Πρόεδρος ΕΔΟΠ/ΔΕΗ
Βρισκόμαστε στα
πρόθυρα της διάλυσης της κοινωνίας και οδηγούμαστε ανεπιστρεπτί στον εργασιακό
μεσαίωνα, αφού οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα οδηγούν μοιραία σε ένα
παρελθόν που κανείς δε θέλει να θυμάται.
Είναι μάλιστα τέτοια η εμμονή της τρόικας στα εργασιακά
ζητήματα που προκαλεί εύλογες απορίες, αφού πρόσφατα στοιχεία διεθνών
οργανισμών (ΟΟΣΑ και Παγκόσμια Τράπεζα) αποδεικνύουν πως σε χώρες με υψηλή
ανταγωνιστικότητα, το λεγόμενο εργασιακό κόστος δεν είναι από τα χαμηλότερα που
υπάρχουν.
Τα σχεδιαζόμενα μέτρα συνοψίζονται σε τρία σημεία αιχμής,
τα οποία αν εφαρμοστούν, η ελληνική κοινωνία θα βρεθεί ανάμεσα στις
τριτοκοσμικές χώρες, όπου η εργασία βρίσκεται στο έλεος του κεφαλαίου.
Συγκεκριμένα η τρόικα απαιτεί:
Αποζημιώσεις: Πρόταση για μείωση των αποζημιώσεων έως και 50%, και
μάλιστα με αναδρομική ισχύ για όσους τη λαμβάνουν σε δόσεις και δεν την έχουν
ακόμη εισπράξει ολόκληρη. Αναφορικά με το κόστος απόλυσης, θα πρέπει να μειωθεί
η περίοδος προειδοποίησης στους τρεις μήνες από έξι, καθώς και η αποζημίωση έως
τους 12 μήνες. Δηλαδή ζητάει η αποζημίωση να μην υπερβαίνει τους 12 μισθούς
(σήμερα το ανώτατο όριο είναι 24).
Κατώτατος μισθός: Με το νέο πλαίσιο ο κατώτατος βασικός μισθός, οι ωριμάσεις
και τα οικογενειακά επιδόματα, τα οποία ορίζει σήμερα η εθνική γενική συλλογική
σύμβαση εργασίας, θα αντικατασταθούν σταδιακά από έναν μηχανισμό κατώτατου
μισθού που θα νομοθετηθείται από την κυβέρνηση, αφού γίνουν οι διαβουλεύσεις με
τους κοινωνικούς εταίρους. Αυτό το σύστημα του κατώτατου μισθού λέγεται ότι θα
αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή από την 1η Απριλίου 2013 και θα ολοκληρωθεί τον
Απρίλιο του 2015.
Ωράριο εργασίας: Μεγαλύτερη ευελιξία στη διευθέτηση των συνολικών ωρών
εργασίας ανά εβδομάδα, που καλύπτει το μάξιμουμ των ημερών εργασίας, των ωρών
εργασίας και τους περιορισμούς στις βάρδιες και στις άδειες. Ζητείται επίσης
αύξηση των εργάσιμων ημερών, σε 6 ημέρες την εβδομάδα.
Είναι προφανές ότι οι απαιτήσεις αυτές στοχεύουν στην
αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και μόνο προσχηματικά αφορούν στο περιβόητο
εργασιακό κόστος για το οποίο τόσος πολύς λόγος έγινε στο πρόσφατο παρελθόν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι χώρες γειτονικές προς την Ελλάδα (Βουλγαρία), παρόλο
που έχουν μειώσει κατά πολύ το εργασιακό κόστος, εν τούτοις δεν είδαν τις Ξένες
Επενδύσεις να αυξάνονται τα τελευταία δέκα χρόνια.
Παράλληλα, γίνεται μια ολομέτωπη επίθεση στις συντάξεις,
όπου οι περικοπές θα ξεκινούν από τις συντάξεις των 1.000 ευρώ, οδηγώντας
εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους στα όρια της εξαθλίωσης.
Είναι προφανές ότι η ελληνική
κοινωνία, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι αδύναμοι του κόσμου τούτου,
βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγάλο ιστορικό σταυροδρόμι το οποίο θα κρίνει την
επιβίωσή τους για την επόμενη δεκαετία.
Η λυσσαλέα επίθεση κατά των εργασιακών
και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων εκατομμυρίων Ελλήνων, αποδεικνύει περίτρανα,
ότι έχουμε να κάνουμε με την μεγαλύτερη επίθεση του κεφαλαίου κατά της εργασίας
τα τελευταία 100 και πλέον χρόνια. Η οπισθοδρόμηση αυτή γίνεται για τη
δημιουργία συνθηκών, προκειμένου το κεφάλαιο να αποκομίζει υπερκέρδη και με
πρόσχημα τη δημοσιοοικονομική κρίση κατεδαφίζονται και τα τελευταία οχυρά του
κοινωνικού κράτους που με θυσίες οικοδομήθηκε στην μεταπολεμική περίοδο.
Παράλληλα, βλέπουμε ότι τα μόνιμα υποζύγια να είναι οι
μισθωτοί και συνταξιούχοι σε σχέση με την φορολόγηση και την συμμετοχή τους στο
κρατικό κορβανά.
Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία που είδαν το φως της
δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι συμμετέχουν με 70
δις. φόρους έναντι των ελεύθερων επαγγελματιών που φτάνουν τα 3,5 δις!!!. Ενώ,
ταυτόχρονα η φοροδιαφυγή καλπάζει, αφού ο μηχανισμός ελέγχου είναι διάτρητος με
απούσα την πολιτική βούληση.
Δεν μπορεί πλέον, να γίνει ανεκτό το
γεγονός ολόκληρη η κοινωνία να οδηγείται στην απόγνωση, στην εξαθλίωση και η
τρικομματική κυβέρνηση να μην μπορεί ή δεν θέλει να επιβάλλει να πληρώσουν οι
έχοντες και κατέχοντες οι οποίοι δυστυχώς παραμένουν προστατευόμενοι της
εκάστοτε κυβέρνησης.
Επιπλέον απαιτούν να ισχύσουν οι όροι του μνημονίου σε
σχέση με την πώληση της ΔΕΗ. Απαιτούν να δοθεί το 51% του ΑΔΜΗΕ (σύστημα μεταφοράς),
να πωληθούν εργοστάσια ακόμη και υδροηλεκτρικά, ώστε να ωφεληθούν οι ιδιώτες
και να κάνουμε «καλό στις αγορές», όπου οι τιμές ως αυτόματοι πιλότοι τραβούν
την ανηφόρα. Δεν διστάζουν μάλιστα να απαιτούν αύξηση των τιμολογίων, ώστε οι
τιμές της χονδρικής να εναρμονίζονται με την λιανική αγορά της Η.Ε!! Θα τους
αφήσουμε;
Μοναδικός δρόμος που απομένει στους εργαζόμενους είναι εκείνος του αγώνα,
της διαρκούς αντίστασης, προκειμένου να ανατραπούν αυτά τα μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου