Στην ερώτησή του με την οποία ζητεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαντήσει για τη νομιμότητα της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης, ο ευρωβουλευτής σημειώνει ότι:
1. Στην οδηγία 2009/72/ Ε.Κ. και πιο συγκεκριμένα με το άρθρο 3 παράγραφος 7 ορίζεται πως: «Τα κράτη-μέλη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για την προστασία των τελικών πελατών και ειδικότερα μεριμνούν ώστε να υπάρχουν επαρκείς διασφαλίσεις για την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε κράτος-μέλος ορίζει την έννοια των "ευάλωτων καταναλωτών", όπου μπορεί να γίνεται μνεία στην ενεργειακή φτώχεια, καθώς και, μεταξύ άλλων, την απαγόρευση διακοπής σύνδεσης τέτοιων καταναλωτών σε κρίσιμες περιόδους.
2. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει στους παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας να εισπράττουν κρατικούς φόρους, πολύ περισσότερο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη σύμβαση αδειοδότησης των παρόχων. Όμως, κι αν ακόμα υπάρχει τέτοια σύμβαση, οι πάροχοι δεν έχουν δικαίωμα να διακόπτουν τη σύνδεση με το ηλεκτρικό ρεύμα εφόσον εξοφληθεί ο λογαριασμός που αφορά τη συγκεκριμένη κατανάλωση ρεύματος.
3. Το κράτος δεν μπορεί να επιβάλλει σε παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας και καταναλωτές ουσιαστικά να αλλάξουν τους όρους της μεταξύ τους σύμβασης και να παρέμβει σε αυτήν θέτοντας ως όρο για τη συνέχιση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος την καταβολή φόρου υπέρ του κράτους για το ακίνητο που ηλεκτροδοτείται. Οι ενώσεις καταναλωτών έχουν δικαίωμα να προσφύγουν κατά μιας τέτοιας παρέμβασης βάσει της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, αφού καταχρηστική ρήτρα είναι «ρήτρα σύμβασης που δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου