ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ

Της Κοινής Υπουργικής Απόφασης των ανωτέρω Υπουργών υπ’ αριθμ. 206/25. 4. 2012 (ΦΕΚ Β 1363/26.4.2012) « Μεταφορά στην εταιρεία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, και κάθε συναφούς και συνεφελκομένης πράξεως ή παραλείψεως. 

 1.       Σταμάτης Θεοδωρόπουλος του Μιχαήλ, κάτοικος Μελισσίων Αττικής, οδός Αγίας Μαρίνας αριθ. 11, Μελίσσια, εργαζόμενος ΔΕΗ, Μέλος Ένωσης Τεχνικών ΔΕΗ.

2.       Στέλλα Πολίτη του Χρήστου, κάτοικος Αθήνας, οδός Νεϊγύ αριθ. 41, Πατήσια, συνταξιούχος ΔΕΗ.

3.       Σαράντος Αλεξανδρής του Νικολάου, κάτοικος Τρίπολης, οδός Ερατοσθένους, αριθ. 4, Τρίπολη υπάλληλος ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, Μέλος Διοίκησης Σωματείου Ορυχείων – Σταθμών ΔΕΗ Μεγαλόπολης, Αναπληρωτής Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας.

4.       Νικόλαος Φωτόπουλος του Αθανασίου, κάτοικος Αθήνας, οδός Σιτάκης, αριθ. 88, Λαμπρινή, τεχνικός ΔΕΗ, Πρόεδρος Γενικής Ομοσπονδίας Προσωπικού ΔΕΗ

ΚΑΤΑ

Των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής , Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Πολιτισμού και Τουρισμού

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ

Της Κοινής Υπουργικής Απόφασης των ανωτέρω Υπουργών υπ’ αριθμ. 206/25. 4. 2012 (ΦΕΚ Β 1363/26.4.2012) « Μεταφορά στην εταιρεία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου» περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, και κάθε συναφούς και συνεφελκομένης πράξεως ή παραλείψεως.

1. ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Ως προς την προσβολή της προσβαλλόμενης πράξεως έχουμε έννομο συμφέρον δεδομένου ότι είμαστε εργαζόμενοι της επιχείρησης και πλην της 2ας, συνδικαλιστές στους επιμέρους εργασιακούς μας χώρους. Τα εργασιακά μας συμφέροντα εξαρτώνται άμεσα από την προοπτική και μετεξέλιξη της εταιρίας δεδομένης της πολιτικής βούλησης μερίδας του πολιτικού κόσμου για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και αποκρατικοποίηση της ένδικης επιχείρησης.

Διακυβεύεται δε κατά τρόπο άμεσο εκ της πωλήσεως της επίδικης επιχείρησης μέσω της προσβαλλομένης η προστασία του αγαθού της ηλεκτρικής ενέργειας, ουσιαστικού και πρωταρχικού στοιχείου του σύγχρονου τρόπου ζωής των ανθρώπων.

Συνεπώς νομίμως ασκούμε το συνταγματικό δικαίωμα μας στην εργασία (άρθρο 22 Συντάγματος). Διακυβεύεται ακόμη η πρόσβαση των πολιτών σε φθηνή ενέργεια λόγω της παραχώρησης της σε ιδιώτες. Επιπλέον ως Έλληνες πολίτες νομιμοποιούμαστε στην άσκηση της παρούσας αίτησης καθώς η προσβαλλόμενη βλάπτει το δημόσιο συμφέρον και αντίκειται στην έννοια της κυριαρχίας.

2. ΙΣΤΟΡΙΚΟ- ΕΜΠΡΟΘΕΣΜΟ

Σύμφωνα με την προσβαλλόμενη Κοινή Υπουργική Απόφαση των ανωτέρω Υπουργών, με αριθμό 206/25.4.20123, παρ. 3

«παρέχεται η εξουσιοδότηση στον Υπουργό Οικονομικών να συνομολογήσει με την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» συμβάσεις, με τις οποίες η τελευταία θα ασκεί για λογαριασμό του Δημοσίου τα δικαιώματα ψήφου, που απορρέουν από την ιδιότητα του Δημοσίου ως κυρίου, των μετοχών των κατωτέρω αναφερομένων εταιρειών μέχρι την ολοκλήρωση της αποκρατικοποίησης εκάστης εταιρείας, όπως αυτή περιγράφεται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 − 2015 (Ν. 3985/2011, ΦΕΚ Α΄ 151):

3.3. «Για την εταιρεία ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ Α.Ε., δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 17,00% επί του μετοχικού της κεφαλαίου, ήτοι 39.440.000 μετοχές.».

Με την προσβαλλόμενη πράξη, ουσιαστικά και τυπικά, παραχωρούνται και μεταβιβάζονται στην εταιρεία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου» όλα τα δικαιώματα και οι εξουσίες που διαθέτει το Δημόσιο ως πλειοψηφούν κύριος των μετοχών της ΔΕΗ μέχρι να ολοκληρωθεί και τυπικά η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ οπότε και το «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου» θα καταστεί απ’ ευθείας κύριος των ως άνω μετοχών και θα ασκεί τα ίδια δικαιώματα και εξουσίες ως κύριος και όχι ως εκπρόσωπος του Δημοσίου.

Όπως δε στον ιδρυτικό νόμο (3986/2011) του Ταμείου ορίζεται   και το ίδιο στην συνέχεια θα μεταπωλήσει καθ΄ ολοκληρίαν σε ιδιώτες την ΔΕΗ και τα ως άνω δικαιώματα. Το αντίτιμο δε της πώλησης αυτής θα δοθεί κατ’ αποκλειστικότητα για την αποπληρωμή του Δημοσίου χρέους και όχι για την εκπλήρωση στόχων και σκοπών που υπηρετούσε η ίδρυση και λειτουργία της ΔΕΗ.

Είναι σαφές ότι η μεταβίβαση στο «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου» όλων των δικαιωμάτων και των εξουσιών που διαθέτει το Δημόσιο ως πλειοψηφούν κύριος των μετοχών της ΔΕΗ, αποσκοπεί αποκλειστικά στην αρχή πώλησης της επίδικης επιχείρησης που θα ολοκληρωθεί στην συνέχεια.

Με βάση τα παραπάνω η παρούσα αίτηση ασκείται εντός της νόμιμης προθεσμίας των εξήντα (60) ημερών από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης στο ΦΕΚ Β 1363/26.4.2012.

ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ

Σύμφωνα με τα παραπάνω, παραδεκτά, εμπρόθεσμα και με έννομο συμφέρον ασκούμε την αίτηση ακύρωσης μας αυτή, για τους παρακάτω νόμιμους και βάσιμους λόγους και για  όσους προσθέσουμε στο μέλλον.

1. Λόγω αντίθεσης στο άρθρο 43 παρ. 2, εδ.β του Συντάγματος (αντισυνταγματική εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικής πράξης αντί κανονιστικού προεδρικού διατάγματος)

Διάφορες προβλέψεις στα προγράμματα των μνημονίων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος αναφέρονται σε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ένδικης εταιρίας. Όμως, οι προβλέψεις αυτές έχουν χαρακτήρα απλώς πολιτικού προγράμματος και δεν έχουν νομικές συνέπειες. Αυτό κρίθηκε με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας 668/2012 επί του πρώτου μνημονίου, ως  εξής (επί λέξει) :

«το Μνημόνιο δεν αναγνωρίζει αρμοδιότητες σε όργανα διεθνών οργανισμών ούτε θεσπίζει άλλους κανόνες δικαίου και δεν έχει άμεση εφαρμογή, αλλά, για να πραγματοποιηθούν οι εξαγγελλόμενες με αυτό πολιτικές, πρέπει να εκδοθούν σχετικές πράξεις από τα αρμόδια, κατά το Σύνταγμα, όργανα του Ελληνικού Κράτους (νόμοι ή κανονιστικές διοικητικές πράξεις κατ' εξουσιοδότηση νόμου».

Συνεπώς, ενόψει της ρητά διατυπωμένης βούλησης του νομοθέτη, για να απολέσει το δημόσιο τον έλεγχο του 17% της ΔΕΗ απαιτείται ρητή πρόβλεψη τυπικού νόμου, εφόσον δεν υφίσταται ρητή και ειδική εξουσιοδότηση προς την διοίκηση για την κανονιστική ρύθμιση του θέματος.

Παρόμοια ειδική εξουσιοδότηση δεν υπάρχει. Αντιθέτως, με το άρθρο 48 παρ. 1 του ν.  3871/2010, όπως ισχύει, προβλέφθηκαν τα εξής:

  1. Η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων (Δ.Ε.Α.) δύναται να αποφασίζει την αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης και της μεταβίβασης, περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, εφαρμοζομένων αναλογικά των διατάξεων του ν. 3049/2002.

Περαιτέρω, με το ν 3986/2011 προβλέφθηκε ότι στο υπό κρίση Ταμείο μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς Αντάλλαγμα:  α) Κατά πλήρη κυριότητα, κινητές αξίες εταιρειών από αυτές που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015 του άρθρου 6Α του ν. 2362/1995 (Α` 247).

Επομένως, η δοθείσα γενική και αόριστη εξουσιοδότηση στην κανονιστικώς δρώσα διοίκηση να ρυθμίσει όπως η ίδια κρίνει χωρίς κανένα, έστω και γενικό, προσδιορισμό του αντικειμένου της ρύθμισης από κάποιο κανόνα δικαίου στο κείμενο του νόμου, δεν κείται απλώς πολύ πέραν του επιτρεπόμενου πεδίου μιας νομοθετικής εξουσιοδότησης, αλλά ουσιαστικά συνιστά πρόσκληση στην διοίκηση να νομοθετήσει πρωτογενώς.

Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε από την διοίκηση κατά νόσφιση νομοθετικής εξουσίας σε αντίθεση με τα άρθρα 26 και 43 παρ. 2 του Συντάγματος και πρέπει, για το λόγο αυτό, να ακυρωθεί.

Περαιτέρω, η νομοθετική εξουσιοδότηση βάσει της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλομένη είναι, σε κάθε περίπτωση, αντίθετη με τις διατάξεις του άρθρου 43 παρ. 2 εδ. β  του Συντάγματος, με την οποία παρέχεται στον κοινό νομοθέτη το δικαίωμα να μεταβιβάζει την αρμοδιότητά του προς θέσπιση κανόνων δικαίου στην εκτελεστική εξουσία, κατ’αρχήν προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στο εδάφιο β’ της παρ. 2 του άρθρου 43 του Συντάγματος προβλέπονται οι όροι υπό τους οποίους και άλλα όργανα της διοίκησης, πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορούν να εκδίδουν κατ’ εξουσιοδότηση κανονιστικές πράξεις και τα όρια εντός των οποίων μπορεί να ασκείται η εξουσία αυτή, ως εξής: «…Εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικά θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό..».

Συνεπώς, με τις διατάξεις του άρθρου 43 παρ. 2 του Συντάγματος μόνον κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται να ορισθούν ως φορείς της κατ΄ εξουσιοδότηση ασκούμενης νομοθετικής αρμοδιότητος και άλλα πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας, όργανα της Διοικήσεως εφόσον πρόκειται για ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό (βλ.ΣτΕ 1892/2010 Ολομ., 3973/2009 Ολομ). Ως «ειδικότερα» θέματα, για τη ρύθμιση των οποίων επιτρέπεται η νομοθετική εξουσιοδότηση σε άλλα πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας όργανα της Διοικήσεως, νοούνται μερικότερες περιπτώσεις θεμάτων που ρυθμίζονται ήδη στον νόμο σε γενικό έστω, αλλά πάντως ορισμένο πλαίσιο (βλ. ΣτΕ Ολομ 1692/2010, Ολομ 125/2009, Ολομ 4025/1998), πράγμα που δεν συμβαίνει με την προσβαλλομένη.

Από τη φύση των ρυθμιζόμενων με την προσβαλλομένη θεμάτων είναι πρόδηλο ότι δεν πρόκειται περί θεμάτων με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό. Θα πρέπει εν προκειμένω να εξεταστεί εάν η νομοθετική εξουσιοδότηση βάσει της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη παρέχει τη δυνατότητα στη διοίκηση να ρυθμίσει ειδικά θέματα σε σχέση με τις διατάξεις που εισάγει ο νόμος, εντός του πλαισίου της εν λόγω συνταγματικής διάταξης.

Συνεπώς, ακόμη και εάν θεωρηθεί ότι είναι ανεκτή η παροχή νομοθετικής εξουσιοδότησης, , και πάλι αυτή θα έπρεπε να δοθεί προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι προς την κανονιστικά δρώσα διοίκηση, και επομένως η προσβαλλομένη πρέπει να ακυρωθεί.

2. Λόγω αντίθεσης με το άρθρο 106 παρ. 3 του Συντάγματος και του άρθρου 8 του ν. 3049/2002

Το άρθρο 106 παρ. 3 του Συντάγματος προβλέπει «την αναγκαστική συμμετοχή (…) του Κράτους (…σε) επιχειρήσεις (… που) έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.»

Σε εκτέλεση της συνταγματικής αυτής ρύθμισης, το άρθρο 8 του Ν. 3049/2002 (ΦΕΚ Α΄ 212/10.9.2002) Αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων του Δημοσίου και άλλες διατάξεις προβλέπει σχετικά τα εξής:

Άρθρο 8 

 Επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος και   κοινής ωφέλειας - Ειδική Μετοχή

1. Με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και του κατά περίπτωση συναρμόδιου υπουργού: α) καθορίζονται οι αποκρατικοποιούμενες επιχειρήσεις του Δημοσίου που παρέχουν υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος και κοινής ωφέλειας, που συνδέονται με την άμυνα και ασφάλεια της χώρας, τη δημόσια υγεία, την ενέργεια, τις μεταφορές και επικοινωνίες, τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των αγορών, την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγών πηγών της χώρας, για τις οποίες απαιτείται η συναίνεση του Δημοσίου στη λήψη ορισμένων στρατηγικής σημασίας αποφάσεων,

β) περιγράφεται το προστατευόμενο κάθε φορά αγαθό και εξειδικεύονται οι στρατηγικής σημασίας αποφάσεις για τις οποίες απαιτείται η συναίνεση του Δημοσίου,

γ) καθορίζονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα παρέχεται η συναίνεση του Δημοσίου. Οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται με κριτήρια σαφή και αντικειμενικά, ικανά να επιτύχουν τον επιδιωκόμενο σκοπό, τα οποία δεν θα υπερβαίνουν το προσήκον μέτρο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος και θα εφαρμόζονται χωρίς διακρίσεις.

Εμείς θεωρούμε ότι η ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ, λόγω της στρατηγικής σημασίας της για την εθνική οικονομία και την γενικότερη λειτουργία της χώρας και της κοινωνίας, δεν είναι δυνατό να αποκρατικοποιηθεί και να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως, σύμφωνα με την ανωτέρω συνταγματική επιταγή. Σε κάθε περίπτωση, η μη έκδοση της προβλεπόμενης κατά τα ανωτέρω ΚΥΑ πριν από την ιδιωτικοποίηση της συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου, που άγει στην ακύρωση της προσβαλλομένης.

3. Λόγω Αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του Ν. 3986/2011

Με τις διατάξεις του Ν. 3986/2011, ιδρύεται το «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» (Ταμείο) και καθορίζονται η λειτουργία και οι αρμοδιότητες του. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτουν μείζονα ζητήματα, τα οποία αφορούν την συνταγματικότητα αυτών των διατάξεων.

Ειδικότερα, με το άρθρο 1 του νόμου αυτού, «Συνιστάται ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ταμείο). Το Ταμείο έχει αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ., όπως ορίζεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 5, σύμφωνα με τις επικρατούσες συνθήκες της αγοράς και με εγγυήσεις πλήρους διαφάνειας, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι των εσόδων. Τα περιουσιακά στοιχεία μεταβιβάζονται στο Ταμείο, σύμφωνα με τις επόμενες διατάξεις.

(2) Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 17 του επόμενου όρθρου.

(3) Το Ταμείο λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας δεν υπάγεται στην κατηγορία των οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και δεν εφαρμόζονται σε αυτό, καθώς και στις εταιρείες των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο, οι διατάξεις που διέπουν εταιρείες που ανήκουν άμεσα ή έμμεσο στο Δημόσιο, με εξαίρεση όσων ρητά ορίζονται στις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου.

(4) Το Ταμείο διέπεται από τις διατάξεις της νομοθεσίας περί ανωνύμων εταιρειών, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου».

Το πρώτο και προέχον ζήτημα το οποίο γεννάται, ανάγεται στη νομική φύση του Ταμείου, αν δηλ. αυτό αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ν.π.ι.δ.) και δη ανώνυμη εταιρεία, όπως ρητώς το χαρακτηρίζει ο ιδρυτικός του νόμος ή αν, παρά ταύτα, εν όψει των παραχωρουμένων σε αυτό αρμοδιοτήτων, αποτελεί πράγματι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή πάντως νομικό πρόσωπο διφυούς χαρακτήρα.

Το ζήτημα αυτό είναι καίριο, διότι από αυτό εξαρτάται ο εκτελεστός ή μη χαρακτήρας των αποφάσεών του και κατ' επέκταση η υπαγωγή του ελέγχου της νομιμότητας αυτών στα διοικητικά ή στα πολιτικά δικαστήρια.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό πρέπει να αναζητηθεί στη φύση των αρμοδιοτήτων του Ταμείου οι οποίες κατά νόμο συνίστανται στην αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου με αποκλειστικό σκοπό την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της Χώρας.

Γεννάται, λοιπόν, αυτομάτως το ερώτημα, ποια η έννοια του όρου «ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου» σύμφωνα με τον Ν. 3986/2011.

Και τούτο διότι, αν μεν ο νομοθέτης με τον όρο αυτό περιορίζεται στη δημόσια κτήση με την έννοια του fiscus δηλ. σε ακίνητα τα οποία δεν σχετίζονται με θεμελιώδεις δημόσιες πολιτικές (κυριαρχία, βιωσιμότης) ή με δημόσιες πολιτικές κοινωνικού κράτους (υγεία, παιδεία, πρόνοια), αλλά έχουν περιέλθει στο Δημόσιο ως καθαρώς ιδιωτική του περιουσία, (λ.χ. εκ δωρεών, κληρονομιών, κατασχέσεων κ.ο.κ.) και εξυπηρετούν καθαρώς δημοσιονομικούς σκοπούς, δεν φαίνεται να γεννάται ζήτημα.

Αν όμως ο νόμος, όπως σαφώς προκύπτει από τις επί μέρους διατάξεις του, αναφέρεται στο σύνολο της δημόσιας κτήσης, τότε γεννάται μείζον συνταγματικό πρόβλημα τόσον ως προς τη φύση του Ταμείου όσο και ως προς τις δυνατότητες «αξιοποιήσεως» των ακινήτων-επιχειρήσεων.

Όπως προκύπτει από το κείμενο του νόμου αλλά και από τις πρώτες πράξεις εφαρμογής του, οι αρμοδιότητες του Ταμείου εκτείνονται όχι μόνο στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, αλλά και σε περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στην εν στενή έννοια δημόσια κτήση και δη αποτελούν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ουσιώδη στοιχεία του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα και του κοινωνικού κράτους.

Με τα δεδομένα αυτά, το Ταμείο, οσάκις κινεί την διαδικασία εκποίησης των ακινήτων-επιχειρήσεων αυτών, διαχειρίζεται πράγματι δημόσια αγαθά προορισμένα από τη φύση τους να εξυπηρετούν τους θεμελιώδεις δημόσιους σκοπούς του κοινωνικού κράτους και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα και όχι το δημόσιο χρέος.

Ανεξαρτήτως, επομένως, από τις επί μέρους ουσιαστικές παρανομίες των πράξεων αυτών, το Ταμείο ενεργεί στη συγκεκριμένη περίπτωση ως φορέας δημόσιας εξουσίας, γεγονός που του προσδίδει διφυή χαρακτήρα. Αυτό έχει ως έννομη συνέπεια ότι όλες οι σχετικές με τα ανωτέρω ακίνητα-επιχειρήσεις πράξεις του Ταμείου έχουν τον χαρακτήρα εκτελεστής διοικητικής πράξης και είναι προσβλητές με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του ΣτΕ και των διοικητικών δικαστηρίων κατά περίπτωση.

Με δεδομένο ότι οι πράξεις του Ταμείου έχουν εκτελεστό χαρακτήρα, εξεταστέα, σε αδρές γραμμές, είναι και τα ζητήματα συνταγματικότητας τα οποία γεννά η εφαρμογή των διατάξεων του νόμου.

Με τα δεδομένα αυτά, οι αποφάσεις του Ταμείου, οι οποίες σχετίζονται και υλοποιούν την διαδικασία αξιοποίησης επιχειρήσεων και ακινήτων της δημόσιας κτήσης, έτσι όπως ειδικότερα αναφέρονται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων, που δεν ανήκουν στο fiscus, όχι απλώς έχουν εκτελεστό χαρακτήρα, αλλά πάσχουν πολλαπλή παρανομία.

Πρώτον, διότι προέρχονται από νομικό πρόσωπο του οποίου η οργάνωση, δομή και λειτουργία (υπαγωγή σε δίκαιο περί
ανωνύμων εταιρειών, αποκλειστικός δημοσιονομικός σκοπός κ.λπ.) δεν συνάδουν προς τους νομικούς περιορισμούς και εγγυήσεις που απαιτεί η διαχείριση της δημόσιας κτήσης ανά τομέα δράσης (ενέργεια, νερά, μεταφορές κ.λ.π.).

Δεύτερον, διότι ο νόμος παρέχει στο Ταμείο την εξουσία να ενεργεί κατά παράβαση και καταστρατήγηση των συνταγματικών επιταγών του (ενδεικτικά του άρθρου 25 περί κοινωνικού κράτους) και της ισχύουσας σχετικής νομοθεσίας. Του παρέχεται δε τέτοια εξουσία που μπορεί ακόμα και να τροποποιεί κατά το δοκούν και τα ίδια τα Καταστατικά των εταιριών (Άρθρο 9 1. Τα καταστατικά των εταιρειών των οποίων το σύνολο των μετοχών περιέρχεται άμεσα ή έμμεσα στο Ταμείο μπορούν να τροποποιούνται ύστερα από απόφαση του Δ.Σ. του Ταμείου, ως προς όλες τις διατάξεις τους,….»

4.     Λόγω παραβίασης ουσιώδους τύπου κανονιστικής πράξης

(παραβίαση του άρθρου 29 Α του ν. 1558/1985)

Κατά το άρθρο 29 Α του ν. 1558/1985, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, έχει προβλεφθεί ως ουσιώδης τύπος για κάθε  κανονιστική πράξη η αναγραφή στο προοίμιό της του μεγέθους της δαπάνης που η θέσπισή της συνεπάγεται, επί ποινή ακυρότητάς της, εκτός εάν προδήλως δεν συνεπάγεται η εν λόγω πράξη οικονομική επιβάρυνση (βλ. σχετικά ΣτΕ (Ολομέλεια) 3217-8/2003, πρβλ. ΣτΕ 1770/2011, 216/2011).

        Στο προοίμιο της παρούσας προβλέπεται ότι από την έκδοσή της δεν προκύπτει δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.

Όμως, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 3986/2011, με τον οποίον ιδρύθηκε το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε., «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας…».

Συνεπώς έχει προβλεφθεί ότι τα έσοδα από τις συμβάσεις που θα συνάπτει το Ταμείο υποκαθιστώντας το Δημόσιο στα δικαιώματά του, ως κυρίου των μεταβιβαζομένων μετοχών, που μπορεί να φθάσουν μέχρι και την συνολική εκποίηση της ΔΕΗ  και των λοιπών συναφών με αυτή περιουσιακών στοιχείων, προορίζονται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Δεδομένου λοιπόν ότι το δημόσιο θα στερηθεί πλήρως τα έσοδα που απεκόμιζε από τη ΔΕΗ και των λοιπών συναφών με αυτή περιουσιακών στοιχείων, ως βασικός μέτοχος, προκύπτει απώλεια εσόδων, άρα δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό και η προσβαλλόμενη, κρίνοντας διαφορετικά, κατέστη ακυρωτέα.

Επειδή η παρούσα αίτηση μας είναι νόμιμη βάσιμη και αληθής

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΑΜΕ

-                    Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση μας

-                    Να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, όπως και κάθε συναφής πράξη της διοίκησης

-                    Να καταδικαστούν οι αντίδικοι στην εν γένει δικαστική μας δαπάνη

Αντίκλητο και πληρεξούσιο δικηγόρο μας ορίζουμε τον δικηγόρο Αθηνών Πολύδωρος Θ. Τακόπουλος, (ΑΜ13806), κάτοικο Χαλανδρίου, οδός Α. Χαλκιά, αριθ. 17, τηλ. 2106841111 & 6972243243

Αθήνα 23-6-2012

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος