Ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που εξέτασε η διαιτησία ήταν
το θέμα
του κόστους λιγνίτη και πως αυτό διαμορφώνεται. Στο σημείο αυτό
καταγράφονται διαφορετικές απόψεις τόσο από τη ΔΕΗ όσο και από την
πλειοψηφία και τη μειοψηφία της διαιτησίας.
Έχει ενδιαφέρον ωστόσο να καταγραφούν τα σημεία της διαφωνίας αλλά και οι αποστάσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών απόψεων. Σημειώνεται δε ότι ακόμη και με την άποψη της μειοψηφίας, το κόστος που προσδιορίζεται απέχει αρκετά από τις απόψεις που διατύπωσε η ΔΕΗ.
ΔΕΗ
Σύμφωνα με την μελέτη που προσκόμισε η ΔΕΗ βάση για τον υπολογισμό του μεταβλητού κόστους της ΔΕΗ είναι η Οριακή Τιμή του Συστήματος, που κατανέμει σε κάθε καταναλωτή κάθε ώρα το σύνολο του μεταβλητού και σταθερού κόστους λειτουργίας του συστήματος, χωρίς να λαμβάνει υπόψη μέγεθος, κατανομή φορτίου, συντελεστή φορτίου.
Με βάση τη μελέτη της PWC κόστος ενέργειας θεωρείται η ΟΤΣ και η ανάκτηση του ποσού των προσαυξήσεων από το μηχανισμό ανάκτησης μεταβλητού κόστους, που κατανέμεται σε κάθε καταναλωτή με βάση την καμπύλη της ΟΤΣ, δηλαδή με βάση την καμπύλη φορτίου όλου του συστήματος.
Ωστόσο όπως διαπιστώνει και η απόφαση ο συγκεκριμένος τρόπος τιμολόγησης παραβιάζει αποφάσεις της ΡΑΕ που αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι η χρέωση ηλεκτρικής ενέργειας στους πελάτες, πρέπει να γίνεται με τρόπο που να αντανακλά στη μορφή καμπύλης φορτίου και όγκου κατανάλωσης των κατηγοριών των καταναλωτών, το συντελεστή φορτίου.
Άποψη δικαστηρίου
Σύμφωνα με την άποψη του δικαστηρίου, ωστόσο τόσο η PWC, όσο και η ΔΕΗ δεν τεκμηρίωσαν ούτε το υποκειμενικό κόστος ούτε τη μέθοδο υπολογισμού των υποβληθέντων στοιχείων.
Έτσι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του στοιχεία που βρίσκονται στην ιστοσελίδα της ΔΕΗ και αφορούν σε παρουσίαση του Φεβρουαρίου του 2008 του τότε Προέδρου και Δ/ντος Συμβούλου Τ. Αθανασόπουλου αλλά και σε κατάθεση εμπειρογνώμονα.
Σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας, το κόστος καυσίμου λιγνιτικής παραγωγής είναι 24,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Το κόστος ισχύος (σταθερό κόστος, πλέον μεταβλητό κόστος μη συνδεόμενο με το καύσιμο, πλέον αποσβέσεις και χρηματοοικονομικό κόστος παραγωγής) 12,2ευρώ ανά μεγαβατώρα, δηλαδή συνολικό κόστος λιγνιτικής παραγωγής 36,46 ευρώ ανά μεγαβατώρα που μαζί με το εύλογο περιθώριο εξόρυξης και εμπορικής δραστηριότητας ανεβαίνει στα 37,34 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Το μέσο έσοδο από χρέωση ισχύος για πελάτη με σχετικά σταθερή κατανάλωση όλο το 24ωρο θα έπρεπε να κυμαίνεται μεταξύ του 12,2 ευρώ ανά μεγαβατώρα (ΔΕΗ) και 12 ευρώ ανά μεγαβατώρα (ΡΑΕ).
Το τίμημα που προκύπτει είναι 24,5 +12,1=36,6 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Σε αυτό προστίθενται 4,06 ευρώ ανά μεγαβατώρα χρεώσεις χρήσης δικτύου, επικουρικών υπηρεσιών, λοιπών επιβαρύνσεων και ΥΚΩ ήτοι 36,6+4,06=40,66.
Άποψη μειοψηφίας
Ακόμη και η άποψη της μειοψηφίας συντάσσεται με την πλειοψηφία κατά το σκέλος της απόρριψης της άποψης της ΔΕΗ για τον προσδιορισμό του στοιχείου του κόστους με βάση την οριακή τιμή του συστήματος.
Όπως αναφέρει η απόφαση «Για τον προσδιορισμό του στοιχείου του κόστους δε δύναται να παροραθεί ότι η ΔΕΗ λειτουργεί προς το παρόν και πάντως κατά τη χρονική περίοδο αναφοράς, ως καθετοποιημένη επιχείρηση, δραστηριοποιούμενη παράλληλα τόσο στον τομέα παραγωγής όσο και στην προμήθεια.
