Τον Μάιο του 2010, η κυβέρνηση έθεσε την χώρα σε τροχιά μνημονίου. Κόψιμο μισθών, κούρεμα συντάξεων, αύξηση φορολογίας, όλα στο βωμό του μνημονίου, με την ψευδεπίγραφη ελπίδα ότι σε τρία χρόνια θα επανακτήσουμε το χαμένο έδαφος.
Ένα χρόνο μετά, τον Μάιο του 2011, προβάλλοντας για μια ακόμη φόρα την απειλή της χρεοκοπίας, μας λανσάρει ένα νέο δίλημμα. Ή δεχόμαστε ένα δεύτερο μνημόνιο (μεσοπρόθεσμο) ή χάνουμε την πέμπτη δόση και κηρύττουμε στάση πληρωμών.
Η συνέχεια βγαλμένη από ταινία τρόμου. Νέα μεγαλύτερη συμπίεση του βιοτικού επιπέδου, διάλυση του κοινωνικού ιστού, κατάργηση Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων, εκποίηση δημόσιας περιουσίας και εθνικού πλούτου.
Σήμερα, πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρις», οι ίδιοι άνθρωποι που διατυμπάνιζαν ότι νέα μέτρα δεν επρόκειτο να ληφθούν, επανέρχονται και με πρόσχημα τις αστοχίες στα έσοδα και τις απαιτήσεις των δανειστών, μας ζητούν και πάλι νέες θυσίες.
Ειδικότερα: Τα νέα σκληρά μέτρα που ανακοινώσε χθες η κυβερνητική επιτροπή, με πρόσχημα την εκταμίευση της 6η δόσης του δανείου, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη κοινωνική εξαθλίωση.
- Δραστική μείωση εισοδήματος με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε Δημόσιο και Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.
- Νέα κατακόρυφη μείωση του αφορολόγητου, στις 5.000 χιλιάδες ευρώ.
- Τουλάχιστον 30.000 εργαζόμενοι, του στενού και Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, θα τεθούν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, το αμέσως προσεχές διάστημα και μέχρι το τέλος του 2011.
- Περικοπή 20% στις κύριες συντάξεις που υπερβαίνουν τα 1200 ευρώ. Η περικοπή θα αφορά το ποσό πέραν των 1200 ευρώ. Για τους κάτω των 55 ετών, η περικοπή ανέρχεται σε ποσοστό 40% και για ποσό που υπερβαίνει τα 1000 ευρώ.
- Περεταίρω μείωση του Εφάπαξ, έως και 30%.
Το μέλλον μας υποθηκεύεται. Ο δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση, υπό την καθοδήγηση των δανειστών, μας οδηγεί στην αρένα της κοινωνικής ταπείνωσης. Οι συνταγές πολιτικής που εφαρμόζονται, δεν αφήνουν εξουθενωμένους μόνο τους εργαζόμενους, αλλά αποτελούν καταλυτικό παράγοντα επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Χειροπιαστή απόδειξη, η πρωτοφανή ύφεση, το χρέος που διαρκώς μεγαλώνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, οι θυσίες των Ελλήνων που πάνε αποκλειστικά στα πανωτόκια, χωρίς η θέση τους να βελτιώνεται κατ’ ελάχιστον.
Το ζητούμενο είναι αν θα αποδεχτούμε το ρόλο που μας επιφυλάσσουν. Η πολιτική του μνημονίου πτώχευσε. Για να μην πτωχεύσει ο κόσμος της εργασίας πρέπει να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.
Στη βάση αυτή, καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε διαρκή συστράτευση και αγώνα, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ακύρωση του επαίσχυντου Μνημονίου, που στραγγαλίζει την κοινωνία και την αξιοπρέπειά μας.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Στην πολιτική της κοινωνικής ταπείνωσης απαντάμε με δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Με αγωνιστικό κίνημα διάρκειας και ταξική αλληλεγγύη.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΤΕ/ΔΕΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου