ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΙΞΗ ΤΗΣ (Ε.Π.Α.Δ - ETE/ΔΕΗ) ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - ΕΤΕ/ΔΕΗ

Τα τελευταία τρία χρόνια, η επίθεση της εγχώριας και ευρωπαϊκής καπιταλιστικής τάξης έχει προσλάβει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Βλέπουμε να επιβάλλονται στους εργαζόμενους μέτρα και πολιτικές που στο παρελθόν οι καπιταλιστές μόνο να τα ονειρεύονταν μπορούσαν, ενώ τώρα τα κάνουν πράξη, το ένα μετά το άλλο.

Στην χώρα μας ιδιαίτερα, εκμεταλλευόμενοι την χρεοκοπία του κράτους - που την προκάλεσαν όχι οι εργαζόμενοι, αλλά το οικονομικό, το πολιτικό, και κομματικό κατεστημένο - βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν όλα τα αντιδραστικά αντεργατικά τους σχέδια και ακόμα περισσότερα. Τα μνημόνια δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση η εξαίρεση, αλλά η μόνιμη πολιτική του καπιταλισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Η πολιτική που έχουν επιβάλει αρχικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τώρα της συγκυβέρνησης των τριών (ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ), καθ’ υπαγόρευση και απαίτηση της τρόικας, έχει φτωχοποιήσει  και εξαθλιώσει εκατομμύρια εργαζόμενους, μέσα από τις δραστικές μειώσεις στους  μισθούς και τις συντάξεις, τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (που έχει ως αποτέλεσμα μέχρι τώρα 1,5 εκατομμύριο μόνιμα άνεργους), μέσα από την κατάργηση βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφήνοντάς τους έρμαια στις διαθέσεις των αφεντικών, με τον δραστικό περιορισμό του κοινωνικού κράτους, και πολλά άλλα που έχουν επιβάλει και συνεχίζουν να επιβάλουν, μέρα με την μέρα.

Την ίδια στιγμή, όχι μόνο αφήνουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο τους μεγάλους φοροφυγάδες, τις τράπεζες και τους μεγαλοκεφαλαιούχους, αλλά τους δίνουν όλο και περισσότερα προνόμια.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το οργανωμένο εργατικό κίνημα δεν μπόρεσε να αποτρέψει αυτή την  ισοπεδωτική επίθεση του κεφαλαίου ενάντιά του. Η αιτία δεν ήταν η απροθυμία των εργαζόμενων να αγωνιστούν (ακριβώς το αντίθετο), αλλά το ότι προδόθηκαν από αυτούς που εμπιστεύτηκαν τόσο σε πολιτικό, όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο.

Το εργατικό κίνημα παρά τα σοβαρά χτυπήματα πού έχει δεχτεί, όχι μόνο δεν έχει αφεθεί στην μοίρα του, αλλά αναζητά νέες μαχητικές ηγεσίες και πολιτικές που θα ανταποκρίνονται στις τεράστιες απαιτήσεις της σημερινής περιόδου.

Αυτές οι νέες ηγεσίες, που θα εκλεγούν μέσα από τους εργαζόμενους, θα δώσουν την δυνατότητα στο εργατικό κίνημα να αναδιοργανωθεί και να αντεπιτεθεί προκειμένου να αποτινάξει τη φτώχεια, την ανεργία και την αθλιότητα και να πάρει πίσω όλες τις κατακτήσεις που του αφαιρέθηκαν βίαια τα τελευταία τρία χρόνια.  

Αυτές οι νέες μαχητικές ηγεσίες θα μπουν άμεσα μπροστά για να εμποδίσουν την επιβολή οποιουδήποτε νέου μέτρου ενάντια στους εργαζόμενους.

Για γίνει αυτό δυνατό θα πρέπει να υπάρξει άμεσα πρωτοβουλία από την ΕΤΕ/ΔΕΗ και την ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, για την συνεργασία όλων των μεγάλων Ομοσπονδιών του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά και αυτών του Ιδιωτικού Τομέα.

Πρωτοβουλία για να δημιουργηθεί μια Συντονιστική Επιτροπή η οποία θα πρέπει να συζητήσει τους τρόπους με τους οποίους θα αποτρέψει απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, και όποια άλλα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα επιχειρήσει να πάρει η κυβέρνηση και η τρόικα.

Μια τέτοια πρωτοβουλία θα οδηγήσει αναπόφευκτα και σε αγώνα για την ανάκτηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων - ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών - από την σημερινή   συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων μπροστά σ’ αυτή την πρωτόγνωρη αντεργατική λαίλαπα, έτσι ώστε το εργατικό κίνημα να βρεθεί ξανά στο κοντινό μέλλον, με νέες άξιες και μαχητικές ηγεσίες, σε όλα τα επίπεδα.

Οι όποιες προτάσεις που θα διατυπωθούν στο Συντονιστικό Όργανο της νέας Παράταξης, θα πρέπει να συζητηθούν, να εγκριθούν ή να τροποποιηθούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους σε Συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς.

Σε αυτές τις Συνελεύσεις θα πρέπει να εκλεγούν και Επιτροπές Αγώνα, οι οποίες θα αναλάβουν να φέρουν σε πέρας τον αγώνα για τα συνδικαλιστικά αιτήματα στο πλαίσιο της πολιτικής για κατάργηση των επαίσχυντων μνημονίων και την οριστική διαγραφή του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους.

Προτεραιότητά μας είναι η διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας και η συμβολή στη δημιουργία νέων, καθώς είναι προφανές ότι η προστασία των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων είναι αδύνατη, δίχως τη μείωση της ανεργίας.

Το καθήκον αυτό αφορά κυρίως τα μαζικά συνδικάτα, όπως είναι τα συνδικάτα της ΔΕΗ. Τα συνδικάτα της ΔΕΗ θα επιβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στην αναδιάρθρωση και ανανέωση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας. Στόχος μας είναι η συγκρότηση της νέας βιομηχανίας, υψηλής τεχνολογίας και αξίας.

ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

Τι ήταν τα συνδικάτα μέχρι σήμερα; Πως λειτουργούσαν; Ποιος ήταν ο ρόλος της συνδικαλιστικής ηγεσίας; Ποιος είναι ο ρόλος των παρατάξεων σήμερα;

Υπάρχει ένα κοινό γνώρισμα στην ανάπτυξη ή πιο σωστά στον εκφυλισμό των συνδικάτων, το πλησίασμα και η συγχώνευσή τους με την κρατική εξουσία.

Τα συνδικάτα αφού αφομοιώθηκαν από τις πολιτικές ηγεσίες είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο έναν αντίπαλο και αυτός ήταν το Κράτος. Έτσι προήλθε η ανάγκη, εφόσον τα συνδικάτα έγιναν ρεφορμιστικά και απέκτησαν διαχειριστικές θέσεις, να προσαρμοστούν και προσαρμόστηκαν στο καπιταλιστικό κράτος και αγωνίστηκαν για μια συνεργασία μαζί του.

Συνεπώς, οι συνδικαλιστές με συμφεροντολογική και πελατειακή αντίληψη, που είχαν άρρηκτη σχέση με το πολιτικό κατεστημένο και ενδιαφερόντουσαν μόνο για την προσωπική τους ανέλιξη και φιλοδοξία και όχι για τις ανάγκες και τα υπαρκτά προβλήματα των εργαζομένων, πρόσφεραν τον καλύτερό τους εαυτό - με λόγια και με έργα - για να αποδείξουν στο Πελατειακό Κράτος πόσο κατάλληλοι και απαραίτητοι είναι σε καιρό ειρήνης και ιδιαίτερα σε καιρό πολέμου.

Συνεπώς, τα συνδικάτα για να γίνουν επίκαιρα θα πρέπει να μετασχηματιστούν ριζικά έτσι ώστε να αποτελέσουν όργανα πάλης των εργαζόμενων.  Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις:

Α) Πλήρης και χωρίς όρους ανεξαρτησία των συνδικάτων από το  κράτος και τις πολιτικές ηγεσίες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να μεταβάλλουμε τα συνδικάτα σε όργανα των εκμεταλλευομένων εργατικών μαζών και όχι σε όργανα της καπιταλιστικής δημοκρατίας.

Β) Δημοκρατία στα συνδικάτα, δηλαδή την πλήρη ελευθερία και αυτονομία των συνδικάτων από τον κρατικό εναγκαλισμό και το πολιτικό κατεστημένο.  Αυτά πρακτικά σημαίνουν ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη δεν πρέπει να είναι και κομματικά στελέχη.

Τα συνδικάτα πλέον δεν μπορούν να μένουν ουδέτερα, δηλαδή να περιοριστούν στις απλές καθημερινές ανάγκες. Δεν μπορούν να δείχνουν απάθεια, συμβιβασμό, συνενοχή, δεν μπορεί να είναι ρεαλιστικά και να ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί και να αγνοούν τη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στις ζωές των εργαζομένων και των τάξεων.

Τα συνδικάτα ή θα μείνουν όργανα του κράτους για να πειθαρχούν τους εργάτες και να εμποδίζουν την κοινωνική ανατροπή ή θα γίνουν όργανα του επαναστατικού κινήματος των εργαζόμενων και συνοδοιπόροι στον αγώνα τους.

ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Ένα ιστορικό γεγονός συντελείται με αυτή την ιδρυτική διακήρυξη. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις των νέων μαχητικών συνδικαλιστών, προχωράνε σε πλήρη ρήξη με το συνδικαλιστικό κατεστημένο και θέτουν ξανά το θέμα του συνδικαλισμού σε μια εντελώς καινούργια βάση.

Οι εργαζόμενοι που ξεκινούν αυτό το ρηξικέλευθο εγχείρημα προέρχονται απ’ όλους τους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς χώρους, έχοντας όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό, είναι άνθρωποι που δεν μπλέχτηκαν ποτέ σε αήθη ή παράνομα συνδικαλιστικά παιχνίδια και είναι κατά τεκμήριο έντιμοι μαχητικοί και ταξικοί αγωνιστές.

Τους χαρακτηρίζει η κοινή διάθεση να αντιπαλέψουν με κάθε τρόπο την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και το συνδικαλιστικό κατεστημένο εισάγοντας νέες αρχές λειτουργίας και νέους τρόπους ελέγχου της ηγεσίας, από την βάση.

Νέες αρχές λειτουργίας είναι πρώτα και κύρια η εκπροσωπευτικότητα των εκλεγμένων εκπροσώπων έναντι των εκλογέων τους, που σημαίνει ότι οι εκλεγμένοι σε θέσεις είτε στην ηγεσία της παράταξης είτε σε οποιοδήποτε συνδικαλιστικό επίπεδο (Πρωτοβάθμιο, Δευτεροβάθμιο ή Τριτοβάθμιο), εκπροσωπούν τις θέσεις, τα προβλήματα και τις ανάγκες αυτών που τους εκλέξανε και όχι τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και στρατηγικές.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει για κάθε σοβαρό ζήτημα να ενημερώνουν την βάση τους και να μεταφέρουν τις αποφάσεις της.

Το δεύτερο και σημαντικότερο στοιχείο είναι, ότι όλοι οι εκλεγμένοι της παράταξης είναι άμεσα ανακλητοί από το σώμα που τους εξέλεξε. Δεν κάνουν για παράδειγμα καλά την δουλειά τους, απολογούνται στην Συνέλευση και αν δεν πείσουν ανακαλούνται και στη θέση του εκλέγεται άλλος.

Με αυτές τις δυο βασικές αρχές λειτουργίας θα κόψουμε τον ομφάλιο λώρο της γραφειοκρατικής αυθαιρεσίας και θα εισάγουμε ξανά τον απόλυτο έλεγχο της εργατικής βάσης.

ΤΙ ΔΕΗ ΘΕΛΟΥΜΕ

Η νέα συνδικαλιστική παράταξη που ιδρύουμε, είμαστε σίγουροι ότι θα αποτελέσει την πρωτοπορία του συνδικαλιστικού κινήματος στη ΔΕΗ, τόσο με την ταξικότητα και την μαχητικότητά της, όσο και με τον απόλυτα δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας της. Προπάντων όμως με τις επεξεργασμένες και ριζοσπαστικές θέσεις της για την ύπαρξη και λειτουργία της ΔΕΗ.