Το γεγονός ότι διαθέτει το 70% της παραγωγής της στη χονδρεμπορική αγορά, εισπράττοντας για το σκοπό αυτόν, την εκάστοτε ΟΤΣ και στη συνέχει αγοράζει από αυτήν το 100% της ενέργειας που προμηθεύει στη λιανική τιμή, εμποδίζει να ενταχθεί στην έννοια του κόστους μόνο το κόστος προμήθειας από τη χονδρεμπορική αγορά όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση ενός προμηθευτή χωρίς δραστηριοποίηση στον τομέα της παραγωγής και τούτο ανεξαρτήτως της ύπαρξης σύμβασης διαφορών μεταξύ ΔΕΗ Παραγωγής και Προμήθειας.
Ωστόσο η μειοψηφία διαφωνεί με την τιμολογιακή σύνδεση της Αλουμίνιον με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.
Επίσης διατύπωσε ισχυρές αντιρρήσεις ως προς το αποτέλεσμα (τιμή μονάδας) που κατέληξε το δικαστήριο.
Οι επιφυλάξεις αφορούν στα εξής: λαμβάνονται ως σημείο αναφορά οι οικονομικές καταστάσεις του 2009, γίνεται παραδοχή ότι η μόνη εξέλιξης το κόστος λιγνίτη έκτοτε είναι η σημαντική μείωση του εργατικού κόστους, παραλείπεται το κόστος αγοράς λιγνίτη από τρίτους, δεν εμφανίζεται το κόστος διοξειδίου του άνθρακα και δεν είναι κατανοητό πως προκύπτουν παραδοχές όπως το 1,75% εύλογη απόδοση, 1% εύλογη απόδοση ορυχείων, ο βαθμός απόδοσης των λιγνιτικών μονάδων, ο τρόπος υπολογισμού των ισοδύναμων όρων λειτουργίας.
Σύμφωνα με την άποψη της μειοψηφίας το εύλογο ποσό για το ελάχιστο μεταβλητό κόστος λιγνίτη προσεγγίζει περισσότερο την τάξη μεγέθους 37 - 38 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Κατά την άποψη της μειοψηφίας το τίμημα δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ορισθεί σε ποσό χαμηλότερο από:
33,98 μέσο κόστος λιγνίτη και διοξειδίου του άνθρακα και τέλος λιγνίτη για τα έτη 2010-12 + 12,1 κόστος ισχύος = 46,08 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Στο ποσό αυτό προστίθενται 4,06 ευρώ (δίκτυο, επικουρικές, λοιπές ΥΚΩ) ήτοι συνολικό τίμημα 50,14 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Σημειώνεται ότι η τιμή που ορίζει η μειοψηφία πλησιάζει αρκετά την προσωρινή τιμή που είχε ορίσει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (42 ευρώ κόστος ενέργειας).
http://www.energypress.gr/news/reuma
Έχει ενδιαφέρον ωστόσο να καταγραφούν τα σημεία της διαφωνίας αλλά και οι αποστάσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών απόψεων. Σημειώνεται δε ότι ακόμη και με την άποψη της μειοψηφίας, το κόστος που προσδιορίζεται απέχει αρκετά από τις απόψεις που διατύπωσε η ΔΕΗ.
ΔΕΗ
Σύμφωνα με την μελέτη που προσκόμισε η ΔΕΗ βάση για τον υπολογισμό του μεταβλητού κόστους της ΔΕΗ είναι η Οριακή Τιμή του Συστήματος, που κατανέμει σε κάθε καταναλωτή κάθε ώρα το σύνολο του μεταβλητού και σταθερού κόστους λειτουργίας του συστήματος, χωρίς να λαμβάνει υπόψη μέγεθος, κατανομή φορτίου, συντελεστή φορτίου.
Με βάση τη μελέτη της PWC κόστος ενέργειας θεωρείται η ΟΤΣ και η ανάκτηση του ποσού των προσαυξήσεων από το μηχανισμό ανάκτησης μεταβλητού κόστους, που κατανέμεται σε κάθε καταναλωτή με βάση την καμπύλη της ΟΤΣ, δηλαδή με βάση την καμπύλη φορτίου όλου του συστήματος.
Ωστόσο όπως διαπιστώνει και η απόφαση ο συγκεκριμένος τρόπος τιμολόγησης παραβιάζει αποφάσεις της ΡΑΕ που αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι η χρέωση ηλεκτρικής ενέργειας στους πελάτες, πρέπει να γίνεται με τρόπο που να αντανακλά στη μορφή καμπύλης φορτίου και όγκου κατανάλωσης των κατηγοριών των καταναλωτών, το συντελεστή φορτίου.
Άποψη δικαστηρίου
Σύμφωνα με την άποψη του δικαστηρίου, ωστόσο τόσο η PWC, όσο και η ΔΕΗ δεν τεκμηρίωσαν ούτε το υποκειμενικό κόστος ούτε τη μέθοδο υπολογισμού των υποβληθέντων στοιχείων.
Έτσι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του στοιχεία που βρίσκονται στην ιστοσελίδα της ΔΕΗ και αφορούν σε παρουσίαση του Φεβρουαρίου του 2008 του τότε Προέδρου και Δ/ντος Συμβούλου Τ. Αθανασόπουλου αλλά και σε κατάθεση εμπειρογνώμονα.
Σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας, το κόστος καυσίμου λιγνιτικής παραγωγής είναι 24,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Το κόστος ισχύος (σταθερό κόστος, πλέον μεταβλητό κόστος μη συνδεόμενο με το καύσιμο, πλέον αποσβέσεις και χρηματοοικονομικό κόστος παραγωγής) 12,2ευρώ ανά μεγαβατώρα, δηλαδή συνολικό κόστος λιγνιτικής παραγωγής 36,46 ευρώ ανά μεγαβατώρα που μαζί με το εύλογο περιθώριο εξόρυξης και εμπορικής δραστηριότητας ανεβαίνει στα 37,34 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Το μέσο έσοδο από χρέωση ισχύος για πελάτη με σχετικά σταθερή κατανάλωση όλο το 24ωρο θα έπρεπε να κυμαίνεται μεταξύ του 12,2 ευρώ ανά μεγαβατώρα (ΔΕΗ) και 12 ευρώ ανά μεγαβατώρα (ΡΑΕ).
Το τίμημα που προκύπτει είναι 24,5 +12,1=36,6 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Σε αυτό προστίθενται 4,06 ευρώ ανά μεγαβατώρα χρεώσεις χρήσης δικτύου, επικουρικών υπηρεσιών, λοιπών επιβαρύνσεων και ΥΚΩ ήτοι 36,6+4,06=40,66.
Άποψη μειοψηφίας
Ακόμη και η άποψη της μειοψηφίας συντάσσεται με την πλειοψηφία κατά το σκέλος της απόρριψης της άποψης της ΔΕΗ για τον προσδιορισμό του στοιχείου του κόστους με βάση την οριακή τιμή του συστήματος.
Όπως αναφέρει η απόφαση «Για τον προσδιορισμό του στοιχείου του κόστους δε δύναται να παροραθεί ότι η ΔΕΗ λειτουργεί προς το παρόν και πάντως κατά τη χρονική περίοδο αναφοράς, ως καθετοποιημένη επιχείρηση, δραστηριοποιούμενη παράλληλα τόσο στον τομέα παραγωγής όσο και στην προμήθεια.
Το γεγονός ότι διαθέτει το 70% της παραγωγής της στη χονδρεμπορική αγορά, εισπράττοντας για το σκοπό αυτόν, την εκάστοτε ΟΤΣ και στη συνέχει αγοράζει από αυτήν το 100% της ενέργειας που προμηθεύει στη λιανική τιμή, εμποδίζει να ενταχθεί στην έννοια του κόστους μόνο το κόστος προμήθειας από τη χονδρεμπορική αγορά όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση ενός προμηθευτή χωρίς δραστηριοποίηση στον τομέα της παραγωγής και τούτο ανεξαρτήτως της ύπαρξης σύμβασης διαφορών μεταξύ ΔΕΗ Παραγωγής και Προμήθειας.
Ωστόσο η μειοψηφία διαφωνεί με την τιμολογιακή σύνδεση της Αλουμίνιον με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.
Επίσης διατύπωσε ισχυρές αντιρρήσεις ως προς το αποτέλεσμα (τιμή μονάδας) που κατέληξε το δικαστήριο.
Οι επιφυλάξεις αφορούν στα εξής: λαμβάνονται ως σημείο αναφορά οι οικονομικές καταστάσεις του 2009, γίνεται παραδοχή ότι η μόνη εξέλιξης το κόστος λιγνίτη έκτοτε είναι η σημαντική μείωση του εργατικού κόστους, παραλείπεται το κόστος αγοράς λιγνίτη από τρίτους, δεν εμφανίζεται το κόστος διοξειδίου του άνθρακα και δεν είναι κατανοητό πως προκύπτουν παραδοχές όπως το 1,75% εύλογη απόδοση, 1% εύλογη απόδοση ορυχείων, ο βαθμός απόδοσης των λιγνιτικών μονάδων, ο τρόπος υπολογισμού των ισοδύναμων όρων λειτουργίας.
Σύμφωνα με την άποψη της μειοψηφίας το εύλογο ποσό για το ελάχιστο μεταβλητό κόστος λιγνίτη προσεγγίζει περισσότερο την τάξη μεγέθους 37 - 38 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Κατά την άποψη της μειοψηφίας το τίμημα δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ορισθεί σε ποσό χαμηλότερο από:
33,98 μέσο κόστος λιγνίτη και διοξειδίου του άνθρακα και τέλος λιγνίτη για τα έτη 2010-12 + 12,1 κόστος ισχύος = 46,08 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Στο ποσό αυτό προστίθενται 4,06 ευρώ (δίκτυο, επικουρικές, λοιπές ΥΚΩ) ήτοι συνολικό τίμημα 50,14 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Σημειώνεται ότι η τιμή που ορίζει η μειοψηφία πλησιάζει αρκετά την προσωρινή τιμή που είχε ορίσει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (42 ευρώ κόστος ενέργειας).
http://www.energypress.gr/news/reuma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου