Γ. ΜΠΙΤΖΑΣ:Η μικρή ΔΕΗ που γίνεται μεγάλη

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ (11/5/2014)

Άρθρο του Προέδρου της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ

H κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή για την Δημιουργία Νέας καθετοποιημένης εταιρείας Ηλεκτρικής Ενέργειας ή αλλιώς «Μικρή ΔΕΗ»,  η οποία θα περιλαμβάνει 10 μονάδες παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας ισχύος 1768 MW, 5 ορυχεία και το 30% των πελατών μαζί με το αντίστοιχο προσωπικό, σηματοδοτεί το τέλος της ΔΕΗ του πιο ισχυρού πυλώνα στον τομέα της ενέργειας στην χώρα μας.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη βιομηχανική εταιρεία η οποία...

όχι μόνο εξηλέκτρησε όλη την χώρα, αλλά στήριξε οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες δημιουργώντας έργα μακράς πνοής,  δίδοντας παράλληλα δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους αφού μέχρι και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος μοχλός ανάπτυξης, επενδύοντας πολλά δις στον τομέα της ενέργειας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι την τελευταία τριετία η ΔΕΗ επένδυσε 3 δις σε εργοστάσια παραγωγής Η.Ε. και ως εκ τούτου αποτελεί μύθο ο ισχυρισμός ορισμένων, ότι έληξε ο βιολογικός κύκλος της ΔΕΗ με τον εξηλεκτρισμό της χώρας.

Δυστυχώς τώρα η συγκυβέρνηση με το πρόσχημα του ανταγωνισμού στην Η.Ε. διασπά την ΔΕΗ, προκειμένου να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και να πέσουν οι τιμές ώστε να έχει όφελος ο καταναλωτής!!!

Τα πιο ψεύτικα λόγια που έχουν ακουστεί ποτέ, γιατί παρόλο που σήμερα υπάρχει μεγάλη συμμετοχή ιδιωτών στην παραγωγή Ηλεκτρικής ενέργειας, όπως: 2.500 MW από μονάδες Φυσικού Αερίου.,2.200 MW από φωτοβολταϊκά και 1600 MW από αιολικά πάρκα, δυστυχώς οι τιμές αντί να μειωθούν τραβούν την ανηφόρα ενώ η ΔΕΗ καταβάλλει 300 εκατομμύρια ετησίως στους ιδιώτες παραγωγούς αφού κατέχει το 98% των πελατών αλλά, την υποχρεώνουν να παράγει κάτω από το 70% των αναγκών της.

Γιατί άραγε δεν υπάρχει σήμερα ανταγωνισμός; Είναι γνωστό ότι οι ιδιώτες παραγωγοί απαιτούν να παράγουν με  εγγυημένες τιμές ώστε να οδηγούν σε σίγουρα κέρδη και βεβαίως με ειδικές ρυθμίσεις το υπουργείο και η ρυθμιστική αρχή ενέργειας συμβάλλουν σε αυτό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στρεβλώσεις στην λειτουργία της αγοράς. Θυμίζουμε ότι η αποπληρωμή τους γίνεται στο μεταβλητό κόστος συν 10% (αέρα), ώστε να έχουν σίγουρη κερδοφορία.

Τώρα προσδοκούν με την πράξη τους αυτή να υπάρξει ανταγωνισμός και να δημιουργηθούν χαμηλές τιμές στην κιλοβατώρα, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο υπάρχουν στρεβλώσεις και διατηρούνται οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις όπως: το ΕΤΜΕΑΡ, το τέλος ΥΚΩ, χρεώσεις δικτύου, Αποδεικτικό Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ).

Πιο συγκεκριμένα το ΕΤΜΕΑΡ, (τέλος για τους ρύπους που χρηματοδοτεί τον λογαριασμό για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), έχει αυξηθεί μέσα στην τριετία από 0,30€ σε 21€ την MW, δηλαδή αύξηση 6.900 % ενώ ήδη αποφασίστηκε και νέα αύξηση τώρα κατά 125% προκειμένου να συγκεντρωθεί ποσό 500 εκατομμυρίων ευρώ.

Επίσης, οι χρεώσεις δικτύου του ΑΔΜΗΕ μαζί με την πώληση του, είναι δρομολογημένη η αύξηση σε σχέση με την απόδοση κεφαλαίων από 8% σε 12% και  θα επιφέρει επιπλέον αυξήσεις στον λογαριασμό ρεύματος συμπαρασύροντας τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις.

Τα ΑΔΙ είναι επίσης ένα μέτρο που δεν βοηθά στην μείωση του ρεύματος, αφού μονάδες που δεν δουλεύουν πληρώνονται κανονικά – από 56.000 - 90.000 ανά MW –  με αποτέλεσμα να είναι μία ακόμη επιδότηση στην παραγωγή.

Δηλαδή μία μονάδα 400 MW χωρίς να δουλέψει μπορεί να εισπράξει το χρόνο έως 36 εκατομμύρια €, ποσό βεβαίως που προφανώς μετακυλύουν στους καταναλωτές.

 Συμπερασματικά, όπως είναι δομημένη η αγορά δεν πρόκειται να έχουμε μείωση, αλλά απογείωση των τιμών ενώ μία τέτοια πράξη αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα, αφού δίνει δυνατότητες για νέες αρπαχτές στην εμπορία  όπως συνέβη πρόσφατα με την ENERGA και την  HELLAS POWER, δίδοντας τις εισπράξεις λογαριασμών ρεύματος σε ιδιώτες  όπου δεν εισπράττουν μόνο την αξία του ρεύματος αλλά και τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις που είναι τα έσοδα για την λειτουργία της αγοράς.

Ακόμη πως μπορεί να επιλεγεί για τη μικρή ΔΕΗ το 30% των πελατών; Θα γίνει με γεωγραφική επιλογή ή με κριτήρια πελατών. Δηλαδή, τους κακούς πελάτες ποιος θα τους επωμιστεί θα μείνουν στην ΔΕΗ;

Επιπλέον, είναι νόμιμη η απόσχιση των καταναλωτών χωρίς την θέλησή τους, δεν ελέγχεται αυτό ανταγωνιστικά; Η απαγόρευση για έξι μήνες επιθετικής πολιτικής προσέλκυσης πελατών για την ΔΕΗ, δεν αντίκειται στους όρους ανταγωνισμού ή πρόκειται για χειραγώγηση της αγοράς;

Τι θα γίνει με τους καταναλωτές του νησιωτικού συμπλέγματος, όπου το κόστος για την παραγωγή της Η.Ε. είναι πολλαπλά μεγαλύτερο από την Ηπειρωτική χώρα  και γιατί θα πρέπει η ΔΕΗ να είναι το τελευταίο καταφύγιο, να επωμίζεται βάρη που δεν της αναλογούν όπως συμβαίνει με τις ευάλωτες ομάδες όπως πολύτεκνοι, άνεργοι, κ.α.;

Ποια θα είναι η τύχη του προσωπικού και ποια η διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων;

Είναι δημοκρατικό να μεταφέρονται οι εργαζόμενοι στην νέα εταιρεία ως δουλοπάροικοι κατά παρέκκλιση των νόμων;

Γιατί εκποιείται ο Δημόσιος Πλούτος της ΔΕΗ, είναι και αυτό Δημοκρατικό;

Γιατί εκποιούνται οι υδάτινοι πόροι και μαζί με αυτούς, οι πολλαπλές τους χρήσεις όπως η άρδευση των αγροτών; Σε ποιους αφήνεται ο έλεγχος των υδάτινων πόρων  στον ιδιώτη;  

Γιατί ακρωτηριάζουν  την ΔΕΗ σήμερα, όταν παράγει κοινωνικό αγαθό προσιτό στον καταναλωτή ενώ η απελευθέρωση μέχρι σήμερα έδειξε ότι:

• Η αγορά είναι ψευδεπίγραφη

• Ο ανταγωνισμός κίβδηλος, ενώ οι τιμές τραβούν, ως αυτόματοι πιλότοι, την ανηφόρα με αποτέλεσμα το μάρμαρο να  το πληρώνει ο καταναλωτής.

Αυτή την απελευθέρωση θέλουν  με το σπάσιμο της ΔΕΗ; Δηλαδή, οι ιδιώτες να κυνηγάνε τα κέρδη και όχι τον ανταγωνισμό;

Σε όλα αυτά βεβαίως αν ληφθεί υπόψη και η έξοδος των παλαιών μονάδων της ΔΕΗ, μέχρι το 2020, τότε η μικρή ΔΕΗ γίνεται μεγάλη με ότι αυτό συνεπάγεται για τον έλεγχο της ηλεκτρικής ενέργειας, για τον καταναλωτή αλλά και για την Εθνική Οικονομία. Είναι πλέον προφανές το αποτέλεσμα της νέας αγοράς και η διαμόρφωση νέων ολιγοπωλιακών δομών στον τομέα της ενέργειας, χωρίς κρατικό έλεγχο έχοντας ως «τοποτηρητή την Ρ.Α.Ε.» με ότι αυτό συνεπάγεται για την απρόσκοπτη τροφοδοσία της χώρας με Η.Ε.

Άλλωστε πολύ εγκαίρως το συνδικαλιστικό κίνημα είχε προαναγγέλλει ότι η απελευθέρωση της Ηλεκτρικής Ενέργειας έχει μόνο ένα στόχο, την μετάβαση του Δημόσιου τομέα στα ιδιωτικά χέρια και μάλιστα σε ολιγοπωλία, έναντι πινακίου φακής θησαυρίζοντας σε βάρος όλων των άλλων. Μετά από δεκαπέντε χρόνια φαίνεται αυτό να υλοποιείται. Θα τους αφήσουμε; Κατηγορηματικά όχι, το Συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι θα πράξουν το καθήκον τους.

Γιώργος Μπίτζας

Πρόεδρος ΕΔΟΠ/ΔΕΗ