Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΠΟΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

        

http://ergazomenoiadmieagstefanou.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6127.html#more

Δεκάδες κυβερνήσεις έχουν ξεκινήσει την πορεία προς την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας και της ιδιωτικοποίησης από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Έχει γίνει πλέον  αποδεκτή η φιλοσοφία της ιδιωτικοποίησης  μεταξύ των κυβερνήσεων και της κοινής γνώμης. 

 Έτσι  αναφέρεται ως «απελευθέρωση» από τους υποστηρικτές της, οι οποίοι χρησιμοποιούν τον όρο για να συγκαλύψουν  ότι είναι στην ουσία μια μαζική μετατόπιση της ιδιοκτησίας και του ελέγχου της ηλεκτρικής ενέργειας από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, στο όνομα της οικονομικής  αποτελεσματικότητας και στην  αιτία των  ιδιωτικών κερδών. Μια φιλοσοφία που στην πραγματικότητα τοποθετεί το κέρδος των ιδιωτών  πάνω από το συμφέρον των καταναλωτών και την όποια κοινωνική μορφή ανταποδοτικότητας τους  παρέχει η «κρατική»  ηλεκτρική ενέργεια.  «Απελευθέρωση» σημαίνει ότι οι ομάδες συντήρησης που κάποτε ήταν πλήρως στελεχωμένες στις κρατικές εταιρείες,  έχουν κοπεί δραματικά οδηγώντας σε συχνές βλάβες τον  εξοπλισμό των εταιρειών. Αυτό σημαίνει απλά  ότι ιδιοκτήτες ομίλων εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας είναι σε θέση να εκβιάζουν τις κυβερνήσεις σε διασώσεις με τίμημα τις  υψηλές τιμές με τις απειλές των διακοπών ρεύματος. Και αυτό σημαίνει ότι η λειτουργία προγραμματισμού των αρχών ηλεκτρικής ενέργειας που κάποτε εξασφάλιζε επαρκή αποθέματα παραγωγής σε περιόδους αιχμής της ζήτησης, και κράτησε την υποδομή μέχρι σήμερα, έχουν εγκαταλειφθεί στις δυνάμεις της αγοράς. Λόγω των δυνάμεων της αγοράς, οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας βασίζονται, όχι στο κόστος της παραγωγής, αλλά για πόσο απεγνωσμένα θέλουν οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας και αυτό έχει οδηγήσει σε ραγδαία αυξανόμενες τιμές, όταν οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν την προσφορά σε περιόδους υψηλής ζήτησης.

Σχόλιο: (Το παιχνίδι πλέον θα μετατοπιστεί στο εάν θέλει ο καταναλωτής ρεύμα θα το πληρώσει ακριβά…!!!!)

            Η ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι κάτι που οι πολίτες έχουν ζητήσει ούτε έχουν ρωτηθεί αν θέλουν. Σε γενικές γραμμές, υπήρξε πολύ μικρή συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων μεταρρύθμισης της ηλεκτρικής ενέργειας και  σαν  συνέπεια, έχουν υπάρξει πολλές έντονες διαμαρτυρίες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Λαϊκές εξεγέρσεις έχουν συμβεί στην Αργεντινή, την Ινδία, την Ινδονησία , την Γκάνα και την Βουλγαρία. Διαμαρτυρίες έχουν σταματήσει προτάσεις στις ιδιωτικοποιήσεις στο Περού, τον Ισημερινό και την Παραγουάη. Στη Δομινικανή Δημοκρατία αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον διακοπές ρεύματος που επιβάλλονται από ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις. Στη Νότια Αφρική ...
χιλιάδες διαδήλωσαν σε  γενική απεργία για να διαμαρτυρηθούν για την ιδιωτικοποίηση, τα οποία φέρουν την ένδειξη "αναγεννημένος απαρτχάιντ». Στην Κορέα, οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν απεργία πέντε εβδομάδες για να διαμαρτυρηθούν για την πώληση του εθνικού συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας. Στην Παπούα Νέα Γουινέα μαθητές σκοτώθηκαν όταν χιλιάδες κινητοποιήθηκαν ενάντια στην σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση των κρατικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανόμενης και της  ηλεκτρικής ενέργειας. Ακόμη και στην Κίνα, οι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν για την πώληση της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην επαρχία Χενάν σε ιδιωτική εταιρεία και απείλησε να "μπλοκάρουν την εθνική οδό και να καταλάβουν τις σιδοροδρομικές γραμμές.

            Στην Γερμανία και συγκεκριμένα η πόλη του Αμβούργου ψήφισε για να αποκτήσουν εκ νέου ένα μερίδιο ελέγχου στο τοπικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, το οποίο  ανήκει σήμερα στην  σουηδική εταιρεία  ενέργειας   Vattenfall και την γερμανική επιχείρηση κοινής ωφέλειας E.ON . Η κυβέρνηση του Αμβούργου κατέχει ήδη το 25,1% των μετοχών του δικτύου. Η απόφαση για την απο-ιδιωτικοποίηση του δικτύου μεταφοράς της  ηλεκτρικής ενέργειας και επανακρατικοποίησης αυτού,  ήταν το αποτέλεσμα  ενός δημοψηφίσματος. Η τοπική επιτροπή του Πράσινου Κόμματος υποστήριξε τον κρατικό έλεγχο  του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, αν  και  οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) στο  Αμβούργου και πολλές άλλες πολιτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανοδημοκρατών και των Ελεύθερων Δημοκρατών, εναντιώθηκαν σε αυτήν την πράξη. Η επιτυχία του δημοψηφίσματος είναι πιθανό να ενθαρρύνει παρόμοιες προσπάθειες στο Βερολίνο, το οποίο έχει προγραμματιστεί να ψηφίσει για το ίδιο θέμα, το Νοέμβριο. Η εταιρεία Vattenfall κατέχει σήμερα το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας του Βερολίνου.

Σχόλιο:(εμείς εδώ προχωράμε ανάποδα η είναι απλά σημεία των καιρών;)

            Γιατί, λοιπόν, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αγνοούν την κοινή γνώμη; Πώς οι κυβερνήσεις έχουν πειστεί ότι η ηλεκτρική ενέργεια είναι απλώς ένα αγαθό που πρέπει να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης στην αγορά, όπως γίνονται στις αγοραπωλησίες αυτοκινήτων,  παρά μια βασική υπηρεσία που πρέπει να ελέγχεται και να παρέχεται  από τις κυβερνήσεις  στους πολίτες για να εξασφαλίζουν τη  επαρκή διαθεσιμότητα, την αξιοπιστία και το προσιτό κόστος της;

            Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους. Η υπόθεση για την απελευθέρωση δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί με ιδιοτελείς όρους για το κοινό γιατί δεν θα γινόταν αποδεκτή. Θα έπρεπε να παρουσιαστεί ως προς το συμφέρον του ευρύτερου κοινού, «για το καλό όλων». Οι νεο-συντηρητικές δεξαμενές σκέψης  προώθησαν στην αγορά και στις κυβερνήσεις την έννοια της απορρύθμισης ως προς  το δημόσιο συμφέρον. Η επιχείρηση μέσων ενημέρωσης έπαιξε επίσης τυφλό, πυθήνιο και αποφασιστικό  ρόλο στην προώθηση της απελευθέρωσης της αγοράς. Συγκεκριμένα αναπαρήγαγαν την γνωστή προπαγάνδα ότι τα κρατικά και ρυθμιζόμενα από το κράτος μονοπώλια ηλεκτρισμού  είναι τόσο σπάταλα και αναποτελεσματικά και  ότι οι ιδιωτικές εταιρείες που ανταγωνίζονται σε μια ελεύθερη αγορά θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν αρκετά χρήματα για να μειώσουν τις τιμές τους ώστε κράτος και ιδιώτες να έχουν κέρδος. Όμως, η υποτιθέμενη αναποτελεσματικότητα των κρατικών παροχών της ηλεκτρικής ενέργειας είναι αβάσιμη ρητορική που χρησιμοποιείται για να κερδίσουν και να διατηρήσουν ιδιωτικό έλεγχο, όλοι οι Ιδιώτες,  «επενδυτές». Το επιχείρημά τους λοιπόν διαψεύδεται  από τα σωρευτικά  στοιχεία και πρακτικές  εδώ και  εκατό χρόνια από την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε όλο τον κόσμο. Δημόσιες επιχειρήσεις ηλεκτρισμού παρέχουν συστηματικά ηλεκτρική ενέργεια σε ποσοστό όχι υψηλότερου κόστους από ότι οι ιδιόκτητες επιχειρήσεις και συχνά  με  τιμές  πολύ μικρότερες από εκείνες που χρεώνονται από ιδιωτικές εταιρείες.

