Αν θέλουμε να «αυτοκτονήσουμε» τότε ας παίξουμε στο ματς που μας έστησαν «ΒΟΡΕΙΟΙ και ΝΟΤΙΟΙ».

Γράφει ο Φώτης Μελέτης

H εύκολη και καναπεδάτη κριτική είναι προνόμιο του Έλληνα και δυστυχώς γίνεται μεγάλη ζημιά τόσο στην σοβαρότητα για την αντιμετώπιση ενός εργασιακού προβλήματος όσο και στην συνδικαλιστική κουλτούρα που πρέπει να αποκτήσουμε ως εργαζόμενοι για να ενεργοποιηθούμε με ανιδιοτέλεια για να προασπίσουμε πιο αποτελεσματικά τα νόμιμα δικαιώματα μας.

Πολύ σωστά κάποιος «αγανακτισμένος» συνάδελφος στη ΔΕΗ επισήμανε σε διαδικτυακό σχόλιο του, ότι πρώτα σαπίζει το μυαλό και μετά ο πισινός!

Ε ναι αυτός είναι ο άμεσος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε. Να σαπίσουμε και να αποτεφρωθούμε όχι από την αδράνεια αλλά από την διχαστική και απαξιωτική νοοτροπία που έχουμε αποκτήσει να κριτικάρουμε όλους τους άλλους και όχι τους εαυτούς μας.

Συνηθίσαμε να μην πράττουμε , να μην αγωνιζόμαστε, να μην αντιστεκόμαστε, να μην συμμετέχουμε αλλά να  μας αρέσει η ισοπέδωση και ο ωχαδερφισμός.

 Αντί να κάνουμε αυτοκριτική ώστε να δούμε που έχουμε κάνει λάθος ή που έχουμε αδυναμίες για να τα διορθώσουμε και στη πορεία να βελτιώσουμε και τις συνδικαλιστικές δυνάμεις εκείνες που συμμετέχουν, που αγωνίζονται που παλεύουν και κυρίως που δεν κρύβονται όταν δίνεται η μάχη με την κυβέρνηση του μνημονίου εμείς προτιμάμε  την κριτική από το γραφείο μας  ή  από τον υπολογιστή μας.

Τελευταία μάλιστα γίναμε μάρτυρες του επεισοδίου «βόρειοι και νότιοι» και σπεύσαμε όλοι να διαλέξουμε στρατόπεδο κάτι που υποδέχτηκαν με χαρά τα μέσα ενημέρωσης των εργολάβων που άλλοτε έκαναν σκληρή κριτική στους συνδικαλιστές στη ΔΕΗ για προνόμια και βόλεμα και τώρα χαϊδεύουν κάποιους από εμάς με το πρόσχημα της υπευθυνότητας.

Σε όλο αυτό το σκηνικό προστίθενται και οι διχαστικές λογικές που προβάλλουν πολλά «ελπιδοφόρα» συνδικαλιστικά στελέχη (λόγω των νέων μισθολογικών περικοπών) και οι οποίες μόνο ζημιά προκαλούν στην ενότητα ανάμεσα στους συνάδελφους αλλά και μόνο κακό κάνει και στο ευρύτερο Σ/Κ.

Αυτή η φαγωμάρα που αρχίζει στην Ελλάδα από την αρχαιότητα με τον Πελοποννησιακό πόλεμο συνεχίστηκε με τους αλληλοσκοτωμούς και τις φυλακίσεις των αγωνιστών το 1821 και έφτασε μέχρι τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο στη δεκαετία του 40, είναι μάλλον η κατάρα της φυλής μας.

Ποιους τελικά βοηθάει αυτή η ιστορία με τον αλληλοσπαραγμό συναδέλφων στη ΔΕΗ;

Μα φυσικά όσους θέλουν να αποκτήσουν με φτηνό κόστος τον ενεργειακό πλούτο της χώρας και φυσικά να εκμεταλλευθούν την τεχνογνωσία των εργαζόμενων όταν εκείνοι θα έχουν  φτάσει στα επίπεδα της οικονομικής εξαθλίωσης.

Οι υψηλοί και δικαίως αμειβόμενοι συνάδελφοι της πρώτης γραμμής πρέπει να αναγνωρίσουν σε όσους παίρνουν μισθούς κοντά στα 1000 ευρώ ότι  τα πράματα είναι πολύ δύσκολα σε σύγκριση με εκείνους που παίρνουν τριπλάσιους και τετραπλάσιους μισθούς.

Αν επιθυμούν κάποιοι «εκλεκτοί», μόνο την δική τους επιβίωση και να πεθάνουν οι υπόλοιποι τότε να ξέρουν ότι τούτο δεν λέγεται συναδελφικότητα και αλληλεγγύη αλλά φιλοτομαρισμός. Να ξέρουν ότι αυτή η καθαρά συντεχνιακή νοοτροπία θα έχει αρνητικό αντίκτυπο πρώτα σε αυτούς διότι σε λίγους μήνες θα περιμένουμε την 7η και 8η δόση από την Ε.Ε που θα σημαίνει πιο σκληρή και απάνθρωπη εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου σχεδίου και του νέου μνημονίου.

 Οι μισθολογικές περικοπές και η πολιτική του ΔΝΤ και της κατοχικής συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ) θα συνεχιστούν όποτε είμαστε αιχμάλωτοι της Τρόικας και όχι του συναδέλφου που φωνάζει για τα χρήματα που χάνει και κακώς ΣΥΜΜΕΤΈΧΟΥΜΕ το παιχνίδι της διαπλοκής.

Όσοι λοιπόν ασχολούνται σοβαρά με το Σ/Κ οφείλουν να διεκδικούν περισσότερα για όλους με ενότητα και σθένος.

Οφείλουν να σταματήσουν την ανέξοδη κριτική και να βγουν στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς για να ξεσηκώσουν και να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τους τρόπους αγώνα που πρέπει να κάνουν ώστε να σταματήσουν τους εντολοδόχους του ΔΝΤ  αλλά και να προνοούν πρωτίστως για τον αδύνατο χαμηλά αμειβόμενο εργαζόμενο στη ΔΕΗ για να μπορεί να επιβιώσει και όχι να τον απαξιώνουν για το είδος της δουλειάς που κάνει.

Σίγουρα έχουν δίκιο οι συνάδελφοι στα εργοστάσια , στα ορυχεία στους σταθμούς παραγωγής να φωνάζουν για την μεγάλη αδικία που συντελείτε εισβάρος τους όμως και οι προβοκατόρικες επιθέσεις διαφόρων κομματοθρεμμένων και σαλονάτων συνδικαλιστών ενάντια σε τεχνοδιοικητικές ειδικότητες προσωπικού ρίχνουν νερό στο μύλο του κάθε  Αλαφούζου και Μπόμπολα που επιθυμεί διακαώς να διαλυθεί η πιο κερδοφόρα Επιχείρηση της χώρας για να ωφεληθούν οι ίδιοι και διαπλεκόμενοι και διαφθαρμένοι φίλοι τους.

Αν θέλουμε να «αυτοκτονήσουμε» εργασιακά και συνδικαλιστικά τότε ας παίξουμε στο ματς που μας έστησαν «ΒΟΡΕΙΟΙ και ΝΟΤΙΟΙ».

Αν θέλουμε όμως να κερδίσουμε τότε πρέπει να συσπειρωθούμε και να αποκτήσουμε ξανά το πνεύμα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.