Όταν οι εργάτες (και οι συνδικαλιστές...) στη ΔΕΗ δεν ήταν 120 κιλά αλλά είχαν 120 κιλά.........!
γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
Το ’88, στα αιτήματα της ΓΕΝΟΠ για ΕΣΣΕ
που θα αναπληρώνει μέρος από τις απώλειες στο εισόδημα των εργαζομένων,
η διοίκηση απαιτεί την αποδοχή νέου μισθολογίου που θα προβλέπει τη
σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα που θα δίνει και τις αυξήσεις.
Ένα σύστημα αμοιβών –«μέριτ σύστεμ»- που στη πράξη συνέδεε την αμοιβή με
την ατομική απόδοση. Από τις αρχές του Μάη ξεκινούν επαναλαμβανόμενες
απεργίες. Μιλώντας ανοιχτά στους εργαζόμενους πως όντως δίνουν αυξήσεις,
αναδείξαμε πειστικά τις..
συνέπειες στο νέο σύστημα αμοιβών.
Η συμμετοχή στην απεργία ξεπερνάει το 90% στο λεκανοπέδιο και ο σχεδιασμός για την έξοδο μονάδων από
το
δίκτυο υλοποιείται, παρ’ ότι οι εργασιακοί χώροι αστυνομοκρατούνται από
τα ΜΑΤ. Σ’ αυτή την απεργία έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα στη
συμμετοχή και την «αγωνιστική απεργοσπασία» της ΠΑΣΚΕ, και με καλό
σχεδιασμό σε εναλλακτικές μορφές πάλης μέσα στις πόλεις, έπρεπε να
βρούμε λύσεις για την ένταση της πίεσης στη διοίκηση και την Κυβέρνηση.
Ανοίγει η συζήτηση για κατάληψη στα φράγματα του Αλιάκμονα με τους τρεις
ΥΗΣ, Πολυφύτου, Σφηκιάς και Ασωμάτων.
Το πρόβλημα με τους ΥΗΣ είναι η ευκολία στην εκκίνηση της μονάδας. Η πρώτη προσπάθεια γίνεται στον
Πολύφυτο
χωρίς επιτυχία. Σε συνεννόηση με τους συντρόφους της Βέροιας και με
σύμφωνο το Ενωτικό Συνδικάτο, καταλήγουμε στην κατάληψη του ΥΗΣ Σφηκιάς.
Η όλη οργάνωση της προσπάθειας γίνεται με πολύ προσοχή και
συνωμοτικότητα. Στον ΑΗΣ Καρδιάς στο δίκτυο έχει μείνει μία μονάδα. Για
να τραβήξουμε τα ΜΑΤ στον ΑΗΣ, παραλάβαμε τηλεφάξ από τον ΟΤΕ -και όχι
στο σταθμό- με αίτημα από την ΚΑΕ για έξοδο της μονάδας από το δίκτυο.
Μόλις παραδόθηκε στην ΤΑΕ του ΑΗΣ Καρδιάς, όσοι γνωρίζαμε για την
κατάληψη φύγαμε για τη Σφηκιά.
Γύρω στις τέσσερις το πρωί και αφού είδαμε τους συντρόφους της Βέροιας με το μικρό φουσκωτό στη λίμνη,
αιφνιδιάζουμε τη μικρή δύναμη των αστυνομικών στην πύλη και μπαίνουμε
στα φρεάτια του σταθμού και στην υπερχείλιση στο φράγμα. Είμαστε στη 19η
μέρα της απεργίας. Με το ξημέρωμα η κατάληψη ενισχύεται από
εργαζόμενους που συγκεντρώνονται στο σταθμό. Παράλληλα συγκεντρώνονται
ισχυρές δυνάμεις από ΜΑΤ, καταδρομείς, βατραχάνθρωπους και ένα
ελικόπτερο που εποπτεύει.
Δημοσιογράφοι μας πληροφορούν για την έκτακτη σύσκεψη των υπουργών στην Αθήνα και την εντολή «πνίξτε τους». Αργότερα ρίχνουν το φουσκωτό των ΟΥΚ στη λίμνη και αρχίζει μια ιδιότυπη «ναυμαχία». Στο πρώτο στρίμωγμα καταφέραμε να τραβήξουμε με σχοινιά τους συντρόφους μας και το μικρό φουσκωτό. Το ξαναρίχνουμε και αυτή τη φορά καταφέρνουν να το εμβολίσουν. Οι σύντροφοι συλλαμβάνονται. Μέχρι το μεσημέρι οι εργαζόμενοι έξω από τα κράσπεδα και τα φρεάτια απωθούνται βίαια έξω από το σταθμό. Πέντε τραυματίες μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Οι σύντροφοι στην υπερχείλιση συλλαμβάνονται με την απειλή όπλων.
Στα κράσπεδα και στα φρεάτια μένουμε αποκλεισμένοι 15 με 20 σύντροφοι. Οι συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι -από
απέναντι- με συνθήματα μας ενθαρρύνουν. Στις 2 με 3 το μεσημέρι τα ΜΑΤ
ετοιμάζονται για τη χρήση χημικών. Τελικά εισβάλουν στα κράσπεδα και
έναν – έναν μας σέρνουν στην κλούβα. Και ενώ είναι έτοιμοι να θέσουν σε
λειτουργία το σταθμό, ακούμε ένα σύντροφο να ρωτάει δυνατά αν είναι μαζί
μας ο «Θανάσης». Αμέσως όλοι αρχίζουμε να ρωτάμε για το «Θανάση».
Εσπευσμένα δίνεται εντολή να σταματήσουν την έναρξη της λειτουργίας. Οι
βατραχάνθρωποι ψάχνουν μάταια τον φανταστικό «Θανάση» για μια ακόμα ώρα.
Αργά το απόγευμα στην ασφάλεια της Βέροιας είμαστε πολλοί οι συλληφθέντες. Έτσι αφού αρχικά επιλέγουν
κάποιους
από μας, ένας ασφαλίτης περνάει ανάμεσά μας λέγοντας: Από εδώ
ελεύθεροι, οι άλλοι παραμένουν. Για ώρες μέσα στη Βέροια κάναμε πορεία
και καθιστική διαμαρτυρία, όμως τελικά οι συλληφθέντες παραπέμφθηκαν με
τη διαδικασία του αυτόφωρου.
Ξεκινώντας για τα δικαστήρια της Βέροιας την επομένη (20/5) πληροφορηθήκαμε τη συμφωνία -μέσα στη νύχτα- της ΓΕΝΟΠ και της διοίκησης που απέσυρε το νέο μισθολόγιο, και ΕΣΣΕ με αυξήσεις πολύ κατώτερες από αυτές που διεκδικούσαμε. Στη δίκη των συντρόφων δόθηκε αναβολή. Ήταν μια μεγάλη νίκη με πικρή γεύση.
συνέπειες στο νέο σύστημα αμοιβών.
Η συμμετοχή στην απεργία ξεπερνάει το 90% στο λεκανοπέδιο και ο σχεδιασμός για την έξοδο μονάδων από
το
δίκτυο υλοποιείται, παρ’ ότι οι εργασιακοί χώροι αστυνομοκρατούνται από
τα ΜΑΤ. Σ’ αυτή την απεργία έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα στη
συμμετοχή και την «αγωνιστική απεργοσπασία» της ΠΑΣΚΕ, και με καλό
σχεδιασμό σε εναλλακτικές μορφές πάλης μέσα στις πόλεις, έπρεπε να
βρούμε λύσεις για την ένταση της πίεσης στη διοίκηση και την Κυβέρνηση.
Ανοίγει η συζήτηση για κατάληψη στα φράγματα του Αλιάκμονα με τους τρεις
ΥΗΣ, Πολυφύτου, Σφηκιάς και Ασωμάτων.Το πρόβλημα με τους ΥΗΣ είναι η ευκολία στην εκκίνηση της μονάδας. Η πρώτη προσπάθεια γίνεται στον
Πολύφυτο
χωρίς επιτυχία. Σε συνεννόηση με τους συντρόφους της Βέροιας και με
σύμφωνο το Ενωτικό Συνδικάτο, καταλήγουμε στην κατάληψη του ΥΗΣ Σφηκιάς.