Όπως έχει αποδειχθεί πολύ επώδυνα μέχρι σήμερα, δεν αρκεί να φωνάζει κανείς ή να βγάζει φανταχτερούς λόγους για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και για να τα λύσει.

Αυτό που χρειάζεται είναι επιστημονικά επεξεργασμένες θέσεις που θα βασίζονται τόσο στην υπερπολύτιμη εμπειρία των εργαζομένων, αλλά και την γνώση του επιστημονικού προσωπικού της επιχείρησης, καθώς και άλλων έγκριτων επιστημόνων.

Το πρώτο που θέτουμε ως βασική μας θέση είναι ότι θέλουμε μια ΔΕΗ στην υπηρεσία της κοινωνίας και των μη προνομιούχων καταναλωτών και όχι στην υπηρεσία των κρατικοδίαιτων κεφαλαιοκρατών.

Τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που έχει η ΔΕΗ, οφείλονται στην λεηλασία της από τις διορισμένες απ’ το Κράτος Διοικήσεις, που λειτουργούσαν υπέρ των ιδιωτών μεγαλοκαταναλωτών και ενάντια στην συντριπτική πλειοψηφία των μικροκαταναλωτών.

Μια ΔΕΗ κοινωνικοποιημένη στην ιδιοκτησία, τον έλεγχο και την διαχείριση του συνόλου των ενήλικων πολιτών της χώρας, και όχι μια ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ, ή ακόμα και μια ΔΕΗ κάτω από τον έλεγχο του κράτους, που σήμερα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Μια ΔΕΗ που θα είναι μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας, με τους πιο αποδοτικούς, ποιο οικονομικούς, πιο οικολογικούς και πιο αποκεντρωμένους τρόπους λειτουργίας και παραγωγής, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι λίγων παρασίτων.

Αυτό σημαίνει μια ΔΕΗ με αποκλειστικό δικαίωμα στην εκμετάλλευση των ορυκτών, υδάτινων, αιολικών και φωτοβολταϊκών μορφών ενέργειας. 

Μια ΔΕΗ με μόνιμο και αυξανόμενο εργατικό και επιστημονικό προσωπικό και όχι μια ΔΕΗ των εργολάβων με φτηνό ανασφάλιστο και έρμαιο στις διαθέσεις τους εργατικό δυναμικό.

Τέλος μια ΔΕΗ που θα προμηθεύει την κοινωνία και κάθε καταναλωτή με ρεύμα στην φτηνότερη δυνατή τιμή και με τους καλύτερους δυνατούς όρους ασφάλειας και οικολογικής προστασίας. Με επιστημονικό σχέδιο και προγραμματισμό και με επίκεντρο τον άνθρωπο και μόνο.

Αυτή την ΔΕΗ θέλουμε και αυτή την ΔΕΗ θα αγωνιστούμε να φτιάξουμε. 

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - ΕΤΕ/ΔΕΗ

Αθήνα : 23/4/2013

Οι υπογράφοντες την Ιδρυτική Διακήρυξη.

ΒΛΑΣΤΟΣ ΆΓΓΕΛΟΣ

ΛΥΜΠΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΧΑΡΟΚΟΠΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΤΑΓΓΟΥΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΒΡΕΝΤΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΟΝΙΚΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΤΖΟΥΒΑΡΑΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ

ΤΖΙΟΜΠΡΑΣ ΝΙΚΟΣ

ΜΠΙΡΜΠΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΧΑΤΖΗΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΑΛΟΘΕΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΤΟΜΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΠΕΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΘΩΜΑΣ

ΜΑΥΡΟΤΣΟΥΠΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΒΟΥΒΟΥΡΑΚΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΝΤΕΝΤΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΕΩΡΓΑΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΝΙΦΟΡΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΣΜΥΡΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