Μετά τη Βάρκιζα, το Πολυτεχνείο, το Χημείο (1979), τον Δεκέμβρη και αρκετές άλλες φορές, ήρθε και πάλι η πραγματικότητα να αναδείξει τον ρόλο του κόμματος που συστηματικά προδίδει τους λαϊκούς αγώνες. Αν έπνιγαν με τα πολιτικά τους γραφεία οποιαδήποτε γενική και αποφασιστική απεργία όλα αυτά τα χρόνια, αν στιγμάτιζαν κάθε εξέγερση ως "προβοκάτσια", πλέον η ιστορία δείχνει ότι δεν επρόκειτο για "απλά πολιτικά λάθη", αλλά για συντεταγμένη και συνειδητή στάση προάσπισης της κοινοβουλευτικής δικτατορίας και των καπιταλιστικών οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Αυτό έκαναν και χθες (20/10) ενώ μέχρι τότε καλούσαν τον κόσμο σε διαδηλώσεις για την ανατροπή της κυβέρνησης. Περιφρούρησαν την ομαλή λειτουργία της βουλής αντί να την περικυκλώσουν, λειτούργησαν πιο βάρβαρα και από την αστυνομία, ανοίγοντας κεφάλια, και "έδωσαν" διαδηλωτές στις θεσμικές δυνάμεις καταστολής. Το χειρότερο από όσα έπραξαν ήταν ότι νομιμοποίησαν το κράτος που δολοφόνησε έναν από τους συντρόφους τους αποδίδοντας τον φόνο του σε παρακρατική βία.
Από χθες, οριστικά πια και αμετάκλητα, το λεγόμενο "ΚΚΕ" δεν είναι παρά ένα ανάχωμα στο εγχείρημα ενταφιασμού του κοινοβουλευτικού πτώματος και πρέπει να αποτελεί βασικό πολιτικό στόχο οποιουδήποτε ελεύθερου ανθρώπου παλεύει για την αξιοπρέπειά του σε αυτές τις κρίσιμες μέρες.
Δεν πρέπει η πρόταση αυτή να εκλαμβάνεται ως διάσπαση στον χώρο του κινήματος. Μπορεί με τους απλούς ψηφοφόρους του "ΚΚΕ" να έχουμε κοινά προβλήματα και κοινούς στόχους, αλλά η πολιτική και η πρακτική της ηγεσίας στην οποία είναι προσκολλημένοι ταυτίζεται απόλυτα με τις επιταγές της κυβέρνησης και των τοποτηρητών των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ. Δεν συμπορευτήκαμε ποτέ ως τώρα, δεν πρόκειται ποτέ να είναι μαζί μας. Να έχουμε όλοι στον νου μας, ότι το "ΚΚΕ" θα ξαναλειτουργήσει ως πέμπτη φάλαγγα του δικτατορικού καθεστώτος, ελπίζοντας για άλλη μία φορά σε ψιχία από το κοινό κοινοβουλευτικό τραπέζι, όπως το 1990.
Το ίδιο κατακριτέα είναι και η στάση όσων πολιτικών φορέων, κοινοβουλετικών και μη, στήριξαν είτε έμμεσα με την σιωπή τους είτε άμεσα με τις ανακοινώσεις τους, την στάση του "ΚΚΕ".
Από τη στιγμή που τα κόμματα αυτά παραμένουν σ' ένα κοινοβούλιο εντολοδόχων της ΤΡΟΙΚΑ και συνεχίζουν να εισπράττουν τους αδρούς μισθούς τους, είναι απολύτως συνυπεύθυνα για ό,τι συνέβη ως τώρα και για ό,τι επακολουθήσει. Οι αρνητικές τους ψήφοι στα μνημόνια και τα πολυνομοσχέδια, αποδεικνύουν ακριβώς τον ρόλο τους στη δικτατορία. Παρέχουν το άλλοθι της πολυφωνίας και της δημοκρατίας, στην καθ' όλα στημένη βουλή των αντιπροσώπων, ώστε ο εξαθλιωμένος λαός να συνεχίσει να μετρά τα κουκιά σε κάθε στημένη εκ των προτέρων ψήφιση νόμων που καταργούν το μέλλον του και ταυτόχρονα να τρέφεται από την αυταπάτη ότι κάποιος μιλά εξ ονόματός του για τα συμφέροντά του. Έτσι αφήνει την αντιπολίτευση στους επαγγελματίες της πολιτικής και δεν αισθάνεται ότι πρέπει να αντιδράσει άμεσα και αυτοπροσώπως. Οποιαδήποτε ψήφος, ακόμη και σε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της "άκρας αριστεράς" στις τοπικές και εθνικές εκλογές δεν είναι παρά λάδι στο γρανάζι και νομιμοποίηση της "ορθότητας" της υπάρχουσας κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Από τις 25 Μαΐου που συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία αναδείξαμε την άμεση δημοκρατία ως την δυνατότητα του καθενός να συμμετέχει, να διαβουλεύεται και να συνδιαμορφώνει αυτόνομα, χωρίς ιδεολογικές ή κομματικές ταυτότητες. Θα παραμείνουμε εδώ ενάντια στον ξοφλημένο κοινοβουλευτισμό τους και την γραφειοκρατία τους.
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος 21/10/2011
Λαός και νεολαία να αποκρούσουν τραμπούκους και καταστολή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταγγελία των τραμπούκικων επιθέσεων που εκτελούν οργανωμένα ομάδες προβοκατόρων - δολοφόνων
Το ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό τη συνεχιζόμενη τρομοκρατική επίθεση που εκτελούν οι οργανωμένες ομάδες προβοκατόρων - δολοφόνων, που υπηρετούν τους μηχανισμούς του συστήματος, με εφόδους σε γραφεία του ΚΚΕ, πυρπολήσεις, ξυλοδαρμούς μελών της ΚΝΕ σε διάφορους χώρους, με απειλές και άλλα. Παράδειγμα του άνανδρου και ύπουλου σχεδίου που εκτελούν είναι και η επίθεση που εξαπέλυσαν στα γραφεία του ΚΚΕ στη Λάρισα.
Η θαρραλέα αντιμετώπιση που συναντούν από τους κομμουνιστές και το λαό θα χαλάσει τα σχέδια στα όργανα των μυστικών υπηρεσιών.
Την πρώτη και κύρια ευθύνη για τις τραμπούκικες και δολοφονικές επιθέσεις έχει η κυβέρνηση και οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ενώ το διαδίκτυο είναι γεμάτο από αναρτήσεις διάφορων ομάδων των αυτοονομαζόμενων αντιεξουσιαστών ή εθνικιστών που προαναγγέλλουν και ύστερα επαίρονται για τα άθλια κατορθώματά τους, τους τραμπουκισμούς και τους εμπρησμούς, η κυβέρνηση έχει το θράσος να ζητάει από το ΚΚΕ στοιχεία!
Καθώς το σχέδιο αξιοποίησης προβοκατόρων - δολοφόνων κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, που ξεκίνησε με την άγρια δολοφονική επίθεση κατά του ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται σε εξέλιξη, αποκαλύπτεται και ο προβοκατόρικος και ύποπτος ρόλος του κόμματος του Καρατζαφέρη και άλλων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αθωώνουν ή συγκαλύπτουν ότι η επίθεση των προβοκατόρων είναι διατεταγμένη και ο στόχος τους είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα που έχει στόχο την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.
Και αυτοί που τους στέλνουν και οι ομάδες πληρωμένων δολοφόνων που εκτελούν, έχουν αποτύχει να τρομοκρατήσουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ και θα αποτύχουν όσο και αν προσπαθούν, όπως έχουν αποτύχει όσοι στο παρελθόν προσπάθησαν με όλα τα μέσα ωμής και άγριας τρομοκρατίας. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν τρομοκρατούνται, το λαό και τη νεολαία θέλουν να εκφοβίσουν και αυτό δεν πρέπει ο ίδιος ο λαός να το επιτρέψει.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία, έχουν τη δύναμη, μπορούν να εμποδίσουν και να ανατρέψουν τη βάρβαρη πολιτική που θυσιάζει το παρόν και το μέλλον τους για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, για την προστασία της ΕΕ, του καπιταλισμού. Μπορούν να αποκρούσουν και να αντιμετωπίσουν κάθε μορφής κατασταλτική δράση.
Συστράτευση τώρα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, οργάνωση και συμμετοχή στα σωματεία, στο ΠΑΜΕ, για τη μεγάλη εργατική - λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης που θα σαρώσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, τα επικίνδυνα αντιλαϊκά σχέδια που εξυφαίνουν τα κόμματα και οι κρυφοί και φανεροί μηχανισμοί της αστικής τάξης. Ολοι στον αγώνα. Κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους. Ο πλούτος ανήκει στο λαό που τον παράγει.