Η όλη οργάνωση της προσπάθειας γίνεται με πολύ προσοχή και
συνωμοτικότητα. Στον ΑΗΣ Καρδιάς στο δίκτυο έχει μείνει μία μονάδα. Για
να τραβήξουμε τα ΜΑΤ στον ΑΗΣ, παραλάβαμε τηλεφάξ από τον ΟΤΕ -και όχι
στο σταθμό- με αίτημα από την ΚΑΕ για έξοδο της μονάδας από το δίκτυο.
Μόλις παραδόθηκε στην ΤΑΕ του ΑΗΣ Καρδιάς, όσοι γνωρίζαμε για την
κατάληψη φύγαμε για τη Σφηκιά.Γύρω στις τέσσερις το πρωί και αφού είδαμε τους συντρόφους της Βέροιας με το μικρό φουσκωτό στη λίμνη,
αιφνιδιάζουμε τη μικρή δύναμη των αστυνομικών στην πύλη και μπαίνουμε
στα φρεάτια του σταθμού και στην υπερχείλιση στο φράγμα. Είμαστε στη 19η
μέρα της απεργίας. Με το ξημέρωμα η κατάληψη ενισχύεται από
εργαζόμενους που συγκεντρώνονται στο σταθμό. Παράλληλα συγκεντρώνονται
ισχυρές δυνάμεις από ΜΑΤ, καταδρομείς, βατραχάνθρωπους και ένα
ελικόπτερο που εποπτεύει.Δημοσιογράφοι μας πληροφορούν για την έκτακτη σύσκεψη των υπουργών στην Αθήνα και την εντολή «πνίξτε τους». Αργότερα ρίχνουν το φουσκωτό των ΟΥΚ στη λίμνη και αρχίζει μια ιδιότυπη «ναυμαχία». Στο πρώτο στρίμωγμα καταφέραμε να τραβήξουμε με σχοινιά τους συντρόφους μας και το μικρό φουσκωτό. Το ξαναρίχνουμε και αυτή τη φορά καταφέρνουν να το εμβολίσουν. Οι σύντροφοι συλλαμβάνονται. Μέχρι το μεσημέρι οι εργαζόμενοι έξω από τα κράσπεδα και τα φρεάτια απωθούνται βίαια έξω από το σταθμό. Πέντε τραυματίες μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Οι σύντροφοι στην υπερχείλιση συλλαμβάνονται με την απειλή όπλων.
Στα κράσπεδα και στα φρεάτια μένουμε αποκλεισμένοι 15 με 20 σύντροφοι. Οι συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι -από
απέναντι- με συνθήματα μας ενθαρρύνουν. Στις 2 με 3 το μεσημέρι τα ΜΑΤ
ετοιμάζονται για τη χρήση χημικών. Τελικά εισβάλουν στα κράσπεδα και
έναν – έναν μας σέρνουν στην κλούβα. Και ενώ είναι έτοιμοι να θέσουν σε
λειτουργία το σταθμό, ακούμε ένα σύντροφο να ρωτάει δυνατά αν είναι μαζί
μας ο «Θανάσης». Αμέσως όλοι αρχίζουμε να ρωτάμε για το «Θανάση».
Εσπευσμένα δίνεται εντολή να σταματήσουν την έναρξη της λειτουργίας. Οι
βατραχάνθρωποι ψάχνουν μάταια τον φανταστικό «Θανάση» για μια ακόμα ώρα.Αργά το απόγευμα στην ασφάλεια της Βέροιας είμαστε πολλοί οι συλληφθέντες. Έτσι αφού αρχικά επιλέγουν
κάποιους
από μας, ένας ασφαλίτης περνάει ανάμεσά μας λέγοντας: Από εδώ
ελεύθεροι, οι άλλοι παραμένουν. Για ώρες μέσα στη Βέροια κάναμε πορεία
και καθιστική διαμαρτυρία, όμως τελικά οι συλληφθέντες παραπέμφθηκαν με
τη διαδικασία του αυτόφωρου.Ξεκινώντας για τα δικαστήρια της Βέροιας την επομένη (20/5) πληροφορηθήκαμε τη συμφωνία -μέσα στη νύχτα- της ΓΕΝΟΠ και της διοίκησης που απέσυρε το νέο μισθολόγιο, και ΕΣΣΕ με αυξήσεις πολύ κατώτερες από αυτές που διεκδικούσαμε. Στη δίκη των συντρόφων δόθηκε αναβολή. Ήταν μια μεγάλη νίκη με πικρή γεύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου