Ηλίας Μαστρολέων: "Οι θέσεις μας διαχρονικά στα ενεργειακά ζητήματα έχουν δικαιωθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις"

Μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στο DEINEWS ο αντιπρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ , Ηλίας Μαστρολέων (ΑΓΩΝ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ/ ΠΑΜΕ-ΔΕΗ), όπου με σαφή και αναλυτικό τρόπο εξηγεί τις δυσάρεστες εξελίξεις που συμβαίνουν στον όμιλο ΔΕΗ, στις εργασιακές σχέσεις και στα ενεργειακά θέματα της χώρας μας.

Συνέντευξη στον Φώτη Μελέτη
Το ΠΑΜΕ διακήρυξε απ’ τη πρώτη στιγμή πως στόχος της «απελευθέρωσης» απ’ την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας όπως η ενέργεια δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά η εύρεση κερδοφόρας διεξόδου για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Εξηγήστε μας τι εννοείτε με αυτή την άποψη; 

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η ΕΕ αποφάσισε με την οδηγία 96/92 να πραγματοποιήσει το μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση της αγοράς του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και για τη δημιουργία μιας ενιαίας εσωτερικής αγοράς. Στην Ελλάδα η εναρμόνιση με την κοινοτική κατεύθυνση ξεκίνησε με το ν. 2773/99, για να ακολουθήσει η κοινοτική οδηγία 77/2001 που προέβλεπε την αποφασιστική ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων στις ΑΠΕ. Αξίζει να υπενθυμίσουμε σύντομα αυτούς τους βασικούς σταθμούς για να θυμηθούμε τι ισχυρίζονταν και τι διακήρυττε κάθε πολιτική δύναμη την προηγούμενη δεκαπενταετία, ποιος έλεγε την αλήθεια, ποιος συνειδητά εξαπατούσε το λαό, ποιος έσπερνε αυταπάτες. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δήλωναν εκείνη την περίοδο ότι η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός των ιδιωτικών ομίλων θα ωφελήσει το λαϊκό καταναλωτή, θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις καλοπληρωμένης εργασίας. 
Διαβεβαίωναν ότι οι καπιταλιστικές επενδύσεις θα οδηγήσουν σε διαρκή αειφόρο ανάπτυξη με οφέλη για όλους. Προπαγάνδιζαν ότι οι επενδύσεις της πράσινης ανάπτυξης, ιδιαίτερα στις ΑΠΕ, θα συμβάλουν στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αναβάθμιση της ζωής μας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Συνασπισμός είχαν ήδη ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που διασφάλιζε την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων στο εσωτερικό της ΕΕ, της οποίας τέκνο αποτέλεσε η «απελευθέρωση» του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. 

Σήμερα που βιώνουμε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση του ελληνικού καπιταλισμού αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά για να σκεφθούμε πως φθάσαμε ως εδώ και να διαπιστώσουμε απ’ την ίδια μας την πείρα πως μόνο η παράταξη μας είπε την αλήθεια στο λαό. διακήρυξε απ’ τη πρώτη στιγμή πως στόχος της «απελευθέρωσης» απ’ την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας όπως η ενέργεια δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά η εύρεση κερδοφόρας διεξόδου για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Η «απελευθέρωση» έδωσε προσωρινά τη δυνατότητα να επενδυθούν υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια σ΄ αυτούς τους τομείς με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Προειδοποιούσαμε το λαό ότι οι θυσίες του την εποχή των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, ούτε προσωρινές θα είναι, ούτε θα οδηγήσουν στη λαϊκή ευημερία. Προειδοποιήσαμε ιδιαίτερα ότι το λεγόμενο πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης ούτε στοχεύει, ούτε μπορεί να αναιρέσει την περιοδική εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης. Αποδείχθηκε ότι η πολιτική της πράσινης ανάπτυξης είχε στόχο να διαμορφώσει κίνητρα επενδύσεων, κίνητρα εισαγωγής νέων τεχνολογιών για να δώσει προσωρινά διέξοδο ικανοποιητικής κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Συνοδεύθηκε με την προσπάθεια αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και διασφάλισης φθηνότερης εργατικής δύναμης. - 
 Γιατί ενώ οι θέσεις σας στα ενεργειακά ζητήματα δικαιώνετε σε μεγάλο ποσοστό, η παράταξή σας δεν έχει καταφέρει να πείσει τους εργαζόμενους της Επιχείρησης να σας ακολουθήσουν ώστε να φέρετε αλλαγές σε συνδικαλιστικό επίπεδο και να ανατραπούν οι συσχετισμοί στην Ομοσπονδία και σε πρωτοβάθμια σωματεία; 
Είναι γεγονός ότι οι θέσεις μας διαχρονικά στα ενεργειακά ζητήματα έχουν δικαιωθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις , αλλά και οι προτάσεις που έχουμε είναι οι μόνες που δίνουν σήμερα διέξοδο και προοπτική προς όφελος βέβαια του ελληνικού λαού και των εργαζόμενων στην ενέργεια συνολικά. Τώρα γιατί αυτό δεν το εισπράττουμε και εκλογικά ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα συνδικάτα . ΠΡΩΤΟΝ: δεν πρέπει να ξεχνάμε την νοοτροπία που έχουν καλλιεργήσει στους εργαζόμενους εδώ και πολλά χρόνια οι παρατάξεις τις πλειοψηφίας, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Νοοτροπίες πελατειακών σχέσεων, τις εξαίρεσης , του μικρότερου κακού, τις αναποτελεσματικότητας των αγώνων , των αγώνων δια αντιπροσώπων, σπέρνοντας αυταπάτες ότι μέσα σε αυτή την βαρβαρότητα μπορούν να είναι όλοι κερδισμένοι και οι εργαζόμενοι και οι μέτοχοι και η επιχείρηση και η κυβέρνηση αρκεί να αλλάξει ο διαχειριστής. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν είναι εύκολο να σπάσουν λογικές τόσων χρόνων και μάλιστα σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης που οι εργαζόμενοι τρομοκρατούνται καθημερινά , ενώ η πείρα μας δείχνει ότι ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου συντηρικοποιήται. Από την άλλη πλευρά εμείς του προτείνουμε τον δύσκολο δρόμο αλλά τον μόνο σίγουρο και ωφέλιμο σε σχέση με τα συμφέροντα του. 
 ΤΙ ΤΟΥ ΛΕΜΕ; Να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να οργανωθεί στα συνδικάτα, να συμμετέχει στη δράση των συνδικάτων, να παίρνονται οι αποφάσεις από την βάση, να υπάρχει συντονισμός όλης τις εργατικής τάξης, να δημιουργηθεί μια μεγάλη ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα ανατρέψει το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα το όποιο είναι η αίτια για όλα όσα τραβάει σήμερα ο εργαζόμενος λαός. Εμείς λοιπόν του λέμε και την αιτία, δείχνουμε ποιος πρέπει να είναι ο κοινός στόχος κάτι που όλοι οι άλλοι του κρύβουν. Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα. Είμαστε αισιόδοξοι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι ακούν τις θέσεις μας αρκετοί από αυτούς συμπαρατάσσονται μαζί μας με τις όποιες επί μέρους διαφωνίες μπορεί να έχει κάποιος. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: σίγουρα έχει σχέση και με δικές μας αδυναμίες τις οποίες τις εντοπίζουμε και έχουν να κάνουν με την τακτική που ακολουθούμε κάποιες φορές και όχι με τις θέσεις που είναι διαχρονικές και δικαιώνονται από εξελίξεις. Τις περνούμε σοβαρά υπόψη μας και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, ώστε να πείσουμε τον κάθε συνάδελφο για το δίκαιο των θέσεών μας.
Συνεχώς κρίνετε αρνητικά τις υπόλοιπες παρατάξεις. Αν ιεραρχήσουμε τις ευθύνες τους, ποια είναι τα κύρια σημεία που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο ώστε να απαξιωθούν στις συνειδήσεις των εργαζομένων; 

 Νομίζω ότι η σε αυτή την ερώτηση υπάρχει κάποια αντίφαση σε σχέση με την προηγούμενη. Τι θέλω να πω. Είπα πιο πάνω για ποιους λόγους κρίνουμε αρνητικά τις άλλες παρατάξεις και γιατί δεν ενισχύουν οι εργαζόμενοι την δική μας παράταξη, όσο θα έπρεπε με βάση τις θέσεις μας που όπως λέτε και εσείς σε μεγάλο
βαθμό έχουν δικαιωθεί. Από την άλλη πλευρά η απαξίωση των παρατάξεων της πλειοψηφίας προς το παρών τουλάχιστον δεν φαίνεται . Να σας θυμίσω ότι το τελευταίο διάστημα έγιναν σε μια σειρά από σωματεία εκλογές, αλλά και το εκλογικό συνέδριο της ΓΕΝΟΠ και δεν φάνηκε κάποια θεαματική αλλαγή στους συσχετισμούς δύναμης των παρατάξεων εκτός από την δημιουργία νέων σχημάτων που υπηρετούν όμως την ίδια πολιτική. Αν εννοείται απαξίωση την απομαζικοποίηση των εργαζόμενων από τα συνδικάτα η την μη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στους συναδέλφους. Πρέπει σήμερα να γυρίσουν την πλάτη τους στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που το μόνο που φρόντιζαν να κάνουν καλά είναι να συμφωνούν με τις προτάσεις των κυβερνήσεων και των διορισμένων από αυτούς διοικήσεις της ΔΕΗ και να δημιουργούν παράλληλα αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι έχουν βάλει κόκκινες γραμμές. Είδαμε που οδηγηθήκαμε με τις ψευδεπίγραφες κόκκινες γραμμές τους. Εμείς λέμε στους εργαζόμενους τέρμα πια στις αυταπάτες, ένας πρέπει να είναι ο δρόμος και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την ρήξη, την ανατροπή και την απομόνωση των διαχειριστών που γνωρίσαμε τόσα χρόνια στα συνδικάτα. (Πολλά ονόματα άλλαξαν στο συνδικάτο, ακριβώς η ίδια πολιτική εφαρμόστηκε). Με έναν τρόπο θα αλλάξουν όλα αυτά, όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γίνουν πρωταγωνιστές, ανατρέποντας τις εις βάρος τους πολιτικές που εφαρμόζονται. Τους έχουμε εμπιστοσύνη, πρέπει σήμερα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. - 
 Δηλώνετε συνεχώς ότι υπάρχει η δήθεν ρεαλιστική γραμμή του «μικρότερου κακού» από την ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Πιστεύετε ότι εκτός από τις παραταξιακές ευθύνες που καταλογίζετε υπάρχουν και οι προσωπικές ευθύνες κάποιων, όταν κι εσείς έχετε ένα σημαντικό ρόλο στο προεδρείο της Ομοσπονδίας; 
Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Εμείς κρίνουμε με πολιτικά κριτήρια, πολιτικές κρίνουμε και κάνουμε κριτική, χωρίς να αδιαφορούμε βέβαια για τα πρόσωπα που εφάρμοζαν και εξακολουθούν αμετανόητα να εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. Σήμερα που έχει συσσωρευτεί τόση αρνητική πείρα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί ξανά το κίνημα στη δήθεν ρεαλιστική γραμμή του «μικρότερου κακού» της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, η οποία αποκόπτει το ζήτημα της πώλησης του 17% των μετοχών της ΔΕΗ ΑΕ απ’ τη συνολική στάση απέναντι στην «απελευθέρωση» του στρατηγικού τομέα της ενέργειας και γενικότερα απέναντι στην Ε.Ε.και την εξουσία των μονοπωλίων. Η επιλογή του «μικρότερου κακού», η γραμμή που πάντα αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει ο αντίπαλος και αναζητά μάταια φιλολαϊκές "κόκκινες γραμμές" διαπραγμάτευσης μέσα σε αυτό, οδήγησε το κίνημα από ήττα σε ήττα. Θυμηθείτε:αποδοχή της "απελευθέρωσης" και αμυντική μάχη για παραμονή της ΔΕΗ 100% στο δημόσιο, μετά αποδοχή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και μάχη οπισθοφυλακών για το 51%, αποδοχή του διαχωρισμού των δικτύων διανομής και μεταφοράς, αυτή είναι η πορεία που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Σήμερα δεν χρειαζόμαστε ένα κίνημα που θα υπηρετεί την κυβερνητική εναλλαγή και θα καλλιεργεί αυταπάτες φιλολαϊκής διαχείρισης μέσα στη ζούγκλα της «απελευθερωμένης» αγοράς και των δεσμεύσεων της ΕΕ. Χρειαζόμαστε κίνημα αντεπίθεσης, ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων. 
Πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξουν οι μορφές δράσης και αγωνιστικών κινητοποιήσεων μιας και οι εργαζόμενοι δείχνουν απογοητευμένοι από την αποτελεσματικότητα του Συνδικαλιστικού Κινήματος και τελευταία δεν έχουν διάθεση ούτε καν να απεργήσουν ; 
 Δεν υποτιμάμε καμία μορφή δράσης και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, όμως σήμερα αυτό που προέχει είναι να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο, τον στόχο, τι θα διεκδικήσουμε δηλαδή. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό τότε εύκολα πιστεύουμε θα βρούμε και τις μορφές . Τα τελευταία χρόνια η ΓΕΝΟΠ έχει κάνει αρκετές κινητοποιήσεις με διάφορες μορφές κάποιες φορές μάλιστα και οξυμένες, έχει αναρωτηθεί κάποιος γιατί μετά από αυτές τις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι ήταν πάντα οι χαμένοι και με λιγότερα δικαιώματα; Δεν μπορεί λοιπόν να συμφωνείς με την κυρίαρχη πολιτική π.χ την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας να έχεις βάλει πλάτη να περάσει, αλλά να διαφωνείς με τις συνέπειες αυτής της πολιτικής και να αντιδράς ακόμα και με οξυμένες μορφές . 

Πως κρίνετε μέχρι στιγμής το έργο της διοίκησης Ζερβού; 
 Ο κύριος Ζερβός και η διοίκηση είναι διορισμένοι από την κυβέρνηση η οποία έχει συγκεκριμένη πολιτική, που ο κύριος Ζερβός εφαρμόζει κατά γράμμα . Εμείς διαφωνούμε ριζικά με αυτή την πολιτική κατά συνέπεια με αυτά τα κριτήρια κρίνουμε συνολικά την διοίκηση. 
 Οι μισθολογικές περικοπές ήταν τεράστιες ενώ χάθηκαν και ασφαλιστικές κατακτήσεις ετών. Πως μπορούν όλα αυτά να ανακτηθούν σε βάθος χρόνου; 
Από την επίθεση που δέχτηκε και δέχεται συνολικά η εργατική τάξη φυσικά δεν θα μπορούσαν να μείνουν έξω οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ με τεράστιες μισθολογικές περικοπές, χτύπημα ασφαλιστικών δικαιωμάτων και εργασιακών σχέσεων. Έρχονται και άλλα μέτρα, με νέες μειώσεις μισθών, με νέο πετσόκομμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων και εργασιακών σχέσεων με βάθεμα της ιδιωτικοποίησης ξεπουλώντας ότι έχει απομείνει, ακόμα και με απολύσεις , δεν πρέπει να έχει κανένας πια αυταπάτες. Όλα αυτά μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να παρθούν πίσω, ο ενιαίος αγώνας της εργατικής τάξης , με περιεχόμενο που θα στοχεύει στην καρδιά αυτής της πολιτικής και τελικό στόχο την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος και βέβαια μέχρι τότε με καθημερινές μάχες μικρές η μεγαλύτερες σε κάθε χώρο δουλειάς για όλα τα προβλήματα που κάνουν την ζωή των εργαζόμενων σήμερα κόλαση, να δημιουργούμε όσο περισσότερα ρήγματα στον αντίπαλο έως την τελική επικράτηση . Αυτό προϋποθέτει ένα ΑΛΛΟ συνδικαλιστικό κίνημα οργανωμένο σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ταξική κατεύθυνση , με μοναδικό γνώμονα τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων. Όχι ένα κίνημα σαν το σημερινό που έχουμε και στην ΔΕΗ κάνοντας το μνημόνιο συλλογική σύμβαση, νομιμοποιώντας τις μειώσεις στους μισθούς μας και ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στις απολύσεις , υπογράφοντας όλοι οι αντιμνημονιακοί δεξιοί και αριστεροί. 
 Η κρατική ενίσχυση και διευκόλυνση της εισόδου των ιδιωτικών ομίλων στην αγορά, τι ζημιά έκανε στη ΔΕΗ; 

 Την προηγούμενη περίοδο, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν την είσοδο των μονοπωλιακών ομίλων στην«απελευθερωμένη» αγορά και τη διασφάλιση σίγουρης και υψηλής κερδοφορίας των επενδύσεών τους στις ΑΠΕ. Η κρατική στήριξη των πράσινων ομίλων ήταν και είναι πολύμορφη. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο βασικά σημεία: Το περιβόητο Σύστημα Εγγυημένων Τιμών που περιλαμβάνει πολύ ψηλές εγγυημένες τιμές για τους ιδιώτες επενδυτές στην πράσινη ενέργεια. Μέσα στο 2010 και ενώ είχε εκδηλωθεί η κρίση στην Ελλάδα ψηφίσθηκε ο ν. 3851 που αύξησε τις εγγυημένες τιμές σε 88€ ανά Mw/h για την αιολική ενέργεια και σε 285 € ανά Mw/h για την ηλιακή ενέργεια, ενώ η μέση τιμή χονδρικήςπώλησης στην Ελλάδα ήταν 60 € ανά Mw/h. Αυτές οι υψηλές τιμές προσφέρθηκαν στους μονοπωλιακούς ομίλους για συμβάσεις αγοράς ενέργειας μεγάλης διάρκειας 20 ετών. Το δεύτερο σημείο αφορά τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις μέσω των αναπτυξιακών νόμων, του επιχειρηματικού προγράμματος ανταγωνιστικότητας του ΕΣΠΑ. Επιδοτήσεις οι οποίες σε συνδυασμό με τις γνωστές υπερτιμολογήσεις δημιούργησαν τη σημερινή εικόνα του ιδιώτη επενδυτή με κρατικό χρήμα, ο οποίος πουλά χωρίς κίνδυνο και πανάκριβα στην κρατική αγορά. Παράλληλα το ίδιο διάστημα οι αστικές κυβερνήσεις προχώρησαν στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του 49% του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ και σε βήματα διαχωρισμού του δικτύου μεταφοράς και διανομής απ’ τον όμιλο της ΔΕΗ ΑΕ ώστε να διασφαλισθούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού της ΔΕΗ με τους υπόλοιπους ομίλους που κατακτούν σταδιακά μερίδια της«απελευθερωμένης» αγοράς. Ταυτόχρονα μετά το 2005 λειτούργησε η ελληνική χονδρεμπορική αγορά ενέργειας όπου το κράτος αγοράζει υποχρεωτικά και με προνομιακούς όρους απ’ τους ιδιωτικούς ομίλους. Η συγκεκριμένη αγορά δεν προβλέπει ούτε καν την υποχρέωση φυσικής παράδοσης παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή Όμιλος μπορεί να αποκομίζει κέρδος με ένα οικονομικό συμβόλαιο χωρίς πραγματική παραγωγή. Πρόκειται για την περιβόητη Αγορά Αποδεικτικών Διαθεσιμότητας Ισχύος. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΕΗ Αρ. Ζερβός ομολογεί την προκλητική στήριξη των ιδιωτικών ομίλων μέσω του περιβόητου μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους της χονδρεμπορικής αγοράς, δηλώνοντας ότι το ύψος των σχετικών παροχών στους ομίλους έφτασε στα 280 εκ € το 2012, με πρόβλεψη 420 εκ € για το 2013. Η κρατική ενίσχυση και διευκόλυνση της εισόδου των ιδιωτικών ομίλων στην αγορά εκφράσθηκε επίσης με την ουσιαστική διακοπή της λειτουργίας σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου της ΔΕΗ ΑΕ (Κομοτηνή, Λαύριο 4 και 5) τις οποίες χρυσοπλήρωσαν οι φορολογούμενοι. Την προηγούμενη περίοδο, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν την είσοδο των μονοπωλιακών ομίλων στην«απελευθερωμένη» αγορά και τη διασφάλιση σίγουρης και υψηλής κερδοφορίας των επενδύσεών τους στις ΑΠΕ. Η κρατική στήριξη των πράσινων ομίλων ήταν και είναι πολύμορφη. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο βασικά σημεία: Το περιβόητο Σύστημα Εγγυημένων Τιμών που περιλαμβάνει πολύ ψηλές εγγυημένες τιμές για τους ιδιώτεςεπενδυτές στην πράσινη ενέργεια. Μέσα στο 2010 και ενώ είχε εκδηλωθεί η κρίση στην Ελλάδα ψηφίσθηκε ο ν. 3851 που αύξησε τις εγγυημένες τιμές σε 88 ευρώ ανά Mwh για την αιολική ενέργεια και σε 285 ευρώ για την ηλιακή ενέργεια, ενώ η μέση τιμή χονδρικής πώλησης στην Ελλάδα ήταν 60 ευρώ ανά Mwh. Αυτές οι υψηλές τιμές προσφέρθηκαν στους μονοπωλιακούς ομίλους για συμβάσειςαγοράς ενέργειας μεγάλης διάρκειας 20 ετών. Το δεύτερο σημείο αφορά τις παχυλές κρατικές επιδοτήσεις μέσω των αναπτυξιακών νόμων, του επιχειρηματικού προγράμματος ανταγωνιστικότητας του ΕΣΠΑ. Επιδοτήσεις οι οποίες σε συνδυασμό με τις γνωστές υπερτιμολογήσεις δημιούργησαν τη σημερινή εικόνα του ιδιώτη επενδυτή με κρατικό χρήμα, ο οποίος πουλά χωρίς κίνδυνο και πανάκριβα στην κρατική αγορά. Παράλληλα το ίδιο διάστημα οι αστικές κυβερνήσεις προχώρησαν στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του 49% του μετοχικούκεφαλαίου της ΔΕΗ και σε βήματα διαχωρισμού του δικτύου μεταφοράς και διανομής απ’ τον όμιλο της ΔΕΗ ΑΕ ώστε να διασφαλισθούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού της ΔΕΗ με τους υπόλοιπους ομίλους που κατακτούν σταδιακά μερίδια της«απελευθερωμένης» αγοράς. Ταυτόχρονα μετά το 2005 λειτούργησε η ελληνική χονδρεμπορική αγορά ενέργειας όπου το κράτος αγοράζει υποχρεωτικά και με προνομιακούς όρους απ’ τους ιδιωτικούς ομίλους. Η συγκεκριμένη αγορά δεν προβλέπει ούτε καν την υποχρέωση φυσικής παράδοσης παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή Όμιλος μπορεί να αποκομίζει κέρδος με ένα οικονομικό συμβόλαιο χωρίς πραγματική παραγωγή. Πρόκειται για την περιβόητη Αγορά Αποδεικτικών Διαθεσιμότητας Ισχύος. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΕΗ Αρ. Ζερβός ομολογεί την προκλητική στήριξη των ιδιωτικών ομίλων μέσω του περιβόητου μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους της χονδρεμπορικής αγοράς, δηλώνοντας ότι το ύψος των σχετικώνπαροχών στους ομίλους έφτασε στα 280 εκ ευρώ το 2012, με πρόβλεψη 420 εκ ευρώ για το 2013. Η κρατική ενίσχυση και διευκόλυνση της εισόδου των ιδιωτικών ομίλων στην αγορά εκφράσθηκε επίσης με την ουσιαστική διακοπή της λειτουργίας σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου της ΔΕΗ ΑΕ (Κομοτηνή, Λαύριο 4 και 5) τις οποίες χρυσοπλήρωσαν οι φορολογούμενοι.
 Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λεγόμενη κοινωνική ευημερία, ποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; 
 Στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμος ενεργειακός σχεδιασμός που να διασφαλίζει τη λαϊκή ευημερία. Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται τη κερδοφορία του. Με κριτήριο το μέγιστο ποσοστό κέρδους επιλέγει ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αν, πότε και που θα επενδύσει, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσει. Με το ίδιο κριτήριο ανταγωνίζονται οι όμιλοι για την αρπαγή μεριδίων αγοράς. Μέσα σ’ αυτό τον ασφυκτικό κορσέ του ανταγωνισμού κινείται και ο αποσπασματικός προγραμματισμός κάθε ομίλου για την ισχυροποίηση της θέσης του. Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ’ τους νόμους της αγοράς,τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό το πολιτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ριζικά χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας. 
Οι Έλληνες καταναλωτές γνώρισαν την τελευταία δεκαετία απανωτές ανατιμήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος που μεσοσταθμικά οδηγούν σε αύξηση επιβάρυνσης που ξεπερνά το 90%, ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάστηκαν τα πράσινα τέλη ΑΠΕ. Με ποιο τρόπο μπορεί να διορθωθεί αυτή η πολιτική; 
 Η λαϊκή οικογένεια γνώρισε μόνο την τελευταία δεκαετία απανωτές ανατιμήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος που μεσοσταθμικά οδηγούν σε αύξηση επιβάρυνσης που ξεπερνά το 100%,(οι αυξήσεις που καλείτε να πληρώσει ο μικρός καταναλωτής μόνο για τις αυξήσεις του 2013, σε τρεις δόσεις, είναι 38%) Παράλληλα πολλαπλασιάστηκαν τα πράσινα τέλη ΑΠΕ, δίνοντας στους μεγάλους «επενδυτές» της πράσινης ανάπτυξης τεράστια ποσά. Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο, ούτε για στρέβλωση της «απελευθερωμένης» αγοράς. Τη δεκαετία 2001-2011 χώρες στις οποίες ολοκληρώθηκε η«απελευθέρωση» όπως η Δανία και η Σουηδία που είναι εκτός ευρωζώνης, αλλά και άλλες εντός της όπως η Ιρλανδία και η Τσεχία, γνώρισαν αυξήσεις τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης μεγαλύτερες του 100%της αξίας που πλήρωναν πριν την απελευθέρωση της ηλεκτρικές ενέργειας, δηλαδή ότι συμβαίνει και στη χώρα μας. (Φαίνεται πως ούτε αυτοί κατάφεραν να εξυγιάνουν τον βαριά άρρωστο ανταγωνισμό). Αυτές οι αυξήσεις τιμών μαζί με την αύξηση της σχετικής κρατικής φορολογίας θα κλιμακωθούν. Η επίσημη κοινοτική μελέτη σχετικά με τον Ενεργειακό Οδικό Χάρτη της ΕΕ έως το 2050 προβλέπει ότι οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και οι δαπάνες των νοικοκυριών στα κράτη μέλη θα αυξάνονται μέχρι το 2030. Για τη διεύρυνση του κοινωνικού τιμολογίου σε ομάδες της ακραίας φτώχειας το μόνο που έχουμε να πούμε είναι, πως είναι μια απάτη, γιατί ο άνεργος ο μικροσυνταξιούχος, ο εκ περιτροπής εργαζόμενος παίρνοντας φιλοδώρημα, δεν μπορούν να πληρώσουν. Το βλέπουμε καθημερινά με τις δεκάδες εντολές λόγο χρέους που βγαίνουν από τον ΔΕΔΔΗΕ. Η ουσιαστική λύση προϋποθέτει την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέσης κεφαλαίου μισθωτής εργασίας, προϋποθέτει τη κοινωνικοποίηση της γης και των μέσων παραγωγής στη βιομηχανία, την υλοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής και του μεγαλύτερου μέρους της αγροτικής παραγωγής με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας , κεντρικού σχεδιασμού, εργατικού ελέγχου. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής εξουσίας. Μέσα σ’ αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής,μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει τη παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών. 
 Το τελευταίο χρονικό διάστημα καταγγέλθηκαν ότι πολλά στραβά κυριαρχούν με τις εργολαβίες της ΔΕΗ ΑΕ. Τι πιστεύετε ότι ισχύει και τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να μην ξαναγίνουμε μάρτυρες άσχημων γεγονότων; 
Οι εργολαβίες στη ΔΕΗ δεν είναι καινούργιο φαινόμενο υπάρχουν πάρα πολλά χρόνια και ήταν θα έλεγα ο προπομπός της ιδιωτικοποίησης . Παλαιότερα δεν ήταν τόσες πολλές, σήμερα έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας λόγο της πολιτικής που έχει κυριαρχήσει με αποτέλεσμα την τρομερή έλλειψη προσωπικού, βρίσκουν λοιπόν δικαιολογία για ένα θέμα που η ίδια αυτή πολιτική έχει δημιουργήσει και τι λένε; ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΛΑΒΟ Εδώ πρέπει να πω ότι οι θέσεις εργασίας που έχουν μειωθεί είναι αυτές που αφορούν τις μόνιμης και σταθερής σχέσης εργασίας και έχουν αντικατασταθεί με έκτακτους , με μπλοκάκια , με νοικιασμένους και φυσικά με εργαζόμενους στους εργολάβους που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλήρωτοι , ανεκπαίδευτοι , χωρίς άδειες , με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις και ασφαλούς εργασίας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλων είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβαίνουν αυτά τα «στραβά» όπως λέτε. ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΕΝΝΑΕΙ . Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μην υπάρχουν εργολαβίες σε μια ΔΕΗ ενταγμένη σε έναν ενιαίο φορέα ενέργειας με όλες τις δραστηριότητες της στην παραγωγή, την μεταφορά , την διανομή να είναι λαϊκή περιουσία. 
 Κλείνοντας την ενδιαφέρουσα συνέντευξη μας θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα προς τους εργαζόμενους της Επιχείρησης ; 
 Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης . ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ. Κανείς δεν πρόκειται να μας εξαιρέσει από τίποτα όπως άλλωστε δεν εξαιρεθήκαμε μέχρι τώρα. Πρέπει λοιπόν να συμβάλουν με τις δικές τους δυνάμεις στην δημιουργία του ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης σε ταξική κατεύθυνση, αυτό που λέμε εμείς την ΜΕΓΑΛΗ ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΑΧΙΑ που θα συγκρουστεί και τελικά θα ανατρέψει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ένα πρώτο μήνυμα μπορούν να δώσουν στις επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη των εκπροσώπων των εργαζόμενων στα Δ.Σ της ΔΕΗ και των θυγατρικών, αλλά και στις εκλογές των δύο μεγάλων σωματείων της ΕΤΕ και της ΕΔΟΠ. Να στηρίξουν εκείνες τις δυνάμεις που πραγματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια , προειδοποίησαν, διαφώνησαν, συγκρούστηκαν με όλα αυτά που κάνουν τη ζωή των εργαζόμενων σήμερα κόλαση.