Επιπλέον, σύμφωνα με τα στελέχη του κόμματος, η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης δεν ήταν στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, ενώ η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει πως τα δίκτυα μεταφοράς (όπως ο υπό ιδιωτικοποίηση ΑΔΜΗΕ) παραμένουν ή επιστρέφουν στο δημόσιο.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ:
«1. Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν πρόκειται να μειώσει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.
Το γεγονός αυτό το έχει ήδη παραδεχθεί ο Πρόεδρος της ΔΕΗ, Αρ. Ζερβός, σε συνεδρίαση της Βουλής. Σε ερώτηση βουλευτή στο κατά πόσο η ιδιωτικοποίηση σημαίνει και μείωση της τιμής για τον καταναλωτή ο Ζερβός είχε απαντήσει:
«Δεν το έχουμε δει σε καμία χώρα. Το έχουμε δει μόνο, εν μέρει, αυτή τη στιγμή στην μεγάλη Βρετανία, δηλαδή, τις τιμές να πηγαίνουν προς τα κάτω. Αφού ανέβηκαν αρκετά, άρχισαν να πηγαίνουν προς τα κάτω, μόνο στην μεγάλη Βρετανία. Σε όλες τις άλλες χώρες με την απελευθέρωση έχουμε δει αύξηση τιμολογίων. Άρα, αναμένεται αύξηση των τιμολογίων και στην χώρα μας, μέσα από αυτή την διαδικασία.»
Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα (17και 18/11/2007) «η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού στην Ε.Ε δεν έφερε τα πολυπόθητα αποτελέσματα της μείωσης των τιμών του ρεύματος για τους καταναλωτές. Αντίθετα μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Commission οδήγησε σε αυξήσεις τιμολογίων έως και 89 %».
Αλλού οι ιδιωτικοί όμιλοι εκμεταλλεύτηκαν το άνοιγμα της αγοράς και λειτούργησαν σαν καρτέλ, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, όπου αύξησαν ταυτόχρονα τις τιμές.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στο ίδιο δημοσίευμα, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Νορβηγίας όπου το 2000 ένα μέσο νοικοκυριό πλήρωνε 0.0720 Ευρώ την κιλοβατώρα, σήμερα πληρώνει 89% περισσότερο. Στη Σουηδία 71% αύξηση, στην Ιρλανδία 84%, στην Δανία 63% και στη Φινλανδία 36%.»
2. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν είναι στις μνημονιακές υποχρεώσεις.
Ο ίδιος ο Σαμαράς στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του τον Ιούνιο του 2012 είχε δηλώσει ότι η πώληση της ΔΕΗ δεν είναι στις δεσμεύσεις που έχουν συμφωνήσει με τους δανειστές.
Συγκεκριμένα είχε πει ότι: «Θα προωθήσουμε και αποκρατικοποιήσεις που δεν αποτελούν άμεσες συμβατικές μας υποχρεώσεις. Αλλά πρέπει να γίνουν για να φέρουν επενδύσεις, θέσεις εργασίας και Ανάπτυξη».
3. Τι πραγματικά συμβαίνει όμως στην Ευρώπη;
Στη Βιέννη, Βερολίνο και Αμβούργο (2013) έγιναν δημοψηφίσματα με αντικείμενο την επαναφορά ή διατήρηση του δικτύου παροχής ηλεκτρικής ενέργειας υπό δημοτικό έλεγχο.
Στις 22/10/2013 εκδόθηκε απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπέρ της νομοθετικά κατοχυρωμένης απαγόρευσης της ιδιωτικοποίησης του διαχειριστή δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος στις Κάτω Χώρες.
Στη Γερμανία έχουμε σταδιακή επαναφορά του ενεργειακού τομέα υπό τον έλεγχο των Δήμων και των Κοινοτήτων.
• Έπειτα από μια δεκαετία εφαρμογής του διπόλου «ιδιωτικοποιήσεις/ανταγωνισμός», τμήματα του τομέα ενέργειας της Γερμανίας ανακτώνται σήμερα από την τοπική αυτοδιοίκηση.
• Από το 2007 ειδικότερα, έχουν ιδρυθεί 44 νέες δημοτικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας («stadtwerke») ενώ περισσότερες από 100 συμβάσεις παραχώρησης σε ιδιώτες στον τομέα της διανομής και παροχής τελικών υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας έχουν ανακτηθεί από το δημόσιο.
Τα ηλεκτρικά δίκτυα είναι στρατηγικής σημασίας και ταυτίζονται με την εθνική κυριαρχία της κάθε χώρας.
Στις Σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Φινλανδία) τα δίκτυα ανήκουν σε ανεξάρτητες αλλά 100% κρατικές επιχειρήσεις των οποίων οι μετοχές ανήκουν είτε στο υπουργείο Οικονομικών είτε στα Δημόσια Ασφαλιστικά Ταμεία. Η κρατική ιδιοκτησία των δικτύων μεταφοράς είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη. Τα δίκτυα μεταφοράς είναι κρατικά στις περισσότερες Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), με ή χωρίς Συνταγματική κατοχύρωση.
Σε χώρες όπως η Γαλλία αλλά και στους δύο μεγαλύτερους διαχειριστές του γερμανικού συστήματος, τα δίκτυα ανήκουν σε επιχειρήσεις που είναι θυγατρικές καθετοποιημένων εταιριών και οι οποίες τελούν υπό άμεσο κρατικό έλεγχο (υπουργείο οικονομικών ή τοπική Αυτοδιοίκηση) σε ποσοστό άνω του 90%.
Σε ποιες χώρες εκποιούνται τα δίκτυα; Σε όσες κηδεμονεύονται από δανειστές και από μνημόνια που επιτυγχάνουν επί τέσσερα χρόνια την συνεχή αύξηση των δημόσιων χρεών και παίρνουν όλα τα μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι θα μεγεθύνονται στο διηνεκές. Γι’ αυτό απαιτούν να ξεπουληθούν τα πάντα!
Αλλά ακόμα και εκεί, οι αντίστοιχες κυβερνήσεις φαίνεται να αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς τους τεράστιους κινδύνους που συνεπάγεται η ιδιωτικοποίηση τέτοιων στρατηγικών υποδομών κι εταιρειών.
Στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση ακύρωσε την πώλησή τους, παρά κι ενάντια στις «μνημονιακές υποχρεώσεις» της.
Το Πορτογαλικό Δημόσιο εκποίησε το 2011 μειοψηφικό μόνο πακέτο (40%) στα πλαίσια των δεσμεύσεων που επέβαλε το εκεί Μνημόνιο...
Στην Ισπανία και την Ιταλία, τα δίκτυα έχουν πωληθεί με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (Χρηματιστήριο) σε ποσοστό 60% και 80%, αντίστοιχα. Εντούτοις, το Δημόσιο κατέχει μειοψηφικά πακέτα μετοχών που με αυξημένα καταστατικά δικαιώματα.
4. Η Κυβέρνηση Σαμαρά μας γυρίζει στη δεκαετία του ‘50
Στην Ελλάδα, είχαμε ιδιωτικές επιχειρήσεις ενέργειας και οι οποίες αφού απέτυχαν να υλοποιήσουν το ρόλο τους, ιδρύθηκε η δημόσια επιχείρηση της ΔΕΗ. Η μεταπολεμική ίδρυση της αναγνώριζε το δημόσιο χαρακτήρα του αγαθού της ενέργειας και την ανάγκη αυτό να παρέχεται σε όλους τους πολίτες, αυτό δηλαδή που σήμερα δεν αντιλαμβάνεται η σημερινή κυβέρνηση.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ πρώτα χρησιμοποίησαν τη ΔΕΗ για να εξυπηρετήσουν τα πελατειακά τους συμφέροντα, στη συνέχεια την απαξίωσαν και την ιδιωτικοποίησαν, ενώ τώρα θέλουν να την παραδώσουν εξ ολοκλήρου στους ιδιώτες για ένα κομμάτι ψωμί. Η ΔΕΗ είναι μια επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για τη χώρα, δυνάμει εργαλείο ανάπτυξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και άσκησης κοινωνικής πολιτικής» καταλήγουν τα κομματικά στελέχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου