Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥ (ΠΟΕΜ)

Εντύπωση προκαλεί η ανακοίνωση της

Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) στην οποία καλεί την κυβέρνηση και τους αρμοδίους να στηρίξουν την απασχόληση στο Αλουμίνιο της Ελλάδας, επιρρίπτοντας, παράλληλα, ευθύνες για την έλλειψη στήριξης των ενεργοβόρων βιομηχανιών αλλά και για τις κινήσεις της ΔΕΗ μετά την απόφαση της διαιτησίας για την Αλουμίνιον.

Είναι γνωστή η ιστορία που έχει δει το φως της δημοσιότητας και αφορά στη διένεξη (διαφορά στο κόστος ενέργειας) μεταξύ της ΔΕΗ και της επιχείρησης Αλουμινίου.

Για τον ΣΠΑΡΤΑΚΟ είναι τουλάχιστον προκλητικό το γεγονός να εκτιμάται από την ΠΟΕΜ ότι «οι κυβερνήσεις της χώρας φέρουν ευθύνες καθώς δεν έχουν λάβει έως τώρα κανένα αντίστοιχο ευρωπαϊκών χωρών μέτρο στήριξης των επιχειρήσεων έντασης ενέργειας».

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ σε ότι έχει να κάνει με το θέμα της απόφασης του διαιτητικού δικαστηρίου της ΡΑΕ έχει, προ ημερών, τοποθετηθεί επισήμως με ανακοίνωσή του. Στο σημείο όμως αυτό (και στη «λογική» των εκτιμήσεων εκ μέρους της ΠΟΕΜ) δε μπορούμε να μη σχολιάσουμε δύο από τις πλέον απροκάλυπτες και  σκανδαλώδεις αποφάσεις της κυβέρνησης οι οποίες όχι απλά αναιρούν τον ισχυρισμό της ΠΟΕΜ αλλά αποδεικνύουν περίτρανα την εύνοια που τυγχάνει ο εν λόγω Όμιλος.

Η πρώτη έχει να κάνει με την Υπουργική απόφαση που ελήφθη στις 24 Απριλίου 2008, όταν ο τότε υπουργός κ. Φώλιας μετέτρεψε την άδεια (την οποία είχε ζητήσει ο όμιλος Μυτιληναίου προκειμένου να κατασκευάσει μονάδα παραγωγής Η/Ε για να μπορεί να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες του εργοστασίου (ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ) που ο Όμιλος είχε κατασκευάσει και λειτουργεί στη Βοιωτία), από αυτοπαραγωγό σε ανεξάρτητο παραγωγό Η/Ε. Απόφαση που πολύ απλά έδινε στον Μυτιληναίο το δικαίωμα να πουλά την ενέργεια που παράγει, με βάση την ΟΤΣ και να αγοράζει την ενέργεια που καταναλώνει με την τιμή που όριζε το τιμολόγιο Α150 βασισμένο στην αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που είχε συνάψει το Ελληνικό Δημόσιο με την PECHINEY.  

Στη συνέχεια με τον Νόμο 4001/11 (άρθρο 197) δίνεται η δυνατότητα στη Μονάδα Συμπαραγωγής (ισχύος 335 MW) του Ομίλου Μυτιληναίου, να εντάσσεται στο σύστημα κατά προτεραιότητα (ως ΣΗΘΥΑ) και με εγγυημένες τιμές, αφού ο συγκεκριμένος  Νόμος αίρει τον περιορισμό (που έθετε ο Νόμος 3468/2006) να εντάσσονται στο σύστημα, κατά προτεραιότητα, εγκαταστάσεις παραγωγής με ισχύ πέραν των 35 MW.     

Σα να μην έφθαναν οι δύο τούτες αποφάσεις έρχεται, σήμερα, η διαιτησία να κατεβάσει περαιτέρω την τιμή διαμορφώνοντας την στα 36,6 ευρώ/Mwh όταν η ίδια η ΡΑΕ, πριν από μερικούς μήνες, όρισε την τιμή για την Αλουμίνιον, στα 42ευρώ/Mwh.

Σε μία ενεργειακή αγορά που ταλανίζεται από μύρια δεινά και χρόνιες στρεβλώσεις οι οποίες (δημιουργούν ένα τοπίο διόλου ευχάριστο) οι εταιρείες, μάλλον θα πρέπει παντί τρόπω, να στηρίζουν τη ΔΕΗ και τον λιγνίτη και να νοιάζονται περισσότερο για την τύχη τους, εκτός κι αν αδιαφορούν. Αναρωτήθηκαν άραγε ποτέ από πού θα προμηθεύονται  ρεύμα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους; Και στο τέλος τέλος, η Αλουμίνιον ΑΕ εφόσον έκρινε ότι ήσαν υψηλές οι τιμές της ΔΕΗ, θα μπορούσε να απευθυνθεί είτε σε άλλους προμηθευτές, είτε να πραγματοποιεί μόνη τις εισαγωγές Η/Ε, είτε να αξιοποιήσει τη θερμική μονάδα που κατασκεύασε με επιδοτήσεις για ιδιοπαραγωγή.  Είναι λοιπόν ή δεν είναι παράλογο το γεγονός να απαιτείται από μία επιχείρηση να πουλά σε τιμές πολύ κάτω του κόστους και μάλιστα εν γνώσει της; Τέλος, μήπως η ΠΟΕΜ αδιαφορεί για τις χιλιάδες των εργαζόμενων στη ΔΕΗ Α.Ε αλλά κυρίως για  τα εκατομμύρια των καταναλωτών που είναι πάντα οι τελικοί αποδέκτες της κάθε είδους στρέβλωσης, καθώς αυτή, μετακυλίεται στους λογαριασμούς τους.

Κάποιοι επιτέλους θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η ¨προνομιακή¨ μεταχείριση την οποία κατ΄εξακολούθηση έχουν μάθει να επιζητούν, δε μπορεί παρά να γυρίσει μπούμερανγκ επιφέροντας αρνητικότατες συνέπειες σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Γραφείο Τύπου