            Για να επανέλθουμε λοιπόν στο ερώτημά μας, μια πληθώρα  ομίλων  και συμμαχίες διαμορφώθηκαν, επίσης για την προώθηση της απορρύθμισης, συμπεριλαμβανομένης της Συμμαχίας για Ανταγωνισμό του  ηλεκτρικού ρεύματος (the Alliance for Competitive Electricity),  Πολίτες για την κρατική εξουσία (Citizens for State Power), συμμαχίες Electric Utilities Μετόχων, η Συμμαχία για Power Ιδιωτικοποιήσεων, και ο Συνασπισμός για την επιλογή των πελατών σε ηλεκτρική ενέργεια (the Coalition for Customer Choice in Electricity). Οι Αμερικανοί για την προσιτή ηλεκτρική ενέργεια συντόνισαν την εκστρατεία για την απελευθέρωση της ενέργειας και τροφοδότησαν με  4 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε αυτόν τον σκοπό. Για παράδειγμα, η Enron δαπάνησε  25 εκατομμύρια δολάρια σε μόλις έξι μήνες και διαθέτει  200 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για τη διαφήμιση για να κερδίσει πελάτες και να «πείσει τους Αμερικανούς να απαιτήσουν την ταχύτερη απελευθέρωση της ενέργειας".

            Στην Αυστραλία, η ιδιωτικοποίηση  καθοδηγείται από επιχειρηματικά συμφέροντα και τις δεξαμενές σκέψης που χρηματοδοτούνται από αυτά τα συμφέροντα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 ο οικονομικός ορθολογισμός προωθήθηκε από επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι είδαν τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης σαν ένα  τρόπο για τη μείωση των φόρων τους, την αύξηση των επενδυτικών ευκαιριών τους και, στην περίπτωση της μεταρρύθμισης των κρατικών επιχειρήσεων, όπως η ηλεκτρική ενέργεια, ως ένας τρόπος για τη μείωση του κόστους των υποδομών τους, για τον εαυτό τους.

            Οι επιχειρήσεις αυτές βοηθήθηκαν στην προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στην Αυστραλία από «ένα δίκτυο καλά χρηματοδοτούμενων ερευνητικών ιδρυμάτων, που στελεχώνονται κυρίως από προσανατολισμένη στην αγορά οικονομολόγους" συμπεριλαμβανομένης "της Επιτροπής Επιχειρηματικής  Βοήθειας”, τα ερευνητικά προγράμματα  του Υπουργείου Οικονομικών και  το προεδρείο Αγροτικής Οικονομίας, Βιομηχανίας Οικονομικών και Εργασίας, Έρευνα Αγοράς ", καθώς και με βάση το πανεπιστήμιο και ιδιωτικές δεξαμενές σκέψης. (the Industries Assistance Commission, the research arms of the Treasury and the Department of Finance, the Bureau of Agricultural Economics, Industry Economics and Labour Market Research”, as well as university-based and private think tanks.)

Σχόλιο: (Πολλές ομοιότητες έχουμε εδώ με την δική μας κατάσταση, τυχαίο;)

            Η Επιτροπή Βιομηχανικής Βοήθειας (τώρα  Επιτροπή Παραγωγικότητας), έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και υποστήριξη της διαδικασίας μεταρρύθμισης μέσα από πολλές εκθέσεις της σχετικά με θέματα όπως η προστασία της βιομηχανίας, μικροοικονομικών μεταρρυθμίσεων και μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα. Οι συστάσεις των εκθέσεων αυτών ήταν ευρέως αποδεκτά και παρουσιάστηκαν κατά κόρον  από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προς τους πολίτες.

            Οι εκθέσεις της ισχυρίστηκαν ότι δισεκατομμύρια δολάρια θα μπορούσαν να σωθούν αν η απόδοση του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να βελτιωθεί και η Επιτροπή δεν δέχεται ότι η πλήρης μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας και παραγωγικότητας  δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς ιδιωτική ιδιοκτησία : "Η Ιδιωτική ιδιοκτησία της ενέργειας  φέρνει μαζί της τους κλάδους της μετοχής και τις αγορές κεφαλαίου, τις διαβεβαιώσεις για κυρώσεις που προβλέπονται από τη μη καλή λειτουργία και την μεγιστοποίηση του κέρδους για το κράτος και τους πολίτες. Επίσης, μειώνει σημαντικά το πεδίο για παρέμβαση από τις κυβερνήσεις και απενεργοποιεί τις στρεβλώσεις των κρατικών μονοπωλίων".

            Η Επιτροπή συνέστησε ότι οι τομείς παραγωγής, μεταφοράς και διανομής σε κάθε κράτος θα πρέπει να διαχωρίζονται κατά την προετοιμασία για την πώληση προς τον ιδιωτικό τομέα, όπως είχε συμβεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Επιτροπή πρότεινε επίσης μια «πισίνα» ισχύος για εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας και την κατανομή της δυναμικότητας παραγωγής σε ξεχωριστά ανταγωνιστικές εταιρείες με ανοιχτή πρόσβαση για νέες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις παραγωγής, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι συστάσεις αυτές εγκρίθηκαν στη συνέχεια, πρώτα στη Βικτόρια και στη συνέχεια σε άλλες χώρες.

Σχόλιο:(κοίτα να δεις που ότι λένε τα «παπαγαλάκια» των καναλιών, οι εκάστοτε κυβερνώντες βουλευτές μας έχουν ήδη ειπωθεί επακριβώς αλλού. Δηλαδή αναμασούν όλοι τους την γνωστή συνταγή για να μας σώσουν…..!!!!).

            Το 1990, περισσότερο από ό, τι ένα χρόνο πριν από την Kennett κυβέρνηση που εξελέγη, 13 επιχειρηματικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης του Αυστραλιανού Επιμελητηρίου Κατασκευαστών, το Επιχειρηματικό Συμβούλιο της Αυστραλίας, του κρατικό Επιμελητήριο Εμπορίου και Βιομηχανίας, το Victorian Ομοσπονδία Εργοδοτών και τη βικτοριανή αγροτική  Ομοσπονδία, ανέθεσε δύο δεξαμενές σκέψης – Το Ινστιτούτο Tasman  και το Ινστιτούτο Δημοσίων Υποθέσεων (IPA) - για τη δημιουργία του έργου Βικτόρια που θα παρέχονται λεπτομερείς συμβουλές για την υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων. Η κυβέρνηση Kennett αργότερα εφάρμοσε  τις περισσότερες συστάσεις του έργου Victoria.

            Στο δεύτερο στάδιο του έργου Victoria, μια έκθεση με τίτλο «Μια στρατηγική αναδιάρθρωσης  για την ηλεκτρική ενέργεια στη Βικτόρια», αναφέρει με λεπτομερή τρόπο με τον οποίο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα πρέπει να διαλυθεί και να πωληθεί, και ένα εθνικό δίκτυο και την «πισίνα» ρεύματος που θα πρέπει να αναπτυχθεί για να διευκολυνθεί ο ανταγωνισμός.

Σχόλιο: (Το γνωστό επιχείρημα περί ανταγωνισμού και ανάπτυξης…!!!)

            Αντί της εμπλοκής σε μια διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης η βικτοριανή κυβέρνηση δαπάνησε $ 1.800.000 για μια διαφημιστική εκστρατεία για την προώθηση της πώλησης του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας. Παρόλα αυτά, μια δημοσκόπηση AGB-McNair  έδειξε ότι το 60 τοις εκατό των ερωτηθέντων αντιτίθενται  στην ιδιωτικοποίηση. Ένας συνασπισμός πολλών, όπως της εκκλησίας,  περιβαλλοντικές ομάδες και τα συνδικάτα - Δημόσια First - δημιουργήθηκε για να εναντιωθεί στην ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου και νερού.

            Ομοίως, η ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας εισήχθη στη Νότια Αυστραλία παρά τη σταθερή κοινότητα της αντιπολίτευσης. Συντεχνίες, Friends of the Earth, το Συμβούλιο ΣΣ Κοινωνικών Υπηρεσιών και διάφορες εκκλησιαστικές  και κοινοτικές ομάδες έλαβαν μέρος στην εκστρατεία. Σε αντίθεση με την επιχειρηματική κοινότητα η οποία  ήταν έντονα υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας. Η κυβέρνηση Olsen είχε επανεξελέγη το 1997, μετά την υπόσχεση να  την μη ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Ωστόσο, μέσα σε λίγες εβδομάδες υπαναχώρησε και ανακοίνωσε την πώληση.

Σχόλιο: (προεκλογικές υποσχέσεις…..μετεκλογικά ποιος θυμάται τώρα…κάτι σαν τα 18 σημεία  κάποιου καλοκαιριού που να θυμόμαστε τώρα…!!!!)

            Το κύριο πολιτικό κίνητρο για την ιδιωτικοποίηση στη Νότια Αυστραλία ήταν η μείωση του χρέους. Ωστόσο, η κυβέρνηση έχασε περισσότερο σε μερίσματα ηλεκτρικής ενέργειας από ό, τι έσωσε στην αποπληρωμή των τόκων για μείωση του χρέους της. Οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας εκτινάχθηκαν στα ύψη και οι διακοπές ρεύματος έγινε μια πράξη ρουτίνας για τους πολίτες. Η υποτιθέμενη ελεύθερη  αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας έχει επισκιαστεί πλέον  από τη χειραγώγηση των τιμών από τις Ιδιωτικές επιχειρήσεις ηλεκτρισμού που επιδιώκουν να ενισχύσουν την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Το κρατικό μονοπώλιο έχει γίνει πλέον ιδιωτικό αλλά με πλήρη επιβάρυνση των πωλητών

Σχόλιο: ( επιβάρυνση των πολιτών;…..μα πώς; Ο ιδιώτης θα μας σώσει δε μας λένε;…..!!!!)

