Απάντηση στον Ν. Σαμαρά για το θέμα του ¨Ξεπούλημα της ΔΕΗ: Τα κροκοδείλια δάκρυα των Φυσικών και Ηθικών αυτουργών¨

 

                                  Γεώργιος Αδαμίδης

Πρόεδρος Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ΔΕΗ Α.Ε

Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε Κοζάνης

Έχοντας πατήσει το διακόπτη στο on για να

¨ανάψει¨ το φως (που του παρέχεται μέσω ΔΕΗ), έχοντας ανοίξει τον υπολογιστή του (που ηλεκτροδοτείται από τη ΔΕΗ) για να κάνει τη ¨δουλειά¨ του και καθισμένος –προφανώς- στη ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού του (που θερμαίνεται με το αγαθό της Τηλεθέρμανσης που παρέχει η ΔΕΗ στις τοπικές κοινωνίες) ο κ. Νίκος Σαμαράς, κάθισε να γράψει ένα κείμενο αισθανόμενος (όπως ο ίδιος επισημαίνει) την ανάγκη να εκφράσει δημόσια της απόψεις του με αφορμή ένα θέμα (ΤΟ ΘΕΜΑ) που έχει ξεσηκώσει και έχει βγάλει στους δρόμους ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Την ώρα μάλιστα που στην Πτολεμαΐδα βρισκόταν σε εξέλιξη το Παλλαϊκό Συλλαλητήριο (28/1) ενάντια στην πώληση του ΑΔΜΗΕ (σημειωτέων ότι ο κ. Σαμαράς κατοικεί στην Πτολεμαΐδα όπου εκείνη την στιγμή επικρατούσαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες), ο συνάδελφός μου Νίκος στο Περιφερειακό Συμβούλιο,  επέλεξε (από την άνεση της καρέκλας του) να ¨σταυρώσει¨ δημόσια όσους φρόντισε ο ίδιος να καταδικάσει ως Φυσικούς & Ηθικούς αυτουργούς, υπαίτιους για το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Ω ποία υποκρισία και υπεκφυγή.

Εξαπολύοντας μύδρους κατά εργαζόμενων και συνδικαλιστών ο κ. Σαμαράς ¨ζητά τα ρέστα¨ για ένα θέμα που τώρα θυμήθηκε πως υπάρχει. Τώρα θυμήθηκε τα κακώς κείμενα. Τώρα θυμήθηκε ότι υπάρχουν σαθρά και αντιπαραγωγικά συστήματα.

Αναφερόμενος στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ επιρρίπτει ευθύνες δανειζόμενος τις  λαϊκίστικες εκφράσεις που χρόνια τώρα κυκλοφορούν στην πιάτσα για το συνδικάτο της ΔΕΗ. Μέμφεται τους Προέδρους της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΤΟΕ κλπ που ετόλμησαν «μετά την λαμπρή συνδικαλιστική τους πορεία να διαπρέψουν στο κοινοβούλιο και σε κυβερνητικές θέσεις». Ευτυχώς που ο κ. Σαμαράς μας έδωσε τα φώτα του και μάθαμε πως στο κοινοβούλιο και σε κυβερνητικές θέσεις έχουν το δικαίωμα να διαπρέπουν μόνο άνθρωποι του σιναφιού του. Μάλλον, μόνο για αυτούς κάποιες θέσεις αποτελούν Τιμή. Για τους υπόλοιπους οι θέσεις αυτές αποτελούν, Ντροπή.

Εκτός των άλλων ο κ. Σαμαράς αναφερόμενος σε πολλά εκατομμύρια (και γιατί όχι; Στα λιβελογραφήματα όλα τζάμπα είναι. Όσο πιο μεγάλο το ποσό, τόσο και πιο εντυπωσιακό) προσπαθεί να φορτώσει στις πλάτες των συνδικαλιστών όλα εκείνα τα οποία ….αποφαίνεται ότι τα πλήρωσε ο κόσμος.

Συνεχίζοντας την επιστολή του –ως εκτιμητής και ειδικός- ¨ρίχνει¨ στο παιχνίδι του εντυπωσιασμού την 5^η Μονάδα της Πτολεμαΐδας κάνοντας λόγο για «μύθο» !!!. Άκουσον άκουσον.  Το μεγαλύτερο επενδυτικό έργο που έχει υπάρξει τα τελευταία 20 χρόνια και θα κοστίσει 1,4 δις ευρώ, η πιο σύγχρονη μονάδα στον πλανήτη (η πλέον αντιρρυπαντικής τεχνολογίας), η μονάδα την κατασκευή της οποίας αποδέχεται το σύνολο της περιοχής και διασφαλίζει την μετεγκατάσταση Ποντοκώμης και Μαυροπηγής, το έργο που στο στάδιο της κατασκευής θα προσφέρει δουλειά σε 3000 συμπολίτες μας για πέντε χρόνια  ενώ στο στάδιο λειτουργίας θα δώσει 800 μόνιμες θέσεις εργασίας, η πιο επιβεβλημένη, η πιο ικανή να δημιουργήσει προοπτικές ανάπτυξης σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, για τον κ. Σαμαρά αποτελεί …. Μύθο.  Αυτή του και μόνο η εκτίμηση αποδεικνύει ότι κατέχει την μυθοπλαστική ικανότητα σε βαθμό λίαν επικίνδυνο και ανησυχητικό.

Χρειάστηκαν περίπου 1000 λέξεις για να «δημιουργήσει» ο κ. Σαμαράς ένα κείμενο όπου θα ρίχνει ανάθεμα σε πρόσωπα και καταστάσεις που για παραπάνω από 60 χρόνια αιμοδοτούν την Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας, αιμοδοτούν την Εθνική μας Οικονομία. Αναζητώντας, δε, λύση στα προβλήματα που υπάρχουν, προτείνει μία «Επανάσταση που θα  σημαίνει τον ριζικό μετασχηματισμό των θεσμών της κοινωνίας».

Κομμάτι ο ίδιος της αλυσίδας που ονομάζεται ¨κοινωνικός θεσμός¨, ο

κ. Σαμαράς ίσως θα πρέπει να ξεκινήσει την επανάσταση πράττοντας τα αυτονόητα (δίδοντας, αν μη τι άλλο, το καλό παράδειγμα αφού όλοι οι  άλλοι έχουν άδικο ή δεν έχουν τις ικανότητες). Σε διαφορετική περίπτωση όλα αυτά που λέει, γράφει και υπονοεί δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά παστίλιες για τον πόνο του άλλου ή στην καλύτερη περίπτωση… ασπιρίνες.  Δυστυχώς όμως, όπως ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά, ο Πόνος που αυτή τη στιγμή βιώνουμε σαν Έθνος, δε περνά ούτε με παστίλιες ούτε με ασπιρίνες.

Υ.Γ Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας.

                                  Γεώργιος Αδαμίδης

Πρόεδρος Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ΔΕΗ Α.Ε

Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε Κοζάνης