΕΗ ολόκληρο το 2012 θα είναι της τάξης των 72 εκατ. το χρόνο (και όχι 270), ενώ η ΔΕΗ κέρδισε περίπου 38 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση σε σχέση με την περίπτωση που θα καλείτο να καλύψει την αγορά από τις δικές της μονάδες φυσικού αερίου που έχουν υψηλότερο μεταβλητό κόστος.
Σύμφωνα με τους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς «μέσω του μηχανισμού Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους, η ΔΕΗ προμηθεύεται ενέργεια την οποία πληρώνει στο πραγματικό μεταβλητό κόστος εξαιρετικά αποδοτικών μονάδων συν ένα περιθώριο 10%, ενώ αν παρήγαγε η ίδια το ρεύμα αυτό με τις πεπαλαιωμένες μονάδες φυσικού αερίου και πετρελαίου, το κόστος της δεν θα ήταν μόνο 10%, αλλά τουλάχιστον 20% με 30% μεγαλύτερο από εκείνο των νέων μονάδων φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου».

Τα αναλυτικά στοιχεία για το 6μηνο

Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία που επικαλούνται οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, στο πρώτο εξάμηνο του 2012 είχαμε τα εξής:

·        Πραγματική παραγωγή ιδιωτικών μονάδων: CCGT: 4,2 TWHS

·        Μεσοσταθμική τιμή ΗΕΠ (Ex Ante): 63,2€/MWH

·        Μεσοσταθμική τιμή Inbalance (Ex Post): 81,8 €/MWH

·        Μεσοσταθμική τιμή Φ.Α.: 40,1 €/MWHg

·        Μέση απόδοση ιδιωτικών μονάδων CCGT H1 2012: 53%

·        Μέση απόδοση μονάδων CCGT ΔΕΗ Η1 2012: 46%

Η παραπάνω παραγωγή των μονάδων με Φ.Α. υπήρξε αναγκαία για την κάλυψη του φορτίου, διότι πέραν των άλλων το σύνολο των λιγνιτικών μονάδων παρήγαγαν περίπου 12,8 TWHS υπολειπόμενες όμως της παραγωγής που δήλωσαν σε ημερήσια βάση στον ΗΕΠ περίπου κατά 1,1 TWHS ή 250 MW ανά ώρα.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία αν αποτιμηθεί η παραγωγή των ιδιωτικών μονάδων με τιμή ΗΕΠ (63,2€/MWH) η αξία της ανέρχεται σε 265,7 εκατ. ευρώ.
Η πραγματική αξία της παραγωγής όμως, σύμφωνα με τους ηλεκτροπαραγωγούς, υπολογίζεται αν αυτή αποτιμηθεί με βάση το μεταβλητό κόστος των ιδιωτικών μονάδων και τότε ανέρχεται σε 362,6 εκατ. ευρώ. Αν η παραγωγή αυτή αποτιμηθεί δε με βάση το μεταβλητό κόστος των μονάδων φυσικού αερίου της ΔΕΗ , η αξία της ανέρχεται σε 417,8 εκατ. ευρώ. Η αξία που πλήρωσε η ΔΕΗ προμήθειας στους ιδιώτες παραγωγούς με βάση την υφιστάμενη διάταξη μεταβλητό κόστος + 10% υπολογίζεται σε 398,9 εκατ. ευρώ.
Ο υπολογισμός λοιπόν της ΔΕΗ αντί να λάβει υπόψη την αξία με βάση το πραγματικό κόστος του Φ.Α. έλαβε υπόψη την αξία που υπολογίστηκε με την πλασματικά χαμηλή τιμή ΗΕΠ, «σάν να υπήρχαν μονάδες παραγωγής διαθέσιμες να παράξουν όλη αυτή την ενέργεια σε 63,2 €/MWH και αντί αυτών επελέγησαν οι ιδιωτικές μονάδες», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά παράγοντες της ηλεκτροπαραγωγής.
Οι ίδιοι παράγοντες υποστηρίζουν ότι « με δεδομένο ότι οι ιδιωτικές μονάδες λειτούργησαν για την καθημερινή κάλυψη του φορτίου, η επιπλέον αξία που η ΔΕΗ πλήρωσε στους ιδιώτες παραγωγούς πέραν του μεταβλητού τους κόστους ανέρχεται για το εξάμηνο σε 36,3 εκατ. ευρώ (398,9-362,6), ποσό που οριακά επαρκεί να καλύψουν τα υπόλοιπα σταθερά τους κόστη και χωρίς βέβαια οι εταιρείες που έχουν πραγματοποιήσει επενδύσεις της τάξης των 1,5 δισ. ευρώ να είναι σε θέση να αποδώσουν μέρισμα στους μετόχους τους».

 http://www.energypress.gr/