            Η Ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας και της απορρύθμισης έχει όλα εκείνα  τα στοιχεία ενός  επιτυχημένου τεχνάσματος δημιουργίας κλίματος εμπιστοσύνης. Η παραπλάνηση ή τέχνασμα έχει καταφέρει να πείσει το κοινό και τους πολιτικούς που τους εκπροσωπούν, ότι μια δραματική αλλαγή στη διακυβέρνηση των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας θα είναι προς το δημόσιο συμφέρον. Καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας είχαν υποσχεθεί μείωση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, την καλύτερη εξυπηρέτηση και την «επιλογή του καταναλωτή», ως αποτέλεσμα του διαγωνισμού ότι η απελευθέρωση θα προωθήσει. Οι κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού και περισσότερο ανάπτυξη και προώθηση ενός γρήγορου μοντέλου εξυπηρέτησης του τομέα των υπηρεσιών. Επίσης είχαν υποσχεθεί περισσότερες θέσεις εργασίας. Για το τέχνασμα εμπιστοσύνης για να πετύχει, οι ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας και των συμμάχων τους, έπρεπε να προωθήσουν τακτικές ώστε να κερδίσουν  την εμπιστοσύνη του κοινού στον εαυτό τους και το πιο σημαντικό, να απαξιώσουν τις κρατικές εταιρείες στα μάτια των πολιτών.

            Ειδικότερα, οι κυβερνήσεις, που είναι επιφορτισμένες με τη διεξαγωγή της βούλησης του λαού και την προστασία των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, έχουν Συμπεφωνημένο με κάθε τρόπο την παράδοση του κρατικού ελέγχου της ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες. Οι πιέσεις που ασκούνται σε αυτές τις κυβερνήσεις μπορεί να κυμαίνονται από την εκλεπτυσμένη πειθώ και χρηματοδότηση κάποιας  δεξαμενής σκέψης (think tank) έως και από πιέσεις που ασκούνται από διεθνείς οργανισμούς δανεισμού.

Σχόλιο: ( κάτι μας θυμίζει αυτό….!!!)

            Ως αποτέλεσμα υπήρξε μια μαζική μεταβίβαση της κυριότητας και του ελέγχου επί των περιουσιακών στοιχείων της ηλεκτρικής ενέργειας σε όλο τον κόσμο από το δημόσιο σε ιδιωτικές εταιρείες. Οι εταιρείες που έχουν αναλάβει την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στις περισσότερες χώρες είναι πολυεθνικές εταιρείες με μικρό ενδιαφέρον για την ευημερία των κατοίκων. Όλο και περισσότερο οι εταιρείες αυτές επικεντρώνονται-μέσω συγχωνεύσεων και εξαγορών, σε μια μικρή ομάδα πολύ μεγάλων ομίλων που κυριαρχούν στις εθνικές και διεθνείς διατάξεις ηλεκτρικής ενέργειας.

Σχόλιο: (Τέτοιες δεν έχουν καταφθάσει στις ακτές μας; Ή κάνουμε λάθος;)

            Είναι σαφές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σε κάθε χώρα όπου το μεγάλο κόλπο της εμπιστοσύνης στους Ιδιώτες ,να ελέγχουν και να τροφοδοτούν τους πολίτες με ηλεκτρικό ρεύμα,  έχει παιχτεί ,οι πολίτες είναι τα θύματα τους.  Οι θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αυξηθεί, η εξυπηρέτηση και η αξιοπιστία έχει πέσει, η ρύπανση έχει αυξηθεί, και οι φορολογούμενοι έπρεπε να διασώσουν όποιες  ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας εν έπεσαν σε κακές στιγμές, χωρίς να λαμβάνει οποιαδήποτε μερίσματα στις καλές εποχές

Σχόλιο: (Πώς είπατε; Δεν ξέρατε;….ε τώρα έχετε μια ιδέα για το τι έρχεται…)

Σχόλιο 2: (Αυτό λοιπόν ονειρεύονται μερικοί με τις ιδιωτικοποιήσεις;.....)

Πηγή: http://www.forbes.com/sites/williampentland/2013/09/24/germanys-second-largest-city-de-privatizes-local-power-grid/

http://www.uow.edu.au/~sharonb/theives.html