Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του energia.gr η ΔΕΗ πρόκειται να λάβει μέρος στον διαγωνισμό που προκήρυξε η κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού του Κοσσόβου, η KEDS, για την κατασκευή και λειτουργία δύο μεγάλων λιγνιτικών σταθμών ισχύος 400MW έκαστος (Kosova e Re power plant). Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά απόπειρα του Κοσσόβου να δημιουργήσει σύγχρονη παραγωγική υποδομή στην ηλεκτροπαραγωγή και τουλάχιστον την τέταρτη απόπειρα της ΔΕΗ να δραστηριοποιηθεί εκτός Ελλάδος.
Η διοίκηση της ΔΕΗ ήδη εξετάζει τρόπους για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό σε συνεργασία με διεθνείς παίκτες της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όπως η Αμερικανική Sithe Global, έτσι ώστε το σχήμα που θα δημιουργηθεί να εμπνέει εμπιστοσύνη από πλευράς τεχνογνωσίας αλλά και κεφαλαιακής διάρθρωσης. Κάτι που αυτή την περίοδο η ΔΕΗ θα χρειασθεί ιδιαίτερη προσπάθεια για να πείσει. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ίδια η Επιχείρηση, συνέπεια λανθασμένων επιλογών της κυβέρνησης Παπανδρέου πριν 18 μήνες, αλλά και λόγω της γενικότερης αρνητικής συγκυρίας στην Ελλάδα και της εντεινόμενης οικονομικής ύφεσης.
Η απόφαση της διοίκησης της ΔΕΗ να λάβει μέρος στον διαγωνισμό του Κοσσόβου είναι όχι μόνο σωστή από πλευράς στρατηγικής, με στόχο την ενίσχυση της εξωστρέφειας της Επιχείρησης, αλλά και αξιέπαινη επειδή το βήμα αυτό πραγματοποιείται κάτω από πολύ δύσκολες, και αντίξοες πολιτικά και οικονομικά συνθήκες. Η πολιτική διάσταση εισέρχεται γιατί η Ελλάδα ως χώρα και ως οικονομική και πολιτική δύναμη δεν είναι αυτή που ήτο πριν 10 ή 15 χρόνια – τότε που έπρεπε πραγματικά να κάνει τα ανοίγματα της η ΔΕΗ εκτός Ελλάδος – όπου είχε βαρύνοντα ρόλο στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης. Τότε η Ελλάδα εξασκούσε πραγματική επιρροή στην Ευρώπη και στην περιφέρεια ιδιαίτερα αφού είχε ταχθεί υπέρ της εισόδου της Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε ήτο που η ΔΕΗ, όπως έπραξαν με επιτυχία άλλες Ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες όπως λ.χ. ν Αυστριακή OMV, η Τσέχικη CEZ, η Ιταλική ENEL, η Γερμανική RWE έπρεπε να είχε κάνει τ’ ανάλογα ανοίγματα και να συνάψει συμμαχίες με σκοπό να εδραιώσει μια παρουσία έξω από τα Ελληνικά σύνορα. Βέβαια εκείνη την περίοδο η ΔΕΗ, είχε άλλες προτεραιότητες αφού μέσω των σειριακών μετοχοποιήσεων της προσπαθούσε να οργανωθεί ως σύγχρονη εταιρεία και να παύσει να λειτουργεί ως μια δημόσια υπηρεσία, κάτι που τελικά το κατάφερε.
Θα μου πείτε ποτέ δεν είναι αργά και «κάλιο αργά παρά ποτέ» όπως συνηθίζει να λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Όμως τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά και αυτό που παλαιότερα ήτο σχετικά εύκολο και υπολογίσιμο σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο και απρόοπτο. Αυτό το γνώριζε καλά η διοίκηση της ΔΕΗ αφού από το 2006 η Επιχείρηση προσπαθεί να εισέλθει στην ηλεκτρική αγορά των Βαλκανίων αρχικά στην Βουλγαρία, μέσω της εξαγοράς του λιγνιτικού σταθμού Maritsa, αργότερα στην F.Y.R.O.M. όπου ήτο ο πλειοδότης για τον σταθμό του Negotino, με πιο πρόσφατα στην Αλβανία, το Κόσσοβο και το Μαυροβούνιο όπου παρά τις πολύ ανταγωνιστικές οικονομικές προσφορές που κατέθεσε σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις κρατήθηκε μακριά μετά από τις πολιτικά ελεγχόμενες συνθήκες που επικράτησαν σ’ όλα σχεδόν τ’ ανωτέρω projects.
Σήμερα η ΔΕΗ επιχειρεί εκ νέου την δραστηριοποίηση της εκτός Ελλάδος διεκδικώντας ένα σημαντικό έργο στο Κόσσοβο και δεν έχουμε παρά να της ευχηθούμε ολόψυχα κάθε επιτυχία. Μπορεί το δυσμενές οικονομικό κλίμα της Ελλάδας και η αρνητική εικόνα που έχει αποκτήσει η χώρα μας στο εξωτερικό να μην την βοηθάνε ιδιαίτερα όμως η ΔΕΗ έχει δύο μεγάλα πλεονεκτήματα που δεν έχουν απαραίτητα οι ανταγωνιστές της. Πρώτον, διαθέτει μια απαράμιλλη τεχνογνωσία και εμπειρία στην διαχείριση και λειτουργία λιγνιτικών μονάδων παρόμοιου μεγέθους, και δεύτερον, εξίσου σημαντικό, έχει μάθει να λειτουργεί σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον και σε μια απελευθερωμένη (έστω και ελλιπώς) αγορά όπου ανταγωνίζεται σε καθημερινή βάση έναν όχι ευκαταφρόνητο αριθμό ανεξάρτητων παραγωγών και προμηθευτών (IPP’s). Επίσης, διαθέτει μεγάλη γνώση και εμπειρία στην διαχείριση ενός ποικιλόμορφου ενεργειακού μίγματος με σημαντική συμμετοχή ΑΠΕ. Αυτά είναι προσόντα που δεν διαθέτουν απαραιτήτως οι άλλες εταιρείες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό του Κοσσόβου.
Σε κάθε περίπτωση ο προσανατολισμός της ΔΕΗ προς την αγορά της ΝΑ Ευρώπης δεν μπορεί ν’ αποτελέσει μια ευκαιριακή κατάσταση και ασχέτως εάν τελικά αναλάβει το λιγνιτικό έργο του Κοσσόβου η ΔΕΗ θα πρέπει να επιμείνει διευρύνοντας την γεωγραφική της στόχευση ώστε να μπορέσει ν’ αποκτήσει ουσιαστική παρουσία στις γειτονικές και παραπλήσιες αγορές. Σε μια διαρκώς αναπτυσσόμενη εσωτερική Ευρωπαϊκή αγορά και σ’ ένα εξελισσόμενο πανευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο η ΔΕΗ, ως κατέχουσα την δεσπόζουσα θέση στην Ελληνική αγορά ηλεκτρισμού, οφείλει να εξασφαλίσει την παρουσία της στην περιφέρεια μέσω συνεργασιών, εξαγορών και δημιουργίας νέων projects.
Αυτό εξάλλου επιτάσσει το σύγχρονο Ευρωπαϊκό ενεργειακό μοντέλο το οποίο ενισχύει και ενθαρρύνει την κινητικότητα των εταιρειών, την δημιουργία συνεταιρικών και κοινοπρακτικών επιχειρηματικών σχημάτων, και την αναδιοργάνωση των τοπικών αγορών με την ισότιμη συμμετοχή των παλαιών κραταιών εταιρειών, τύπου ΔΕΗ, με νέους ανεξάρτητους παίκτες. Βασική προϋπόθεση για την λειτουργία του μοντέλου αυτού είναι η ύπαρξη διεθνών ηλεκτρικών διασυνδέσεων κάτι που είναι προς όφελος της ΔΕΗ η οποία, μέσω του ΑΔΜΗΕ, λειτουργεί ήδη έξι (6) τέτοιες διασυνδέσεις στα βόρεια σύνορα και με την Ιταλία, ενώ ως γνωστό προωθεί νέες διασυνδέσεις με τις Κυκλάδες, την Κρήτη και ιδιαίτερα σημαντικό με την Κύπρο και το Ισραήλ μέσω της ΔΕΗ-Quantum. Ίσως τελικά, και εάν εξετάσουμε το όλο θέμα μακροπρόθεσμα και σφαιρικά, η πορεία της ΔΕΗ στην περιφέρεια να μην είναι και τόσο μοναχική όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου