Οι πρωτοφανείς δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου, πριν λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: «Κατ’ εντολή, της κυρίας Μέρκελ, μας έφεραν ένα ψεύτικο φυτό, με σιδερένιες ρίζες και γυάλινα άνθη: τα φωτοβολταϊκά…. Θα έρθετε να ξεριζώσουμε μαζί τα σιδερένια φυτά;»
Όπως ήταν λογικό οι δηλώσεις αυτές, θύελλα ειρωνικών σχολίων και επιθέσεων σε βάρος του Μανώλη Γλέζου.
Τι ισχύει όμως για τα Φωτοβολταϊκά στη χώρα μας;
Το 2010 και το 2011 η Κυβέρνηση υιοθετώντας το Σύνθημα «Πράσινη Ανάπτυξη και Δανία του Νότου», με την trendy Υπουργό κα Μπιρμπίλη –άνθρωπος του στενού περιβάλλοντος του
Γιώργου Παπανδρέου- έθεσε ως προτεραιότητα την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων και φωτοβολταϊκών σε στέγες. Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ιδιώτες, πιστεύοντας στις υποσχέσεις και τις εγγυημένα υψηλές αποδόσεις έσπευσαν να επενδύσουν στην «πράσινη ενέργεια» μέσω των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων, είτε δαπανώντας τις όποιες αποταμιεύσεις τους, είτε κάνοντας χρήση –σχετικά υψηλότοκου- τραπεζικού δανεισμού. Θεσπίστηκαν οι υψηλότερες τιμές στην Ευρώπη για την πληρωμή της παραγόμενης ενέργειας από τις ΑΠΕ (feed-in tariff) για μακρά περίοδο (20 με 25 χρόνια), παρά την ευνοϊκή εξέλιξη των σχετικών τεχνολογιών με μείωση του κόστους, χωρίς να έχουν εκτιμηθεί οι επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων στην οικονομία και τους καταναλωτές μακροπρόθεσμα.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι σήμερα χιλιάδες μικροί «επενδυτές» σε όλη την Ελλάδα, βρίσκονται σε δεινή κατάσταση, είτε αστοχώντας πλήρως στις επενδυτικές τους προβλέψεις, είτε ακόμα και χάνοντας μεγάλο μέρος της αξίας των κεφαλαίων που επένδυσαν, παγιδευμένοι στους «όρους» των συμβάσεων που πριν 4 ή 5 χρόνια υπέγραψαν με τη ΔΕΗ.
Όπως αναφέρει η Μελέτη του ΙΕΝΕ (Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης) «Για μια Εθνική Ενεργειακή Πολιτική», ο εθνικός στόχος για τις ΑΠΕ το 2020, για τον οποίο δεσμεύεται η χώρα, όπως καθορίσθηκε από την ΕΕ (Οδηγία 28/2009), είναι η συμμετοχή των ΑΠΕ με ποσοστό 18% στην τελική κατανάλωση ενέργειας (η συμμετοχή τους ανερχόταν στο 11,6% στο τέλος του 2011 σύμφωνα με την Eurostat). Όμως, με το νόμο του 2010 (Ν3851/2010) τέθηκε ο ακόμη πιο φιλόδοξος στόχος του 20%, χωρίς στην ουσία να απαιτείται από την Ε.Ε. ένας τόσο υψηλός στόχος, και χωρίς να έχει γίνει κάποια σοβαρή μελέτη για την επίτευξή του και τις επιπτώσεις του στην οικονομία. Αλλά ο μεγάλος παραλογισμός είναι ο στόχος της διείσδυσης των ΑΠΕ με ποσοστό 40% στην ηλεκτροπαραγωγή, με υψηλές τιμές feed-in-tariff, χωρίς να μελετηθούν τα τεχνικά προβλήματα και οι οικονομικές επιπτώσεις, ιδίως σε επίπεδο cash flow του ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), ο οποίος καλείται να κάνει την εκκαθάριση και να πληρώσει τους παραγωγούς κάθε μήνα.
Το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ σήμερα ανέρχεται στα 210 εκατ. ευρώ (έναντι 480 εκατ. ευρώ πριν ένα χρόνο).
Για να μειωθεί το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ, η Πολιτεία προχώρησε σε εντυπωσιακό «κούρεμα» των πληρωμών των παραγωγών αλλά και δραματική επιβάρυνση των καταναλωτών. Το Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων –ΕΤΜΕΑΡ- (πρώην τέλος ΑΠΕ), που πληρώνουμε μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ αυξήθηκε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του ελλείμματος του ΛΑΓΗΕ. Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι το ΕΤΜΕΑΡ για τους οικιακούς καταναλωτές το 2011 ήταν 1,95 ευρώ/MWh, το πρώτο εξάμηνο του 2013 ανέβηκε στα 9,53 ευρώ/MWh, το δεύτερο εξάμηνο του 2013 ορίστηκε σε 20,80 ευρώ/MWh για να εκτιναχτεί σε 26,3 ευρώ/MWh τον Απρίλιο του 2014!!!
Είναι εμφανές ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις μέχρι σήμερα πολιτικές που αφορούν την ανάπτυξη και χρηματοδότηση των Φ/Β και γενικότερα των ΑΠΕ.
Οι ΑΠΕ προβλήθηκαν από τις πολιτικές ηγεσίες ως ελκυστικές επενδυτικές ευκαιρίες για μεγάλα κέρδη και μόνο, με συνέπεια τις επί μακρόν υψηλές επιβαρύνσεις στον ηλεκτρικό τομέα, στην οικονομία και στους καταναλωτές.
Σε αντίθεση με ότι έγινε στην Ελλάδα στη Γερμανία –της κας Μέρκελ την οποία αναφέρει επιτιμητικά στη δήλωσή του ο κος Γλέζος- ακολουθήθηκε άλλη πολιτική με έναν καλά σχεδιασμένο υποστηρικτικό μηχανισμό χωρίς δημόσιο χρήμα με αποδοτικό πρόγραμμα εφαρμογών που μεγιστοποίησε τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, καταμερίζοντας τις επιπλέον επιβαρύνσεις σε όλους τους καταναλωτές. Αυτά τα μέτρα απογείωσαν τα Φ/Β και την Ευρωπαϊκή βιομηχανία, όπως και για τις άλλες ΑΠΕ, μειώνοντας ραγδαία το κόστος και δημιουργώντας νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες και πολλές νέες θέσεις εργασίας.
Αναρωτιέμαι λοιπόν… ποιος είναι τελικά ο πιο επικίνδυνος.
Ο δύσμοιρος Γλέζος που από εμβληματική φιγούρα της Αριστεράς κατέληξε –απροστάτευτος από τους ανθρώπους που θα έπρεπε να είναι κοντά του- να ξεκινά σαν άλλος Δον Κιχώτης Αγώνα ενάντια στα φυτά με τις σιδερένιες ρίζες και τα γυάλινα άνθη.
Ή ο Παπανδρέου και η Μπιρμπίλη που μετέτρεψαν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας –την πιο πολλά υποσχόμενη επένδυση της χώρας- σε «καθρεφτάκια για ιθαγενείς», που κατάντησαν την μοναδική ευκαιρία για ανάπτυξη και ενεργειακή απεξάρτηση στη χώρα μας σε "πράσινα άλογα", που έπεισαν ανθρώπους του μόχθου να επενδύσουν τις περιουσίες τους σε ψεύτικες ελπίδες, που έκαναν αγρότες να ξηλώσουν τις καλλιέργειές τους, που έπληξαν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία μας απέναντι σε οποιονδήποτε ήθελε να επενδύσει στη χώρα μας και που άφησαν να γιγαντωθεί πάλι ένα γραφειοκρατικό «τέρας» εμπορίας αδειών –παρόμοιο με το «τέρας» που έστηναν στο παρελθόν σχεδόν παντού στη Δημόσια Διοίκηση, οι γνωστοί «ΠΑΣΟΚικοί» μηχανισμοί-… Επένδυσαν στον «Ευκαιριασμό» και οδήγησαν ενεργειακό σύστημα, καταναλωτές και επενδυτές σε χάος…
http://www.energypress.gr/news/Glezos-h-Mpirmpilh-Grafikothta-h-Eykairiasmos#723a56dd-af18-4d4d-9e67-45f468b13c1c
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου