"Η αναγνώριση της γενοκτονίας είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όχι ιστορική ρεβάνς"

Του Παντελή Καραλευθέρη*

  
Έχω ασχοληθεί, πάντα ερασιτεχνικά και πάντα στο πλαίσιο της αγάπης μου με τη μουσικοχορευτική παράδοση των προγόνων μου, με αρκετές πτυχές του λαϊκού μας πολιτισμού, το χορό, τη μουσική, τη συλλογή συνεντεύξεων και μαρτυρίων γερόντων της 1η^ς προσφυγικής γενιάς, την παραγωγή ραδιοφωνικών λαογραφικών εκπομπών, γιατί πιστεύω ότι ο λαϊκός μας πολιτισμός ...
είναι ένα από τα πιο πολύτιμα, αλλά και τα πιο αδικημένα στοιχεία της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Όπως επίσης σημαντικό σημείο της διαδρομής μου είναι πως είμαι
από τους πρώτους που άνοιξαν  τον δρόμο της ιδιαίτερης Πατρίδας μας. Η επαφή με τον χώρο της καταγωγής μας είναι αναζωογονητική για τον ποντιακό χώρο και ευρύτερα για τον προσφυγικό Ελληνισμό.
Ακριβώς αυτή η επαφή με έκανε να καταλάβω πλήρως την αξία της πολιτικής διεκδίκησης της αναγνώρισης της γενοκτονίας ως ανθρώπινο δικαίωμα και όχι ως μία ιδιότυπη ιστορική ρεβάνς. Έχει γίνει πολλή δουλειά από τότε. Οι ιστορικοί μας έχουν καταδείξει με τις έρευνες τους όλη την αλήθεια των γεγονότων και των φρικαλεοτήτων της περιόδου 1914-1924. Βεβαίως η γενοκτονία με πολλές μορφές της συνεχίζεται ως σήμερα. Δεν ανησυχώ για την πορεία αυτής της διεκδίκησης έχει πάρει το δρόμο της και δεν γυρίζει πίσω. Διαφωνώ κάθετα με το νομοσχέδιο έτσι όπως κατατίθεται από την Κυβέρνηση. Είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω με το ποντιακό κίνημα. Οι στάσεις και οι απόψεις των κυβερνήσεων αλλάζουν συχνά ανάλογα με την πολιτική συγκυρία.
Εξάλλου η συμμετοχή σε ένα πολιτικό κόμμα δεν συνεπάγεται και υποχρεωτική συμφωνία με όλες τις θέσεις και αποφάσεις του. Διαφωνώ κάθετα. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα βασικό στοιχείο του πολιτικού μας πολιτισμού.  Πέρα όμως από αυτό, πρέπει να σας πω ότι σε αντίθεση με πολλές φωνές, προσωπικά δε θεωρώ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -το οποίο πράγματι διαφοροποιεί τη γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κλπ- ως ουσιαστική απειλή για την προσπάθεια που καταβάλουμε εδώ και χρόνια για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας. Ένα ακόμη εμπόδιο είναι που θα το ξεπεράσουμε. Ξεπεράσαμε τόσα. Κι αυτό διότι η προσωπική μου άποψη είναι ότι η αναγνώριση αυτή, για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, θα πρέπει να είναι αυθόρμητη, ειλικρινής και θεμελιωμένη στα αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα. Δε μου λέει τίποτε και θεωρώ ότι δεν προσφέρει κάτι στη δικαίωση της μνήμης των αθώων θυμάτων κάθε Γενοκτονίας, μια αναγνώριση που θα εκμαιεύεται χάρις στην αυστηρότητα του ποινικού νομοθέτη και θα προστατεύεται   με μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα. Δυστυχώς όμως επειδή το Κεμαλικό καθεστώς  της Τουρκίας με όποια σύγχρονη μορφή του δεν αλλάζει απόψεις κρίνω και εγώ πως είναι απαραίτητη η ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας.

Είμαι υποψήφιος ευρωβουλευτής ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
Θα συνεργαστώ με όλους όσους πιστεύουν ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας περνά  αναπόφευκτα μέσα από την αναθεώρηση της αντίληψής που έχει για την ιστορία της και την αναγνώριση όλων των γενοκτονιών που διέπραξε σε βάρος των αυτόχθονων λαών της ανατολής. Αλλά και με όλους όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξακολουθούν να έχουν θέση στη σύγχρονη ατζέντα της Ε.Ε. Και δόξα τω θεώ, και οι μεν και οι δε είναι ακόμη αρκετοί.
 
*Ο Παντελής Καραλευθέρης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ
 
 [Free Sunday, 17/5/2014]